Χρειάζονται έργα και όχι… μελέτες

Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας, με αρκετές συμμετοχές από  αθλητές  - δρομείς της Σύρου. Μία τεράστια διοργάνωση παγκόσμιου επιπέδου, που πραγματικά ότι και να πεις θα είναι πολύ λίγο. Με αφορμή αυτή τη μεγάλη διοργάνωση μου έφερε και πάλι τις αθλητές εγκαταστάσεις και την κάκιστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Με χαρά είδα τις προηγούμενες μέρες όλες αυτές τις εξαγγελίες για μελέτες αλλά και για τις προθέσεις που υπάρχουν.

Από την άλλη όμως με έπιασε μια μεγάλη μελαγχολία, αφού δυστυχώς το… έργο το έχω ξανά δει πολλές μα πολλές φορές. Πόσες μελέτες, φορές έχουμε δει να μιλούν για τυχών βελτίωση των αθλητικών εγκαταστάσεων. Το πρωί της Κυριακής, όταν κάθισα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, έκατσε και έψαξα λίγο πόσες μα πόσες φορές έχω ασχοληθεί με αυτό το θέμα και άλλες πόσες φορές έχει γραφτεί για την άσχημη εικόνα που βρίσκονται οι αθλητικές εγκαταστάσεις της Σύρου.

Λοιπόν την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013 γράψαμε για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Α’ κλειστή αίθουσα του Αθλητικού Κέντρου του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης. Μία αίθουσα στην οποία ακόμη και σήμερα μετά από 4 χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα. Μπα λάθος έχει γίνει, αλλά προς το χειρότερο, έχουν σπάσει κάτι σοβάδες και φαίνονται τα… σίδερα.

Στόχος μου δεν είναι να πλήξω κανέναν, δεν θέλω να αφήσω αιχμή για κανέναν, αλλά να τονίσω πως από μελέτες έχουν… χορτάσει.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε… κάθε πέρσι και καλύτερα αφού οι αθλητικέ εγκαταστάσεις φορτώνονται χρόνια χωρίς την παραμικρή βελτίωση.

Από εδώ και πέρα τι γίνεται, θα πρέπει να τρέξουν οι διαδικασίες, να μην χάνεται ούτε μέρα, να αναζητηθούν πόροι  οι οποίοι θα μπορούν να διατεθούν για την βελτίωση των αθλητικών εγκαταστάσεων και όχι να γίνονται… μελέτες. Εντάξει μπορεί να είναι αναγκαίο κακό γιατί χωρίς αυτές δεν μπορεί να γίνει τίποτα.. Αλλά κύριοι όταν γίνονται να περνάμε και στην επόμενη φάση. Μην...  δίνονται ψεύτικες ελπίδες και όνειρα, γιατί η ιστορία γράφει. Και δυστυχώς για την Σύρο έχει γράψει πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα. Αν κάτσουμε και πιάσουμε έναν – έναν κάθε χώρο τότε θα μας πιάσει ψυχοπλάκωση. Ιεραρχικά θα πρέπει να γίνουν έργα βελτίωσης των αθλητικών χώρων, γιατί εκεί προπονούνται τα παιδιά μας. Δεν γίνεται να παρακαλάμε να μην βρέχει, για να γίνεται προπόνηση εντός της Α’ αίθουσας, δεν πρέπει να παρακαλάμε να μην έχει… ήλιο για να μην πιάσει άλγη το κολυμβητήριο, γιατί δεν έχει προνοηθεί ή έχουν καθυστερήσει να υπογραφούν οι συμβάσεις για να γίνει η προμήθεια των χημικών  και άλλα πολλά. Είπα από την αρχή δεν είναι στόχος μου να φέρω κανέναν σε άσχημη θέση. Απλά επειδή μία μικρή αναζήτηση με έκανε να δω πως το 2013 είχα γράψει τίτλο «Σαπίζουν οι αθλητικές εγκαταστάσεις» και εδώ και τέσσερα κλεισμένα χρόνια το μόνο που έχει γίνει να χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο, ας προχωρήσουμε επιτέλους στην βελτίωση. Τα παιδιά το έχουν ανάγκη, τα παιδιά θέλουν χώρους που θα μπορούν να προπονηθούν. Στην τελική πληρώνουν γι’ αυτό.  Δεν πρέπει να τα σπρώχνουμε σε άλλα… χόμπι. Ο αθλητισμός είναι υγεία και για να παραμείνουν και τα παιδιά υγιή θα πρέπει να υπάρχουν σωστές αθλητικές εγκαταστάσεις. Δεν είναι μόνο τα κλειστά γήπεδα, δεν είναι το κολυμβητήριο, είναι το τένις, αλλά και τα γήπεδα ποδοσφαίρου. Εκεί που καθημερινά προπονούνται εκατοντάδες μικροί και μεγάλοι.