Όπου γης και πατρίς

Μία εβδομάδα για τα Χριστούγεννα. Και ποιος δεν περιμένει αυτές τις μέρες; Ας είμαστε ειλικρινείς, ακόμα και οι πιο γκρινιάρηδες, κατά βάθος περιμένουμε τις μέρες αργίας, το οικογενειακό πλουσιοπάροχο τραπέζι της μαμάς, την έξοδο για ποτό με τα καλά μας ρούχα, τα γλυκά και τα δώρα που θα λάβουμε και θα δώσουμε. Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών και η γιορτή που επιτρέπει στους μεγάλους να νιώσουν κι αυτοί λίγο παιδιά. Δανειζόμενη τα λόγια κάποιου άλλου και ελαφρώς παραφράζοντάς τα, θέτω το εξής ερώτημα: πες μου τι γίνεται με εκείνα τα παιδιά που αν και γεννιούνται κανονικά, δε χωράνε σ’ αυτή τη γη; Και πες μου τι γίνεται με εκείνους τους γονείς, που θα ήθελαν να τους χαρίσουν τον κόσμο ολόκληρο, αλλά το μόνο που τους δωρίζουν είναι την ελπίδα ότι στο καινούριο μέρος που έχουν βρεθεί, τα πράγματα θα είναι καλύτερα.

Η 18η Δεκεμβρίου, η χθεσινή μέρα, έχει ανακηρυχθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη, σε μία προσπάθεια του ΟΗΕ να ενισχυθεί η εκστρατεία του για την προστασία του Παγκόσμιου Μετανάστη. Έχει υιοθετηθεί μάλιστα και η Διεθνής Συνθήκη για την προστασία των Μεταναστών και των οικογενειών τους, η οποία προφανώς ελάχιστη σημασία έχει όταν έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Μετανάστης είναι αυτός που φεύγει από τον τόπο του προς αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών ζωής, ασφαλέστερων και καλύτερων προοπτικών διαβίωσης. Υπάρχει φυσικά και η ακούσια μετανάστευση, η αναγκαστική, η μετακίνηση των προσφύγων πολέμου, ή εμφυλίου, η έσχατη προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει από έναν τόπο που με μαθηματική ακρίβεια θα τον σκοτώσουν. Ασχέτως αν στο μέρος στο οποίο θα καταλήξει, μπορεί να τον σκοτώνουν καθημερινά.

Λαθρομετανάστες, παράνομοι μετανάστες και άλλες τέτοιες αισχρές εκφράσεις. Υπάρχουν παράνομες πράξεις, δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. Και όταν τίθεται θέμα επιβίωσης, τα αντανακλαστικά του ανεπτυγμένου κόσμου, τα μάτια του και τα αυτιά του θα έπρεπε να είναι ανοιχτά στην κραυγή για ζωή αυτών των ανθρώπων. Υπάρχουν άπειροι λόγοι για έναν άνθρωπο να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Και αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι αυτός αυτός που φεύγει απ’ τον τόπο τους και τους οικείους του για ένα μέρος στο οποίο θα είναι ο ξένος, ο μετανάστης, ο πρόσφυγας, το μίασμα, μάλλον ο λόγος που υπαγόρευσε αυτή του την επιλογή δε θα ήταν αμελητέος.

Αν πιστεύεις έστω και λίγο στο θαύμα των ημερών, ίσως συνειδητοποιήσεις πόσο διαφορετικοί και πόσο ίδιοι είμαστε όλοι. Και ότι σ’ αυτόν τον πλανήτη, σε αυτή τη χώρα και αυτό το νησί υπάρχει χώρος για όλους, γηγενείς, αυτόχθονες, πρόσφυγες και μετανάστες, πέρα από κατασκευασμένες συμβατικότητες κανόνων δημοσίας τάξεως, ασφάλειας, δημόσιας υγείας, πολιτειακούς κανόνες αναγκαστικού δικαίου από το Κεντρικό κράτος και μόνον. Η κανονικότητα της ζωής του νησιού δεν είναι κακό να ανατρέπεται όταν αυτό απαιτείται. Καλές γιορτές.