Οι αποδιοπομπαίοι... κι ΕΓΩ

Από τους πρώτους μήνες της τρέχουσας θητείας άρχισε να φαίνεται το ενοχλητικό “κουσούρι” σου, αυτό της σταδιακά υπέρμετρης ανάπτυξης ενός ενοχλητικού ΕΓΩ.

Παρά την - μετ ΄ εμποδίων - απόκτηση της σημερινής θέσης σου στο αιρετό συλλογικό όργανο του τόπου, προτίμησες ως αυτοδιοικητικό πρόσωπο να ελευθερώσεις τον κρυφό σου – για πολλούς και νεότερους ανθρώπους – κακό χαρακτήρα σου, που όπως αποδεικνύεται μέρα με την ημέρα, διακρίνεται για την ιδιαίτερη έπαρσή του!

Είναι κατανοητή η ανάγκη που υπήρξε παράλληλα με την ανάληψη των αυτοδιοικητικών καθηκόντων από τη νέα Δημοτική Αρχή να δηλωθεί ξεκάθαρα η αλλαγή στην πολιτική διοίκηση του τόπου, ωστόσο, αυτή η ανάγκη έπρεπε να είναι εξίσου αυτονόητο για κάθε λογικό και προσγειωμένο νου, πως, δεν θα έπρεπε να σημάνει το “μαστίγωμα” του υπαλληλικού προσωπικού από πρόθυμους... αυτοδιοικητικούς.

Η δύναμη που εκτιμά ο κάθε αιρετός πως έχει στα χέρια του, από την ανάληψη της εξουσίας σε τοπικό επίπεδο και μετά, έπρεπε να καθίσταται ξεκάθαρο πως, δεν πρέπει να ερμηνεύεται με την προκλητική χρησιμοποίηση των υπαλλήλων, αφού οι ίδιοι δεν αποτελούν υποζύγια για κάθε εμμονικό αυταρχικό αιρετό που νομίζει πως μπορεί να “λύνει και να δένει”!

Η δική σου περίπτωση όμως σχετικά με τη συμπεριφορά σου ως αιρετού προσώπου απέναντι στους υπαλλήλους, δεν εξέπεμπε κάτι θετικό από την πρώτη στιγμή, διαπίστωση που ήρθε από νωρίς να προϊδεάσει για το τί θα ακολουθούσε στο προσκήνιο των αυτοδιοικητικών πραγμάτων.

Φρέσκιες είναι οι σκηνές και οι εικόνες δημόσιας “απειλής” προς τους εκπροσώπους αυτών των υπαλλήλων αναφορικά με την πορεία τους και τη διεκπεραίωση των καθηκόντων τους. Δηλώσεις και σχόλια ανεκδιήγητου χαρακτήρα, όπως “κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του”, σήκωσαν εύλογα θύελλα αντιδράσεων από όλους εκείνους που και εσύ αντιμετώπιζες καθημερινά με το “καμτσίκι”, αδυνατώντας να κατανοήσεις πως για να διατηρηθείς στη θέση σου, οφείλεις να αντιμετωπίζεις τους υπαλλήλους ως συνεργάτες σου και όχι ως υπηρέτες που θα “κλωτσήσεις” ή θα “πατήσεις” πάνω τους για να καλύψεις λάθη(;) σου.

Το ενοχλητικό ΕΓΩ σου όμως, όσο περνά ο καιρός δείχνει να γιγαντώνεται και δεδομένης της απουσίας καυστικής κριτικής από την αντιπολίτευση - η οποία αν και όφειλε, ωστόσο δεν βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο προς όφελος κι ενημέρωση των δημοτών -, εσύ αποδεικνύεις πως, όχι μόνον δεν φρενάρεις την τακτική του “μαστιγώματος” των “υποζυγίων” σου, αλλά αντίθετα, τους χτυπάς με ακόμη περισσότερη δύναμη, αφού έχεις το πλεονέκτημα να είσαι πολιτικός προϊστάμενός τους.

Απόδειξη της εκτροχιασμένης αυτοδιοικητικής συμπεριφοράς που αναπτύσσεις απέναντί τους ολοένα και περισσότερο στην θητεία που διανύουμε, τα πρόσφατα γεγονότα κάλυψης... των δικών σου αμφιλεγόμενων πράξεων που αφήνουν – ναι, ακόμη και σήμερα – αναπάντητο το λογικό ερώτημα, αν πράγματι, παρά τη δικαιολογημένη αποχή από τα καθήκοντά σου, επιθυμούσες να τακτοποιήσεις τις όποιες απευθείας αναθέσεις ήθελες να κάνεις!

Όταν έχουν τεθεί σαφή ερωτήματα για δικές σου πράξεις και παρουσιάζεται εξόφθαλμη αναντιστοιχία λόγων κι έργων, εσύ αν είσαι υπεύθυνος αιρετός και τιμάς τη θέση σου, από την οποία οφείλεις να αντιμετωπίζεις με σεβασμό και ισότιμα τους δημότες - πολίτες κι επιχειρηματίες ετούτου του τόπου -, έχεις υποχρέωση να δώσεις απαντήσεις που θα πείσουν, αντί να προβείς σε δηλώσεις που θα σε εκθέσουν ακόμη περισσότερο!

Στην περίπτωσή σου όμως, η ειλικρίνεια καθίσταται κατανοητό πως θα απαιτούσε την παραδοχή του προκλητικού τρόπου άσκησης διοίκησης από μέρους σου και θα έφερνε στην επιφάνεια – ίσως - συμφωνίες και συνεννοήσεις;

Ο αποπροσανατολισμός όμως, στον οποίο “επένδυσες” για να στρέψεις αλλού τους προβολείς κι όχι στις δικές σου αποκλειστικά κινήσεις, απέδειξε για μία ακόμη φορά την “εκτίμησή” σου απέναντι στο υπαλληλικό προσωπικό!

Μοναδική έγνοια σου να “βγεις λάδι”, αρκεί να συνεχίσεις να ικανοποιείς το πλάνο σου βρίσκοντας αποδιοπομπαίους... και διατηρώντας πάντα αυτό το τεράστιο κι ενοχλητικό ΕΓΩ!

 

Ετικέτες: