Πολύφημος... no. Οιδίποδας... yes

«Έπρεπε να φύγω αχ, προτού να σε ψηφίσω, τώρα είν' αργά αγάπη μου γλυκιά»… Πόσοι άραγε θα έχουν κάνει αυτή τη σκέψη ή θα την έχουν τραγουδήσει; Το θέμα δεν είναι να συλλογιστείς τι θα μπορούσες να έχεις αποφύγει, αλλά να κοιτάξεις τι τελικά έκανες. Πράγμα δύσκολο, γιατί συνηθίζουμε να κοιτάμε μόνο τι κάνουν οι άλλοι. Βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω και ξεχνάμε ότι, εμείς τους δώσαμε το πάτημα για τις πράξεις τους. Όλα συνδέονται μεταξύ τους, αλλά στο τέλος κανείς δεν θυμάται την πηγή του κακού. Ή δε θέλει να τη θυμάται, γιατί δεν τον συμφέρει. Πάντα κάποιος άλλος φταίει, εκτός από εμάς.

Όταν πριν από λίγα χρόνια η εφημερίδα είχε αναφερθεί στο «ψαλίδισμα» αρμοδιοτήτων συγκεκριμένου αιρετού, η διοικούσα αρχή είχε καταφερθεί εναντίον του συντάκτη του άρθρου, υποστηρίζοντας ότι, αυτός «αλλοίωσε» τις δηλώσεις των -επί του θέματος- τοποθετούμενων. Και παρότι ήταν γνωστό σε όλους ότι, δεν υπήρξε η παραμικρή αλλοίωση, οι αρμόδιοι προτίμησαν να «στοχοποιήσουν» το μέσο, από το να ακούνε το κλαψούρισμα του αιρετού, με τα δεκάδες ψηφαλάκια από πίσω του, που αισθανόταν αδικημένος. Έτσι, για να του αποδείξουν ότι τον υπολογίζουν και δεν τον αδικούν, άρχισαν να του χαϊδεύουν τα αυτιά, με αποτέλεσμα να του αφήσουν ανοιχτό το πεδίο να κάνει ό,τι κατεβάζει η κούτρα του.

Η παράταξη, μολονότι γνώριζε καλά ότι το μέλος της δε διαθέτει τις ικανότητες και την υποδομή να ανταπεξέλθει με επάρκεια και σύνεση στα καθήκοντα που η ίδια του ανέθεσε, έκανε τα «στραβά μάτια», προσπαθώντας ταυτόχρονα να βγάλει τα μάτια εκείνων που είχαν να της προσάψουν κάτι μεμπτό. Με το πέρασμα όμως του χρόνου, αυθαίρετες πρωτοβουλίες εκ μέρους του συγκεκριμένου συμβούλου, άνευ λογικής και άνευ οφέλους για το κοινωνικό σύνολο, άρχισαν να την εκθέτουν και μάλιστα ανεπανόρθωτα. Στα highlights συγκαταλέγεται η μεταφορά φαρμάκων από το Ίδρυμα όπου φυλάσσονταν και διανέμονταν σε έτερο χώρο, χωρίς να ενημερωθούν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Σε δημόσια συνεδρίαση που ακολούθησε, ακούσαμε τον εμπνευστή αυτής της «ευφυέστατης» ιδέας να δηλώνει ότι, οι συσκευασίες μεταφέρθηκαν σε άλλον χώρο για να ξεσκονιστούν και χάσαμε τη μισή μας κώμη. Τότε, η διοικούσα αρχή έκανε το θέμα «γαργάρα» και συνέχιζε να «πολεμά» τους (επι)κριτές της για άλλους λόγους, δίνοντας και πάλι το ελεύθερο στον σύμβουλο της να «παίζει» στις πλάτες των πολιτών, κάνοντας σιγά-σιγά κατάχρηση του ρόλου του, αλλά και των δομών που διαχειρίζεται.

Στο διάστημα λοιπόν, που ο τόπος ήταν απασχολημένος με άλλα σημαντικά θέματα, χώροι με συγκεκριμένη λειτουργία άρχισαν να διαμορφώνονται παράλληλα για να φιλοξενούν τις συνδικαλιστικές δραστηριότητες του συμβούλου, εξυπηρετώντας -ως επί των πλείστον- συγκεκριμένη κατηγορία πληθυσμού. Αποκορύφωμα, οι περιβόητες εργασίες σε δημοτικό ακίνητο για τη μεταστέγαση – στοίβαγμα υπηρεσιών, χωρίς να έχουν ενημερωθεί και αποφανθεί τα αρμόδια συλλογικά όργανα. Και παρά το γεγονός ότι βάσει κανονισμών, οι εν λόγω οικοδομικές εργασίες κρίθηκαν παράνομες, για μία ακόμη φορά η διοικούσα αρχή έσπευσε να προστατεύσει -για τους δικούς της λόγους- τον «συνήθη ύποπτο», ψηφίζοντας υπέρ της συνέχισής τους. Μόνο ένα μέλος είχε το θάρρος και την τόλμη να απέχει της ψηφοφορίας, αλλά ως γνωστόν, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Πότε, επιτέλους, οι αρμόδιοι θα παραδεχτούν τα λάθη τους; Πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και ως πότε θα συνεχίσουν το «ντάντεμα» σε ανθρώπους που πέρα από μερικές ψήφους παραπάνω δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα περισσότερο ούτε στους ίδιους, ούτε στον τόπο που τους εμπιστεύτηκε; Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι, κάποιοι εξ’ αυτών που εξακολουθούν να αλωνίζουν με τις ευλογίες του επικεφαλής τους, στο πρόσφατο παρελθόν, του «έσκαβαν» το λάκκο του, κανονίζοντας το επόμενο χτύπημά τους σε συνεργασία με έτερα «μαύρα πρόβατα», που έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν με επιτυχία ένα αρνητικό κλίμα στον περίγυρό τους.

Κι έτσι καταλήγουμε εκεί, από όπου ξεκινήσαμε. Συνηθίζουμε να κοιτάμε μόνο τι κάνουν οι άλλοι. Βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω και ξεχνάμε ότι, εμείς τους δώσαμε το πάτημα για τις πράξεις τους. Κατηγορούμε εκείνους που μας «στράβωσαν» με τους λαγούς και τα πετραχήλια που μας έταζαν προεκλογικά και ποτέ δεν θα παραδεχτούμε ότι μόνοι μας βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Πολύφημος… no. Οιδίποδας… yes. 

Διαβάστε ακόμα