Κρίμα, πολύ κρίμα

Στην ελληνική μυθολογία, η Μέδουσα ήταν Γοργόνα, μία από τις τρεις κόρες του Φορκέα και της Κητούς. Όποιος την έβλεπε, πέτρωνε.

Στη σύγχρονη δραματουργία, η «Medusa» είναι παράσταση του Χοροθεάτρου Ακροποδητί που βραβεύτηκε από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Χορού το 2016. Όποιος δεν την είδε, έχασε.

Η Μέδουσα ήταν μια πανέμορφη ιέρεια της Αθηνάς, που ο Ποσειδώνας τη γονιμοποίησε μεταμορφωμένος σε άλογο στον ιερό χώρο της Θεάς.

Η Medusa ήταν μια σύλληψη της Αγγελικής Σιγούρου, που μετά την «Προσευχή» και τον «Sebastian», εμπνεύστηκε, δημιούργησε και έστησε άλλη μία μεγάλη παραγωγή.

Ο Ποσειδώνας μεταμόρφωσε τη Μέδουσα σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Η ασχήμια της ήταν τέτοια, που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο, γινόταν ορυκτό.

Η Αγγελική Σιγούρου ετοίμασε μια νέα εκδοχή του έργου «Medusa», που αντί για 28 συντελεστές, έχει 7. Η καλλιτεχνική αξία της είναι τέτοια, που όποιος την παρακολουθεί, μένει έκθαμβος.

Ο Περσέας σκότωσε τη Μέδουσα με τη βοήθεια της Αθηνάς. Το κεφάλι της παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή ακόμη και νεκρό, συνέχιζε την παραγωγή μπαζών.

Ο Δήμος Σύρου – Ερμούπολης, που υποστήριξε την καλοκαιρινή περιοδεία των Ακροποδητί σε Κρήτη και Σαντορίνη, αγνόησε τη «Medusa», κατά την πρόσφατη παρουσίασή της στη Σύρο. Κανένας εκπρόσωπός του δεν παρευρέθηκε στο Θέατρο «Απόλλων».

Από τη μία, η Μέδουσα έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο «κυρίαρχης γυναικείας φρόνησης» και από την άλλη, η «Medusa» θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις ελάχιστες περιφερειακές παραστάσεις που αναγνωρίζονται πανελληνίως, μαζί με τη διαπίστωση όμως ότι, η τεράστια σημασία της συγκεκριμένης διάκρισης δεν έγινε ποτέ αντιληπτή από το σύνολο των «αρχόντων» της Σύρου.

Η απουσία εκπροσώπων της δημοτικής αρχής από τις παραστάσεις των Ακροποδητί, χάρη στους οποίους διαφημίστηκαν ακόμη περισσότερο το όνομα και η πολιτιστική ταυτότητα του νησιού, μηδενίζει ουσιαστικά τις μέχρι σήμερα προσπάθειες που έχουν καταβληθεί -μεμονωμένα- από το αρμόδιο τμήμα του Δήμου.

Η «Medusa» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2014 στο θέατρο της Ερμούπολης, κερδίζοντας μία υποψηφιότητα για το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών, το οποίο και απέσπασε δύο χρόνια αργότερα. Η διάκριση αυτή άνοιξε νέους ορίζοντες στους «Ακροποδητί», οι οποίοι οργάνωσαν έναν νέο κύκλο παραστάσεων με σταθμούς την Κρήτη, τη Σαντορίνη, ενώ στα μελλοντικά σχέδια της ομάδας περιλαμβάνεται η πιθανή παρουσίαση της «Μέδουσας» στην Αθήνα. Μέγας υποστηρικτής της περιοδείας της ήταν ο Δήμος Σύρου – Ερμούπολης.

Όταν κάποιος ακούει «Δήμο», φαντάζεται ένα ολόκληρο επιτελείο ανθρώπων και προσώπων, από δημοτικούς συμβούλους και υπαλλήλους, μέχρι την προτομή του Βαφιαδάκη. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, αυτό που ασχολήθηκε επισταμένως και μερίμνησε ακόμα και για την παραμικρή λεπτομέρεια ήταν το Γραφείο Πολιτισμού με υπεύθυνη την Αντιδήμαρχο, Θωμαή Μενδρινού. Όπως δήλωσε και σε συνέντευξή της στην «Κοινή Γνώμη» η Αγγελική Σιγούρου, η κ. Μενδρινού επικοινώνησε με τους Δήμους των νησιών – πόλεων για την παραχώρηση των θεάτρων και φρόντισε για την εξασφάλιση έκπτωσης στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια της ομάδας.

Μέχρι που, οι «Ακροποδητί» επιστρέφουν στην Ερμούπολη για να ολοκληρώσουν την περιοδεία τους στο Θέατρο «Απόλλων» και η όλη προσπάθεια γκρεμίζεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, καθώς κανείς από τη δημοτική αρχή δεν «τίμησε» την ομάδα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Αντιδήμαρχος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην παράσταση και στη θέση της θα πήγαινε κάποιος άλλος από τον Δήμο, ο οποίος προφανώς και έχασε τον δρόμο, γιατί όσο να πεις, είναι δύσκολο να βρει κανείς το Θέατρο «Απόλλων», εκεί στα απόμερα που το έχτισαν πριν από 153 χρόνια.

Συνεπώς, προκύπτει το εξής ερώτημα: εκεί στο Δήμο, υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι υποχρεωμένος να τρέχει σε όλες τις εκδηλώσεις σαν τον Βέγγο; Και όταν αυτός δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε κάποια υποχρέωση, έρχεται το χάος; Για ποιο λόγο να εκτίθεται ένας ολόκληρος Δήμος και κυρίως, εκείνοι που κοπιάζουν και τρέχουν για τα πάντα, επειδή, εκ του αποτελέσματος, δεν ενδιαφέρεται κανείς άλλος; Θα έπρεπε να αναλογιστούμε το γεγονός ότι είμαστε πολύ τυχεροί που στο νησί έχουμε ομάδες με τόσο αξιόλογη δράση, όπως οι Ακροποδητί και όχι να πετάμε το μπαλάκι συνεχώς στον έναν, που θα κλατάρει και θα χάσει τη μπάλα.  Δεν λέω «ντροπή», γιατί θα χαρακτηριστώ πάλι κακεντρεχής. Απλώς θα πω, «κρίμα…»

Διαβάστε ακόμα