Περί χρηστών ηθών

Λίγες ώρες πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές, πραγματοποιήθηκε η πολύ όμορφη πρωτοβουλία του Πανελλήνιου Δίκτυου Υποστήριξης Εθελοντικών Ομάδων Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας, για κάλεσμα στον 8ο Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό, ο οποίος φέτος διοργανώθηκε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Σύρος, Πάρος, Νάξος, Κέα, Κύθνος και Σαντορίνη, εκπροσώπησαν τις Κυκλάδες, δείχνοντας έτσι μία δυναμική στις Κυκλάδες, η οποία μόνο θετικά μπορεί να φέρει.

Δε σκοπεύω να υπερθεματίσω για το θηλασμό, είναι προσωπική επιλογή της κάθε γυναίκας και απολύτως σεβαστή. Με εξοργίζει όμως εν έτει 2017, στη μικρή μας πολιτισμένη κοινωνία να βγαίνουν άτομα με δημόσιο βήμα και λόγο και να χαρακτηρίζουν "ταμπού" μία καθ’ όλα φυσιολογική διαδικασία. Δηλαδή, ο κάθε κύριος Χι θέλει να μας πει ότι τον ενοχλεί η εικόνα της θηλάζουσας γυναίκας σε ένα εστιατόριο ή σε ένα εμπορικό κέντρο, και δεν τον ενοχλεί η επί χρόνια και καθημερινή παρέλαση προσωπικοτήτων χαμηλού επιπέδου και αμφιβόλου αισθητικής μέσα από τη μικρή του οθόνη. Εκπομπές οι οποίες παίζουν όλες τις ώρες της ημέρας, χωρίς καμία προειδοποίηση ότι αυτό που θα παρακολουθήσεις θα δέσει το στομάχι σου κόμπο. Αποθέωση της λογικής της πίστας, του φθηνού “θεάματος” με μπόλικο στρας για να κρύβει τα σκουπίδια. Εκπομπές που στήνονται εξ’ ολοκλήρου πάνω σε άτομα περιορισμένης αντίληψης, τα οποία περιφέρουν σαν εύκολη λεία από παράθυρο σε παράθυρο και από πλατό σε πλατό, αναγκάζοντας σε να γελάσεις με τα “χάλια τους”. Ή μήπως με τα δικά σου;

Και μετά σκέφτομαι, μήπως αυτοί οι ίδιοι κύριοι και κυρίες Χι δεν είναι αυτοί που βγαίνουν και είτε χαριτολογώντας είτε πατριωτικά μιλώντας ξεπλένουν το φίδι του φασισμού το οποίο ήδη μετράει τα αυγά του; Αυτοί δεν είναι που θα δώσουν το συγχωροχάρτι σε τραμπουκισμούς και επιθέσεις ευπαθών κοινωνικών ομάδων; Που θα κατηγορήσουν ένα 11χρονο παιδί από το Αφγανιστάν και θα το αποκλείσουν από το να κρατήσει τη σημαία, δημιουργώντας δύο μέτρα και δύο σταθμά και ρίχνοντας με περισσή μαεστρία τον σπόρο του ρατσισμού στην καρδιά του;

“Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά ο Αφγανός δε μπορεί να κρατήσει την ελληνική σημαία”, “εγώ δεν είμαι ομοφοβικός, αλλά όχι και να παντρεύονται”, “εγώ δεν έχω πρόβλημα με το θηλασμό, αλλά ας το κάνει σπίτι της, δημόσια προκαλεί”... πόσες φορές το ακούμε καθημερινά; Άτομα τα οποία έχουν μια ψευτοάνεση λόγου ή “γράφουν καλά” στο φακό, άτομα τα οποία έχουν καλή φωνή ή κλωτσάνε μια μπάλα, ανοίγουν το στόμα τους και δείχνουν το χειρότερο πρόσωπό μιας κοινωνίας που τους έχει εξυψώσει σε πρότυπα και επιφανή μέλη της. Και όλο αυτό το πανηγύρι θεωρείται, νορμάλ, κανονικό, κοινωνικά αποδεκτό. Μάλλον κάτι αντιλαμβάνομαι εγώ λάθος, δεν εξηγείται αλλιώς.

“Το lifestyle είναι μαγικό: από μηδενικό σε κάνει νούμερο”, παλιό και αγαπημένο σύνθημα αφιερωμένο σε όλους αυτούς που δημιούργησαν αυτή τη μικρή, μίζερη, φοβική και ψευτοσυντηρητική τρύπα και προσπαθούν να μας κλείσουν μέσα, με τις θερμότερες ευχές μου να ανοίξει επιτέλους και να τους καταπιεί.