Τα φώτα της γιορτής

Σε μία ύστατη προσπά- θεια ένταξης στο πνεύ- μα των ημερών, μία κοι-

νωνία ολόκληρη πασχίζει να ξορκίσει τους δαίμονες της και να “φωτίσει” τη διάθεση της με τα χρώματα των λαμπιονιών που αναβοσβήνουν στο χρι- στουγεννιάτικο δέντρο.

Άναψε-σβήσε, άναψε σβή- σε, άναψε-σβήσε......

Μία συνεχής εναλλαγή λάμ- ψης πάνω σε φτηνά στολίδια και σε αστεράκια γεμάτα χρυ- σόσκονη, που προσπαθεί να ενισχύσει την γιορτινή ψευ- δαίσθηση.

Θέλεις να χαρείς. Απλώνεις το πιο πλατύ σου χαμόγελο επάνω στο πρόσωπο, μα

η πραγματικότητα σε συνο- φρυώνει σε δευτερόλεπτα, όταν μετράς ένα-ένα τα ευρώ για να καλύψεις τις ανάγκες.

Θέλεις να νοιώσεις την γαλήνη της γιορτής, την ώρα

που πασχίζεις να πάρεις το κοι- νωνικό μέρισμα, μήπως και πληρωθούν οι υποχρεώσεις.

Θέλεις να αφήσεις την αγαλ- λίαση να σε γεμίσει, όταν δεν παύουν στιγμή οι πολιτικές γελοιότητες, για το ποιος θα κερδίσει στη δημιουργία εντυ- πώσεων.

Θέλεις να μπεις στους ρυθ- μούς της γιορτής, όταν άλλοι με τις αποφάσεις τους σε ξεπού- λησαν φτηνά, εδώ και χρόνια, σε μία πολιτική κερδοσκοπική παρτίδα.

Θέλεις. Όμως δεν σε αφή- νουν να μπορείς.

Βλέπεις, τα “θέλω” σου αντι- παλεύουν την πραγματικότητα, ακριβώς στο ρυθμό των λαμπι- ονιών, σε αυτό τον ρυθμό του άναψε-σβήσε, άναψε σβήσε, άναψε-σβήσε.....

Γιορτινή ατμόσφαιρα γύρω, σαν κι αυτή με την οποία αντι- μετωπίζεται η καθημερινότητα,

ακόμα και τις γιορτινές μέρες. Όχι;

Πολύχρωμα φώτα, σαν κι αυτά που φωτίζουν το μέλλον των ανέργων. Όχι;

Στολισμένα δεντράκια, όπως αυτά που έχουν οι άστεγοι. Όχι; Φανταχτερές γιρλάντες, όπως αυτές που στολίζουν τα

όνειρα των προσφύγων. Όχι; Πακέτα δώρων, σαν κι αυτά που αγοράζουν με την σύνταξη

οι παππούδες. Όχι; Χαρούμενες μελωδίες, σαν

κι αυτές που ψάλλουν οι άπο- ροι στις ουρές των συσσιτίων. Όχι;

Μα γιατί; Αφού τα φωτάκια

δίνουν τον ρυθμό και εσύ έχεις όλη την καλή διάθεση να ακολουθήσεις αυτό το άναψε-σβήσε, άναψε-σβήσε, άναψε-σβήσε....

Προσπαθείς να ταυτίσεις τη γιορτή με την πραγματικότητα, η οποία όμως επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά ότι όσο και αν

η δική σου προσπάθεια είναι στο “άναψε” η πραγματικότητα είναι στο “σβήσε”.

Θα πρέπει λοιπόν να αρκε- στείς σε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου που κρατά η λάμψη του “άναψε” και μέσα εκεί να κλείσεις όλη την ονει- ροφαντασία της γιορτής, που στο αμέσως επόμενο κλάσμα δευτερολέπτου θα σκοτεινιά- σει από την αλήθεια των πραγ- μάτων, δίνοντας σου αυτό τον απειροελάχιστο χρόνο για να προετοιμαστείς για την επόμε- νη ακαριαία φαντασμαγορική σου ονειροπόληση.

Όνειρο μιας γιορτής που την έχεις ανάγκη για να ξαναφέ- ρεις στην επιφάνεια το νόημα της ευχής, για να ξανανιώ- σεις λίγο άνθρωπος, για να ξαναθυμηθείς την αίσθηση του χαμόγελου, για να ξανανοίξεις την καρδιά στην ελπίδα.

Κράτα τη στιγμή που σου αναλογεί, από το παιχνίδια των λαμπιονιών.

Τουλάχιστον σου δίνουν την στιγμή του “άναψε”, μέχρι να ξαναγυρίσει η ζωή στη μίζερη κανονικότητα της, τότε που τα φώτα της γιορτής θα σβήσουν.