Η ιστορία της Σύρου “γεννά” συνεχώς...

Δημιουργία, ανθρωπιά, προσφορά, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη, συμπαράσταση, ευγένεια, διακριτικότητα, γνώση και απουσία φόβου!

Αναμφισβήτητα, ένας άνθρωπος που αγαπά την έρευνα, αγαπά την ιστορία και ψάχνει μανιωδώς να φέρει στην επιφάνεια κάθε πλευρά της διαδρομής της Σύρου, όλα τα παραπάνω θα τα συναντήσει στα μονοπάτια της ειλικρίνειάς της, αρκεί να τη διακρίνει!

Η ιστορία του τόπου μας “γεννά” συνεχώς: Θετικά μηνύματα, πλούσια διδάγματα, πολύτιμα συμπεράσματα, χρήσιμες συγκρίσεις μα και άξιους ανθρώπους, που στην “αγκαλιά” του νησιού, μαθαίνουν να επιβεβαιώνουν στην πράξη την ουσία του πολιτισμού!

Τίποτα περισσότερο δεν θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος πολίτης και δημότης της πρωτεύουσας των Κυκλάδων για την ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα παρουσίαση της διδακτορικής διατριβής του ιατρού, κ. Νικόλαου Λειβαδάρα με θέμα το πρώτο Νοσοκομείο της Ελλάδας στην Ερμούπολη της Σύρου το 1825, πέρα από ένα ειλικρινές “Ευχαριστώ” για τις αφορμές που το έργο του και ο ίδιος μας χάρισε.

Αφορμές που μετουσιώνονται σε “τροφή” για σκέψη, για προβληματισμό, αλλά και για κριτική και αυτοκριτική όσον αφορά στην προσωπική πορεία του καθενός από εμάς μέσα σε τούτη την κοινωνία, αλλά επιπλέον και σχετικά με την ίδια τη λειτουργία της κοινωνίας και του σημερινού κράτους.

Θα σταθώ μόνον στα λίγα λόγια που ο ίδιος ανέφερε στον επίλογο της εκδήλωσης για την παρουσίαση του βιβλίου του από τον κκ. Δωρόθεο Β΄, προκαλώντας εκείνη την επιβεβλημένη χρήσιμη ενόχληση, που οφείλει να “σπέρνει” στο παρευρισκόμενο κοινό ο κάθε δημιουργός ενός έργου ιστορίας, προκειμένου οι ίδιοι οι αναγνώστες του να “θερίσουν” πνευματικούς καρπούς.

Σε εκείνα τα λόγια, τα οποία επαρκούν για ορισμένες ωφέλιμες συγκρίσεις ανάμεσα στη σημερινή εποχή και την τότε, όπως άλλωστε ο ίδιος σκέφτηκε κατά το διάστημα της έρευνάς του και γνωστοποίησε εκδίδοντας αυτήν.

Ανάμεικτα λοιπόν τα συναισθήματα τώρα, καθώς, όπως παρατήρησε, εκείνη την εποχή των πρώτων οικιστών της Ερμούπολης, σε αντίθεση με “σήμερα”, διαπιστώνεται από τεκμήρια του Νοσοκομείου και ειδικότερα από τις παρατηρήσεις στις λίστες των εισερχομένων ασθενών, πως, η κάλυψη κενών θέσεων ιατρών γινόταν άμεσα. Ενδεικτικό παράδειγμα που ανέφερε ο κ. Λειβαδάρας, η πλήρωση της θέσης του ιατρού Μιχαήλ Ναύτη, που καλύφθηκε εντός δέκα ημερών.

Δεύτερη πολύτιμη σκέψη που μοιράστηκε μαζί μας, η στάση της τάξης των εμπόρων στο κομμάτι της στήριξης της λειτουργίας του Νοσοκομείου. Όπως γνωστοποίησε οι ίδιοι ζητούν από τον τότε Έπαρχο της Σύρου να μεριμνήσει προς την διοίκηση της Ελλάδος ώστε να φορολογηθούν με σκοπό να συντηρείται το Νοσοκομείο, στο οποίο νοσηλεύονταν αποκλειστικά άνθρωποι της μεσαίας και χαμηλής τάξης. Ποιές σκέψεις να κάνει κάποιος σήμερα για τη στάση ενός μεγάλου μέρους της εύπορης τάξης σε πανελλαδικό επίπεδο;

Και τρίτη χρήσιμη παρατήρηση του ίδιου, πέραν του κοινωνικού έργου που ανέπτυσσε το Νοσοκομείο της Σύρου σε περιπτώσεις απόρων, η αναφορά του σε Παρισινή εφημερίδα της εποχής (1848) σχετικά με την Ελλάδα και την υποδοχή που επέδειξε στους πρόσφυγες λόγω της επανάστασης στην κεντρική Ευρώπη.

“Να μην επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αυτοκατηγορούμεθα για ρατσισμό ή ότι είμαστε ξενόφοβοι” σχολίασε με ιδιαίτερη ευγένεια ο κ. Λειβαδάρας, απευθύνοντάς μας ίσως το πολυτιμότερο μήνυμα εκείνης της όμορφης εκδήλωσης για την ιστορία του πρώτου Νοσοκομείου της Ελλάδας, του Νοσοκομείου της Σύρου.

Απευθύνοντας λοιπόν προς εμάς, το σπουδαιότερο μήνυμα της αξιοπρέπειας και της προσφοράς όταν μπορούμε να πράξουμε αναλόγως, ο ίδιος έθεσε τον επίλογο του, αποδεικνύοντας πως, ευτυχώς η Σύρος εξακολουθεί να συνεχίζει να γεννά... πολιτισμό, ανθρώπους και πνευματική προσφορά!