Υπάρχουν Νεάντερταλ εδώ;

Αρκετές απόψεις και ο ακραίος τρόπος με τον οποίο αυτές εκφέρονται από εκείνους που τις ασπάζονται, τις υιοθετούν και τις διαιωνίζουν, μας μεταφέρουν στην ιστορική περίοδο, κατά την οποία ο άνθρωπος ζούσε σε σπηλιές και σκαρφάλωνε στα δέντρα.

Οι συγκεκριμένες απόψεις δημιουργούν υποψίες για την ύπαρξη Νεάντερταλ στη σημερινή εποχή οι οποίοι, ανεξάρτητα από τη σωματική εξέλιξή τους που τους επιτρέπει να αφομοιώνονται στο πλήθος, διατηρούν όλα τα αντιπροσωπευτικά γενετικά χαρακτηριστικά του είδους τους που εκδηλώνονται μέσω της έκφρασης των προσωπικών θέσεών τους.

Το εν λόγω είδος, αποτελούμενο από πολλές και διάσπαρτες ομάδες, οι οποίες συνθέτουν μια μεγάλη ενιαία δύναμη σε περιπτώσεις προοδευτικής έξαρσης ή κοινωνικής αφύπνισης, ζει σε ασφαλή απόσταση από τον όχλο, που ωστόσο, του στερεί τη δυνατότητα επαρκούς ενημέρωσης για τη διαστρωμάτωση της κοινωνίας στο πέρασμα των αιώνων και κατ’ επέκταση της ένταξής τους στη διαμορφωθείσα δομή. Κοινώς, κάποιος που μένει στο βουνό ή στο δάσος, αποκομμένος από τα υπόλοιπα δίποδα, έχει άγνοια για τα υπάρχοντα μοντέλα, που ζουν, αναπνέουν και βαδίζουν στον πλανήτη, καθώς επίσης για τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους.

Η άγνοια αυτή, λόγω της αποστασιοποίησής τους από τον πολιτισμό - αναπόσπαστο κομμάτι μιας αποκαλούμενης δημοκρατικής χώρας - δεν φανερώνεται με την έπαρση της σημαίας τους ούτε με την ανάρτηση φωτογραφίας μιας σπουδαίας προσωπικότητας της μέσης Παλαιολιθικής Εποχής, αλλά μέσα από τον διάλογο και την αλληλεπίδραση με τις μεταγενέστερες φυλές.

«Κληρονομιά» της πρωτόγονης φύσης τους αποτελεί η άρνηση αποδοχής της σύγχρονης πραγματικότητας και η κάθε μορφής επίθεση σε οτιδήποτε υπερβαίνει τα κοινωνικά στάνταρντ τους. Επομένως, όταν το μαύρο ορθογώνιο κουτί (τηλεόραση) στο κεντρικό δωμάτιο της φωλιάς τους προβάλλει εικόνες ανθρώπων που παρουσιάζουν -ανεπιθύμητες στους ίδιους- διαφορές, επαναστατούν και χαλάνε τον κόσμο. Οι αντιδράσεις τους πυροδοτούνται κατά κύριο λόγο από συγκεκριμένες εκφάνσεις «κοινωνικής απόκλισης», οι οποίες αποτελούν μόδα ανεξαρτήτως εποχής. Δεν θα δυσανασχετήσουν με τη σωματική διάπλαση, την οικονομική κατάσταση ή την αισθητική ενός ανθρώπου, αλλά θα αντιπαραταχθούν στην ταυτότητά του, την εθνική ή του φύλου του. Εάν βέβαια, ένα διαφημιστικό προϊόν παρουσιάζει τους ανθρώπους διαφορετικού χρώματος ή καταγωγής με τέτοιον τρόπο που ικανοποιεί το αίσθημα ανωτερότητας και υπεροχής τους, τότε εστιάζουν την προσοχή τους αποκλειστικά στις προσωπικές επιλογές του καθενός.

Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας, η οποία έχει αναγκαστικά φέρει το ανθρώπινο είδος πάσας ηλικίας και ιστορικής καταβολής σε επαφή με τις σύγχρονες παροχές, οι Νεάντερταλ έμαθαν με τον καιρό να διαβάζουν και να γράφουν. Η επιμόρφωσή τους άνοιξε το δρόμο για τη σύνταξη καταγγελιών και γραπτών παρεμβάσεων, μέσω των οποίων προσπαθούν να επαναφέρουν την κοινωνία στα χρηστά ήθη και έθιμα, τα οποία, σύμφωνα με τις αρχές και τις πεποιθήσεις τους, απειλούνται. Γιατί με την προβολή «λανθασμένων» και «αφύσικων» προτύπων, υπάρχει ο κίνδυνος να επηρεαστούν οι απόγονοί τους και να αποκτήσουν συνήθειες, που οι ίδιοι κατακρίνουν και πολεμούν. Συνεπώς, οι καταγγέλλοντες δεν θέλουν απλά τα παιδιά τους να μείνουν πιστά στη φύση τους, αλλά να μη γνωρίσουν ποτέ ό,τι «πηγαίνει κόντρα σε αυτήν».

Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνονται και οι εξελιγμένοι Νεάντερταλ που κατάφεραν να κατέβουν στην πόλη, να καταλάβουν υπεύθυνα πόστα που σχετίζονται με την πληροφόρηση της μάζας και να έρθουν τετ-α-τετ με τους «ιθαγενείς». Αυτοί λειτουργούν ακόμα πιο επικίνδυνα, καθώς η αποστολή τους είναι η πρόκληση κοινωνικού διχασμού, όταν το έθνος αποφασίζει να σπάσει τα δεσμά του και να κάνει μερικά βήματα μπροστά για να μειώσει την απόσταση με τους υπόλοιπους που προπορεύονται. Ο διχασμός επιτυγχάνεται με προσβολές, με κατάφορη παραβίαση σημαντικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με προτροπή της βίας. Οι μεγάλοι και βαρύγδουποι τίτλοι οι οποίοι «κρεμιούνται στα μανταλάκια» προκαλούν σύγχυση σε εκείνους που δεν είναι σίγουροι για το αν θα πρέπει να περάσουν τη γραμμή ή να μείνουν σταθερά πίσω από αυτή.

Ως εκ τούτου, οι «κουστουμαρισμένοι Νεάντερταλ» πετυχαίνουν σε ένα βαθμό τον στόχο τους, που δεν είναι άλλος από το «σκυλοφάγωμα» και τη διαστρέβλωση των όρων «δημοκρατία» και «ελευθερία του λόγου». Απόρροια του σχεδίου τους είναι ο φόβος για τις «κρυμμένες» απειλές που βρίσκονται γύρω μας και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, με αποτέλεσμα την απώλεια εμπιστοσύνης, την ανασφάλεια και το συνεχές ερώτημα «μήπως υπάρχουν Νεάντερταλ εδώ;».