Τίνος είσαι εσύ;

Τίνος είσαι εσύ;

“Ωραίο το μωράκι. Δικό σου είναι;”
“Ναι”
“Μικρή δεν είσαι;”
“Δεν είμαι”
“Είσαι παντρεμένη; Πως σε λένε; Το μωρό; Το έχετε βαφτίσει; Είσαι από εδώ; Ο άντρας σου είναι από εδώ; Που μένετε; Α, κατάλαβα”.

Ή αλλιώς πως μια αμέριμνη βόλτα στην παιδική χαρά καταλήγει σε ανάκριση τρίτου τύπου. Το αξιοπερίεργο της ιστορίας είναι ότι η συνομιλήτριά μου ήταν 6, το πολύ 7 ετών η οποία χωρίς να με έχει ξαναδεί, πλησίασε και για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω εντοπίσει, το μόνο που δε μου ζήτησε ήταν εκκαθαριστικό εφορίας και λογαριασμό ΔΕΚΟ στ’ όνομά μου. Μα είναι δυνατόν, ένα παιδάκι αντί να κάνει κούνια και τραμπάλα, να ασχολείται με το ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στην παιδική χαρά;

Νομίζω ότι σαν νοήμων ενήλικας είμαι σε θέση στα 31 μου σε λίγο καιρό να κρίνω πότε μιλάμε για απλή παιδική περιέργεια την οποία και κατανοώ και προφανώς ποτέ δε θα σχολίαζα, και πότε για μικρομέγαλη συμπεριφορά, η οποία είναι αντιγραφή αντίστοιχης ενήλικης. Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο παιδάκι το έστειλε καμία περίεργη μαμά, θεία, γιαγιά να μάθει ποια είναι η καινούρια θαμώνας της παιδικής χαράς ή αν από μόνο του έχει δει τόσες φορές τους οικείους του ενήλικες να το κάνουν οπότε το θεώρησε φυσικό να πιάσει κουβέντα με μια άγνωστη και να ρωτάει στα όρια της αδιακρισίας.

Ζητώ συγγνώμη, είμαι καινούρια στη γειτονιά, δεν είμαι από εδώ και στον ελεύθερό μου χρόνο έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω απ’ το να βγάλω την πλαστική καρέκλα μου και να κάτσω στην εξώπορτα μου να τσεκάρω την κίνηση στο στενό που μένω, ή να πιάσω κουβέντα με παντελώς άγνωστά μου άτομα με τα οποία πέρα από μια καλημέρα δεν έχω κάτι άλλο να πω. Αντιλαμβάνομαι ότι για τους αργόσχολους γειτονιάς είναι τουλάχιστον προκλητικό να κυκλοφορεί άνθρωπος που δεν είναι καταγεγραμμένος στα κιτάπια τους αλλά... έλεος λίγο με την “καλόπιστη κοινωνική κριτική”.

Όταν το κουτσομπολιό έχει γίνει τόσο συνυφασμένο με την καθημερινότητά μας, έχει περάσει στο dna μας, δεν είναι παράλογο να συναντάς μικρά παιδιά, μιμητικά όντα από τη φύση τους, να ακολουθούν τέτοιες πρακτικές, τις οποίες θα είναι αδύνατο να αποβάλλουν μεγαλώνοντας. Λογική κλειδαρότρυπας, τι κάνει ο γείτονας και τι η κατσίκα του, επί 24ώρου βάσης και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μιλάμε για τη συνολική αποβλάκωση ενός λαού. Με την ίδια ευκολία που θα σχολιάσεις το γείτονά σου που άπλωσε μπουγάδα κι έβρεξε, θα διαβάσεις έγκυρη δημοσιογραφία για τη βόμβα – είδηση – σοκ δες πως έγινε γνωστός τηλεαστέρας μετά το διαζύγιο και τίποτα άλλο, θα “ξεκουράσεις” το μυαλό σου με reality tv και τίποτα άλλο, και θα αφήσεις άλλους να αποφασίζουν για σένα. Δε θα κάτσεις να μιλήσεις για πολιτική, αλλά και να το κάνεις κάποιου άλλου την άποψη θα αναμασήσεις. Δε θα κάτσεις να ασχοληθείς με κοινωνικά προβλήματα, περισσότερο απ’ όσο αγγίζουν το μικρόκοσμό σου. Και στην τελική τι σε νοιάζει για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, ή τη βία κατά των μειονοτήτων, εδώ έχουμε θέματα που καίνε όλη μέρα στην τιβί.

Και στο τέλος θα κοιμηθείς ήσυχος, αφού έχεις καταγράψει τις κινήσεις των τελευταίων 8 ωρών όλων των γειτόνων και τις έχεις συζητήσει απόρρητα με το κονκλάβιο, γιατί πάνω απ’ όλα εσύ δεν είσαι κουτσομπόλης.