Πιο κοντά στον άνθρωπο

Αποτελεί μεγάλη αλήθεια πως το “κοστουμάκι” του εορταστικού κλίματος με το στανιό, δεν ταιριάζει σε αρκετούς ανθρώπους ετούτη την περίοδο κι ως εκ τούτου, ας μου επιτραπεί αλλά κι ας μου συγχωρεθεί εκ των προτέρων ένας “στενάχωρος” τόνος στην παρούσα στήλη, πριν από μία ευχή!

Τί πολυτιμότερο σε τούτο τον κόσμο από την έγνοια για τον συνάνθρωπο και τί σπουδαιότερο από την έμπρακτη αγάπη προς εκείνον! Πόσο σημαντικό, όταν προσπαθούμε και το κατορθώνουμε και πόσο θλιβερό όταν δεν αντιλαμβανόμαστε αυτήν την ανάγκη! Όπως την έχει διατυπώσει και ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος “Όποιος γλιτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο, υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας”.

Αυτές οι μέρες λοιπόν, που για αρκετούς ανθρώπους κάθε άλλο παρά εορταστικό χαρακτήρα έχουν, μας καλούν όλους να κάνουμε τους δικούς μας εσωτερικούς, “κρυφούς” απολογισμούς, να σκεφθούμε και να εξετάσουμε αν πράγματι, απέναντι στα μεγάλα ζητήματα της σημερινής εποχής, στεκόμαστε ως Άνθρωποι με αντανακλαστικά τέτοια, που έρχονται να μειώσουν προβλήματα, να περιορίσουν ανοικτές ανάγκες, να επουλώσουν πληγές και να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός θετικού – στο μέτρο του εφικτού – κλίματος!

Ετούτη η περίοδος, περισσότερο από ποτέ, όταν έρχεται, μας απευθύνει μήνυμα ανθρωπιάς, μας θέτει προ των ευθυνών μας για τη δική μας “εσωτερική” επανάσταση την οποία και οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε, μήπως και υψώσουμε κι εμείς με τη σειρά μας ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας, αναγνωρίζοντας λάθη μας, αναθεωρώντας συμπεριφορές μας, αλλά επίσης καλλιεργώντας και χαρίζοντας καλοσύνη!

Όσον αφορά στις κοινές μας υποθέσεις λοιπόν και καθώς συμπληρώθηκε άλλο ένα έτος στον μικρό μας τόπο, ο νους στον φετινό απολογισμό του, δεν μπορεί ή πιο σωστά δεν ανέχεται να προσπεράσει και να αποτραβηχτεί από εκείνες τις λιγοστές αράδες που γράφτηκαν στο νησί σχετικά με τη φιλοξενία προσφύγων. Ελάχιστες οι αφίξεις στον τόπο μας συγκριτικά με το κύμα μεταναστών και προσφύγων που υποδέχθηκαν άλλα νησιά και άλλοι τόποι, ολιγόωρη η παραμονή τους και παρόλα αυτά, υπήρξαν μελανά σημεία στην ενότητα της δικής μας φιλοξενίας!

Κληθήκαμε μόλις τέσσερις φορές να δείξουμε την ανθρωπιά μας και παρά το ότι αυτή η “πράξη” υλοποιήθηκε, ωστόσο δεν καταφέραμε να ξεδιπλώσουμε αυτήν την αλληλεγγύη μας αβίαστα και χωρίς να συναντήσουμε μικρούς “κόμπους” και δισταγμούς! Μπορεί για κάποιους να ήταν δεδομένη η έκφραση της ειλικρινούς αλληλεγγύης απέναντι στους συνανθρώπους μας που έφθασαν στο νησί χωρίς να το θέλουν, χωρίς να το επιλέξουν και χωρίς να επεδίωξαν μία ζωή γεμάτη με αβεβαιότητα, αυτή όμως, από άλλες πλευρές συνοδεύτηκε από ένα γενικότερο μούδιασμα κι έναν ανεξήγητο φόβο!

Ο δισταγμός ορισμένων προσώπων - που διοικούν -, μην τύχει να καθιερωθεί ο τόπος μας ως ενδιάμεσος σταθμός φιλοξενίας προσφύγων, στον σημερινό απολογισμό του έτους γι αυτήν την χρονιά που εκπνέει σε λίγα 24ωρα, έχει αφήσει μικρά μαύρα σημάδια επάνω σε μία γενικότερη αξιοπρεπή αντιμετώπιση των γεγονότων!

Πρόκειται για λιγοστές μαύρες αράδες στο κοινό μας ημερολόγιο που καθώς συμπληρώνεται και φθάνει στο τέλος του, αυτές, έρχονται στο προσκήνιο, προκαλώντας μας να αντιμετωπίσουμε μα κυρίως να καταφέρουμε να παλέψουμε και να νικήσουμε τους πιο κρυφούς μας φόβους!

Αποτελούν εκείνες τις λιγοστές γραμμές που μας εκλιπαρούν να καταφέρουμε να βγούμε από τον δικό μας μικρόκοσμο και να επιτύχουμε το προσωπικό, αλλά και συλλογικό μας άλμα, αυτό που θα μας κάνει να έρθουμε περισσότερο κοντά στην ουσία της λέξης “Άνθρωπος”!

Καλή χρονιά σε όλους!