Ευθυνόμαστε κι εμείς...

Για τα κακώς κείμενα στον τόπο μας, για όσα συμβαίνουν και μας εκθέτουν ως κοινωνία, για όσα λαμβάνουν χώρα με την ευθύνη προσώπων που έχουν εκλεγεί και μας διοικούν χωρίς να μας υπολογίζουν, για όσα συμβαίνουν στην κοινή μας περιουσία, στο ίδιο μας το νησί και προδίδουν κάκιστη νοοτροπία και ξεπερασμένη άσκηση πολιτικής, ναι, ευθυνόμαστε κι εμείς!

Αν και τετριμμένη η σκέψη πως μισούμε τον λαϊκισμό, συχαινόμαστε την ανεπάρκεια πολιτικών προσώπων, τις μεγαλοστομίες, την κενολογία τους, αλλά και τις φανφάρες που συνοδεύουν αυτοδιοικητικές παρουσίες, ωστόσο, τελικά, δεν είναι καθόλου συνηθισμένη η λογική στάση απόρριψης στην πράξη, όλων αυτών των - τουλάχιστον - νοσηρών και προσβλητικών συμπεριφορών!

Αποτελεί ως φαίνεται, μεγάλη κοινωνική “πληγή” σε έναν μικρό τόπο η στενή σχέση που αναπτύσσουν τα μέλη της, οι δημότες με τους αιρετούς και τους αυτοδιοικητικούς, όταν αυτές οι επαφές χρησιμοποιούνται με επίκληση στο συναίσθημα για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, να κάμπτεται όποια φωνή αντίθεσης με τις πολιτικές αυθαιρεσίες, ή ακόμη χειρότερα, όταν χρησιμοποιούνται οι προσωπικές γνωριμίες, ώστε να διαμορφώνεται ένα απογοητευτικό κλίμα απάθειας.

Μικρή τοπική κοινωνία για όλους μας, αντί να σημάνει συνεργασία, ειλικρίνεια, κριτική σκέψη, σύμπραξη για καλύτερες μέρες και συνένωση δυνάμεων για μία πρόοδο που θα σέβεται τον άνθρωπο και τον ίδιο τον τόπο, τελικά αποδεικνύεται πως λειτουργεί σαν “θηλιά” για τους δημότες, η πλευρά των οποίων – δυστυχώς – αδυνατεί(;) ή δεν θέλει(;) να αντιδράσει στον αιρετό – συντοπίτη που προτάσσει το ιδιοτελές συμφέρον του, ως συμφέρον του τόπου, μίας συνοικίας, μίας περιοχής ή γενικότερα ενός χωριού, αφού μελλοντικά θα θελήσει να εξαργυρώσει προς ικανοποίηση προσωπικού οφέλους, αυτήν την σιωπή!

Μικρή κοινωνία στην περίπτωσή μας σημαίνει τελικά βαθιές εξαρτήσεις – συναισθηματικές και μη – οι οποίες στρώνουν το “χαλί” για περαιτέρω ρουσφετολογικές συμπεριφορές, με αποτέλεσμα ακόμη και σε “πονηρές” κινήσεις ή αποφάσεις για τον τόπο και τη φυσιογνωμία της ανεπιτήδευτης ομορφιάς του, να μην υπάρχει αντίσταση από τους απλούς πολίτες, από όλους εμάς!

Η ανοχή, η απάθεια και η απουσία κριτικής σκέψης φαίνεται πως δουλεύονται μεθοδικά από κοντόφθαλμους και κουτοπόνηρους αιρετούς, ως καταστάσεις του νου που εξυπηρετούν να επιβάλλονται, για να ικανοποιείται τελικά τί;

Ένα μικρό συμφέρον δικό τους, της παράταξής τους, ή και των αναγκών που θα προκύψουν σε μελλοντικές εκλογικές διαδικασίες, προκειμένου να καταλάβουν εκ νέου και άρα, να παραμείνουν σε θέσεις διοίκησης, τα ίδια πρόσωπα!

Στη μικρή μας κοινωνία, ως φαίνεται, αναφορικά με αυτό το “δούναι και λαβείν” που αναπτύσσεται ακόμη και ανάμεσα σε αυτοδιοικητικούς, δηλαδή καθάρισέ μου πέντε “χόρτα”, για να έχεις από εμένα προεκλογική συνταγή..., αναμφισβήτητα σοβαρή ευθύνη έχουμε κι όλοι εμείς!

Επειδή βολευόμαστε σε αυτές τις προσποιητές προσωπικές σχέσεις, επειδή δεν αντιδρούμε υπερασπιστικά απέναντι στο συνολικό κι όχι το κοντόφθαλμο όφελος του τόπου, επειδή δεν καυτηριάζουμε το βόλεμα αυτοδιοικητικών που με χρήματα των δημοτών, τυχαία... “καθαρίζουν” και για τα ιδιωτικά συμφέροντά τους, μα κυρίως επειδή τον αμοιβαίο σεβασμό και κυρίως τον σεβασμό προς τους συμπολίτες μας, τον έχουμε “καραμέλα” όταν θίγεται μόνον η δική μας πλευρά!

Μπορεί οι κομπογιαννίτες πολιτικοί που περισσεύουν..., να στερούνται πολιτικής αξιοπρέπειας και να ρίχνονται από επιλογή και συνειδητά σε έναν ντεμοντέ και ξεπερασμένο αγώνα προσπάθειας εξασφάλισης της επανεκλογής τους, κυνηγώντας μία προς μία τις ψήφους από συνοικία σε συνοικία και από χωριό σε χωριό, μα ακριβώς αυτή η ανενόχλητη πραγματικότητα – δυστυχώς – δεν τιμά καθόλου όλους εμάς!