Όπως κι αν το δεις…

Το πρωτάθλημα της Volley League ολοκληρώθηκε χθες με την διεξαγωγή της τελευταίας αγωνιστικής. Ο Φοίνικας παρά την εντός έδρας ήττα από τον Εθνικό στη Σύρο, ολοκλήρωσε αυτήν την πρώτη φάση του πρωταθλήματος στην 3η θέση, με τον Ηρακλή να καταλαμβάνει την 4η. Ένα πρωτάθλημα με αρκετές εκπλήξεις, αφού οι ομάδες πλέον είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη. Μοναδική εξαίρεση ο Ολυμπιακός, ο οποίος έκλεισε το πρωτάθλημα αήττητος και δικαίως έχει τον τίτλο του απόλυτου φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και έρχομαι στο σημείο αυτό να αναφερθώ σε κάποιες βασικές λεπτομέρειες. Στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς ο Φοίνικας ξεκινούσε με μεγάλα όνειρα και υψηλές προσδοκίες. Έκανε όνειρα για την κατάκτηση του… τίτλου ή να το θέσω καλύτερα να καταφέρει να πάρει μία από τις τρεις διοργανώσεις. Στις δύο από τις τρεις είναι ακόμη μέσα. Τώρα το πόσο δύσκολη είναι η δική του προσπάθεια, αυτή είναι μία άλλη ιστορία. Εντάξει μπορεί να κάνει κάποιος όνειρα και πολύ σωστά, καθώς δεν μπορείς να ξεκινάς χωρίς να έχεις στόχους. Αλλά για να είμαστε ρεαλιστές και να τα βλέπουμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως θέλουμε να είναι, για τον Φοίνικα η 3η θέση όχι μόνο είναι εξαιρετική, αλλά και ίσως πάνω από τις δυνατότητές του. Κύριοι και κυρίες, φίλαθλοι και φίλοι της ομάδας, αλήθεια πιστεύει κανείς πως ο Φοίνικας που προέρχεται από την Σύρο και με τις οικονομικές δυνατότητες τις περισσότερες φορές να κινούνται σε… τεντωμένο σχοινί. Πως αλήθεια θα καταφέρεις να κοντράρεις ομάδες… μεγαθήρια; Σίγουρα το «Πειρατικό» μπορεί να συγκαταλέγεται και δικαίως μέσα στις μεγάλες ομάδες της Volley League με σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο, όμως στα πάντα υπάρχει ένα… ταβάνι. Για να το ξεπεράσει κανείς χρειάζονται πολλά περισσότερα από τη θέληση ή ακόμη και την όρεξη της υπάρχουσας διοίκησης. Εδώ αγαπητοί φίλοι μιας και μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό χρειάζεται ζεστό χρήμα. Μεγάλα μπάτζετ για να μπορέσεις να αποκτήσεις αθλητές με μεγαλύτερη αγωνιστική ποιότητα, ώστε να μπορείς να πεις ότι κύριοι έχω το ρόστερ και πλέον πάω πραγματικά για το πρωτάθλημα. Όμως μην ξεχνάμε πως  στο τέλος της κούρσας σε όλα τα πρωταθλήματα πάντα φτάνει… ΕΝΑΣ. Εδώ θα πρέπει να δούμε τα πράγματα με την πραγματική τους υπόσταση. Ποια είναι αυτή; Ο Φοίνικας να μπορεί και να έχει τη δυνατότητα να κάνει πρωταθλητισμό, γιατί μην ξεχνάμε σε τοπικό επίπεδο δεν υπάρχει πλέον ΤΙΠΟΤΑ. Μοναδική φετινή εξαίρεση η τεράστια επιτυχία του ΑΣΕ Νεωρίου που κατάφερε μέσα σε μία εβδομάδα να κατακτήσει με δύο κατηγορίες το Περιφερειακό πρωτάθλημα και να συμμετάσχει στη συνέχεια στο Πανελλήνιο. Δεν είναι μικρή υπόθεση, από την στιγμή που όπως όλοι γνωρίζουν τα παιδιά δεν έχουν και πολλά παιχνίδια στα πόδια, λόγω ότι δεν υπάρχουν και… ομάδες.

Πάμε και πάλι στον Φοίνικα, εντάξει το παιχνίδι με την Αλεξανδρούπολη μετά και την ήττα του Ηρακλή ουσιαστικά ήταν βαθμολογικά αδιάφορο. Ίσως πολλοί να έχουν δίκιο που κατά τη διάρκεια του αγώνα σηκώθηκαν και έφυγαν από το γήπεδο, αφού ο Φοίνικας δεν έμοιαζε με… ομάδα. Δεν υπήρχε η… φλόγα, το πάθος για τη νίκη, όμως όταν ένας παίκτης γνωρίζει πως δεν έχει και μεγάλη σημασία κάποιο παιχνίδι, δεν φορτσάρει, δεν δίνει πάντα τον καλύτερό του εαυτό, ίσως χαλαρώνει κιόλας. Απέναντί του ο Φοίνικας είχε μία ομάδα που «καίγονταν» για βαθμούς και έπαιξε όπως θα αγωνιζόταν σε έναν τελικό. Δίκαιη η νίκη για τον Εθνικό και ένα ηχηρό… χαστούκι στον Φοίνικα που απλά… παραβρέθηκε στο ματς. Τώρα αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι το ματς με τον Ολυμπιακό για τον ημιτελικό του League Cup. Ο κόσμος της Σύρου θα πρέπει να μην λάβει καν υπόψη του το ματς με τον Εθνικό, να γεμίσει το κλειστό και να δώσει την απαραίτητη ώθηση στους παίκτες του κ. Κάσμαρτσικ για να μπορέσει να κάνει την… υπέρβαση.