Ξύπνησαν οι σκλάβοι, Αντωνάκη

Οι «θεωρίες συνωμοσίας» συνήθως βολεύουν. Εξυπηρετούν στην άμυνά σου, όταν έχεις στερέψει από απαντήσεις. Ή καλύτερα, όταν δεν τις έχεις προετοιμάσει και σε πιάνουν στον ύπνο. Είναι ευκολότερο να το παίξεις θύμα από το να παραδεχτείς ότι, έπεσες στη δική σου παγίδα. Άλλωστε εφόσον η μέχρι τώρα πορεία σου αποδεικνύει ότι είσαι εξαιρετικός performer, δεν σου είναι τίποτα να δώσεις άλλη μία παράσταση για τον κόσμο.

Ωστόσο, υπάρχουν καλές και κακές παραστάσεις. Όποτε έχεις προβάρει τα λόγια σου, όλοι μιλούν για ρεσιτάλ ερμηνείας. Όταν όμως είσαι αδιάβαστος και το κοινό σε πιέζει για αυτοσχεδιασμό, έχεις την αποτυχία στο τσεπάκι σου. Αποτυχία για σένα που πιάστηκες στην φάκα, επιτυχία για εκείνους που σε τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί.

Το μεγαλύτερο λάθος σου είναι ότι, ξεχνάς κάτι βασικό που, εσύ ειδικά, θα έπρεπε να θυμάσαι πάντα. Όλοι κοιτάζουν το συμφέρον τους… όπως κι εσύ, που τάζεις λαγούς με πετραχήλια για να συγκεντρώσεις στρατιές υποστηρικτών. Όπως εσύ που εκμεταλλεύεσαι κάποια πρόσωπα για να πετύχεις τους σκοπούς σου, το ίδιο κάνουν και αυτοί, που σου χαϊδεύουν τα αυτιά μέχρι να τους αποφέρεις τα προσδοκώμενα. Αν όμως, το ταμείο παραμένει μείον, τότε το μασαζάκι κόβεται μαχαίρι.

Οι άνθρωποι δεν είναι κουτοί… άσχετα ότι, πολλές φορές αναγκάζονται να τους παραστήσουν, γνωρίζοντας βέβαια το πιθανό τίμημα. Συνέπειες για τις οποίες είναι προετοιμασμένοι, γι’ αυτό και δεν μένουν με τα χέρια σταυρωμένα, αλλά προτίθενται να «σταυρώσουν» εκείνους που τους έφεραν σε ακόμα πιο δεινή θέση από αυτή που βρίσκονταν μέχρι πρότινος. Εφόσον η αντιπολιτευτική γραμμή σου έχει στηριχτεί και πατήσει πάνω σε έναν αγώνα επιβίωσης δεκάδων εργαζομένων, που από πίσω τους έχουν κι άλλα στόματα να ταΐσουν, καταλαβαίνει κανείς, ότι οι άνθρωποι αυτοί σε περιμένουν στην γωνία να κάνεις κάποιο σφάλμα για να σε κατασπαράξουν.

Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε μιλάμε μόνο για ένα σφάλμα. Λάθη έχουν γίνει και από τις δύο πλευρές. Το βασικό λάθος της πρώτης είναι η ανεπάρκεια, η υπεροψία και η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων της. Το βασικό λάθος της δεύτερης είναι η εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει αποδείξει άπειρες φορές στο παρελθόν ότι η τακτική που ακολουθεί είναι ο διχασμός και η πρόκληση εσωτερικών προβλημάτων. Μία τακτική που δεν την εφάρμοσε τώρα για πρώτη φορά, αλλά που την έχει σημαία στη ζωή του, αλλά και στην καριέρα, που με κόπο και ιδρώτα προσπαθεί να χτίσει. Μία καριέρα που είναι σαν το «Γιοφύρι της Άρτας»… ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. Και πώς να μην γκρεμιστεί όταν, τα θεμέλια είναι σαθρά, τα «οικοδομικά υλικά» της πλάκας και όταν ο φιλόδοξος «χτίστης» πετάει το μυστρί μόλις φοβηθεί ότι θα φάει τις κοτρόνες στο κεφάλι;

Μαγκιά δεν είναι να βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω μόλις δεις τα δύσκολα, αλλά να παίρνεις θέση και να αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Διαφορετικά όταν κάνεις τον κινέζο και σκαρφίζεσαι «θεωρίες συνωμοσίας» εναντίον σου, πέρα απ’ το ότι φαίνεσαι λίγος και κουτοπόνηρος, επιβεβαιώνεις και τις «κακές γλώσσες» που προσπαθείς με λύσσα τόσο καιρό να κόψεις, επειδή από την αρχή είπαν αυτά που σου λένε τώρα οι πρώην «προστατευόμενοί» σου.  Επομένως, όχι μόνο δεν έχεις προβάρει την «απολογία» σου στους άμεσα ενδιαφερόμενους, αλλά εμφανίζεσαι κιόλας ως «θύμα» μιας προβληματικής κατάστασης που με τους δικούς σου λανθασμένους χειρισμούς και τις εμμονές σου έχει γιγαντωθεί. Αντί λοιπόν να βάλεις την ουρά στα σκέλια και να σκύψεις το κεφάλι, βγάζεις νύχια με αποτέλεσμα να εκτεθείς ακόμη περισσότερο. Και εκτίθεσαι, γιατί το μόνο πράγμα που σε απασχολεί δεν είναι το δίκιο των ανθρώπων, που κάποτε υπερασπιζόσουν, αλλά η άνοδος των «ανταγωνιστών» σου στα μάτια τους. Αυτοί ανεβαίνουν σιγά σιγά στην κορυφή και εσύ πέφτεις στο μηδέν. Κι αντί να κάνεις μία προσπάθεια για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, αποφασίζεις να κάνεις το γνωστό σου show, αλλά χωρίς κοινό, αυτή τη φορά, για να γλιτώσεις το γιουχάισμα. Έλα όμως, που δεν θα το αποφύγεις κάποια στιγμή, γιατί, «ξύπνησαν οι σκλάβοι, Αντωνάκη» και το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι «να πάρεις το καπελάκι σου και να φύγεις». Μόνος σου… πριν σε φύγουν οι άλλοι… γενικώς.