Των απωθημένων τα αδιέξοδα

Ρε κάτι απωθημένα που κουβαλούν μερικοί!

Τα έχουν και τα σέρνουν σαν ουρά πίσω τους κι επειδή οι ίδιοι αρνούνται να τα παραδεχτούν νομίζουν ότι δεν γίνονται αντιληπτά.

Κάτι χρωστούν στον εαυτό τους ή μάλλον κάτι νομίζουν ότι τους χρωστά η ζωή.

Ίσως η μεγάλη ιδέα γι’ αυτό που είναι, ίσως αυτά που διακαώς επιθύμησαν και ποτέ δεν απόκτησαν, ίσως η προσωπική ανεπάρκεια, είναι μερικά από τα στοιχεία που αιτιολογούν τα απωθημένα.

Έχουν μία θεώρηση για τον εαυτό τους πολύ μακριά από την πραγματικότητα και όταν δουν κάποιος άλλος να συγκεντρώνει όσα οι ίδιοι φαντάζονται πως διαθέτουν τότε συνειδητοποιούν ότι αυτό που θα ήθελαν να είναι δεν πρόκειται να το πετύχουν.

Έβαλαν στόχους και είτε δείλιασαν, είτε δεν είχαν την ικανότητα να τους κατακτήσουν και το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο ή ίσως έφτασαν να αγγίξουν ένα μικρό κομμάτι του και περιόρισαν τα θέλω τους σε πολύ μικρότερο βαθμό από την πραγματική τους διάσταση.

Μετρήθηκαν με τις απαιτήσεις και βρέθηκαν λειψοί. Θέλησαν άλλα από αυτά που έχουν, ίσως μεγαλύτερα, ίσως περισσότερα, μα δεν μπόρεσαν ποτέ να τα έχουν, γιατί οι δυνατότητες τους αποδείχθηκαν περιορισμένες.

Κάπως έτσι προκύπτουν τα απωθημένα, τα οποία, όπως το λεξικό ορίζει, είναι «καταπιεσμένες επιθυμίες, βιώματα, συναισθήματα, τάσεις, οι οποίες έχουν μετατοπιστεί στο υποσυνείδητο κάποιου, εξακολουθούν όμως να τον επηρεάζουν».

Είναι μόνο η ανάγκη για εκπλήρωση του επιθυμητού ή μήπως και η ικανοποίηση του εγωισμού, που δεν αντέχει την απόρριψη των «θέλω», καταλήγοντας να ανασύρει το απωθημένο από το υποσυνείδητο και να το μετουσιώνει σε εμμονική επιδίωξη;  

Και δεν ταυτίζονται με το απωθημένο τα όνειρα και οι επιδιώξεις που ουδέποτε κατακτήθηκαν, αλλά ακόμα χειρότερα, που το κάνουν και πιο επώδυνο, όταν αυτά φευγαλέα, ευκαιριακά και τυχαία αγγίχτηκαν.

Αυτό το λίγο και το μικρό κομμάτι του συνολικού «θέλω», που είχαν την τύχη να ζήσουν είναι και ο μεγαλύτερος πυροδότης της μνήμης, των αμφιβολιών, της φαντασίωσης, της εμμονής, του μύθου. 

Και κανείς δεν ψάχνει να βρει, να ερμηνεύσει, να αιτιολογήσει γιατί δεν υπήρξε η πραγμάτωση των βαθύτερων επιθυμιών, σε ποιο μέτρο και βαθμό έφταιξε η προσωπική επιλογή, η συμπεριφορά, οι ενέργειες που μετέτρεψαν αυτές τις επιθυμίες σε απωθημένα.

Άλλα, κατά διαστήματα, ανασύρονται από τα βάθη του υποσυνείδητου, όπου έχουν καταχωνιαστεί και άλλα γίνονται κυρίαρχο στοιχείο συμπεριφορών και επιδιώξεων, προδίδοντας κραυγαλέα τα προσωπικά αδιέξοδα.    

Και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει παραδοχή, όχι μόνο προς τους άλλους αλλά και προς τον ίδιο τους τον εαυτό, ότι η ψυχή τους κατατρώγεται από απωθημένα, που είτε παλιά, είτε καταχωνιασμένα, είτε δήθεν ξεχασμένα πάντα θα παραμένουν απωθημένα τυραννικά και ψυχοφθόρα.