Προσοχή δαγκώνουν

Ναι…; 100 εκεί; Και είστε ακόμα εκεί; Ας έρθει τουλάχιστον ένας από τους 100 να βάλει τάξη εδώ πέρα. Εσείς κάθεστε μια χαρά κι εμείς είμαστε τραυματίες. Όχι, κύριέ μου, δεν τρακάραμε. Ψυχολογικά και ακουστικά είναι τα τραύματά μας. Τι να τον κάνουμε τον ΩΡΛ; Να σταματήσετε αυτούς που μας τραυματίζουν, θέλουμε. Εδώ και δέκα μέρες, οι απέναντι κάνουν πάρτι με τη μουσική στη διαπασών. Έχουμε να κλείσουμε μάτι από τις 11 Μαΐου.

Πού να ξέρω, αν έχουν Αργύρη ή Αργυρώ; Τι θα πει: «οι γιορτές κρατούν 40 μέρες»; Πρέπει να ακούω non-stop Φουρέιρα μέχρι τις 19 Ιουνίου; Fuego στα μπαζάκια μας. Σας παρακαλώ πολύ να επέμβετε, είναι αξιόποινη. Όχι η Φουρέιρα, κύριέ μου. Η πράξη των γειτόνων. Είναι επιθετικοί. Μα τι μου λέτε; Δεν επιτίθενται στην κουλτούρα και το πνευματικό μας επίπεδο; Στο δικό μας σπίτι ακούμε μόνο κλασική μουσική. Άντε, στο τσακίρ κέφι… Νατάσσα Μποφίλιου.  

Δεν σας ζητώ να τους αλλάξετε τα γούστα, αλλά να τους εξηγήσετε πως μας κάνουν ζημιά. Από τότε που άρχισε το ξεφάντωμα, έχω βγάλει δύο σπυριά στο κούτελο, κριθαράκι στο μάτι, έρπη στα χείλη και δεν μπορώ να ενεργηθώ. Τρώω δαμάσκηνα, κύριέ μου. Το θέμα είναι το μέγεθος της βίας που μας ασκείται. Όχι εσείς, οι απέναντι. Κάνουν κατάχρηση της καλοσύνης και της ανοχής μας. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε πια, γιατί θα θεωρηθούμε γραφικοί.

Αφήστε, που έχουμε αποκτήσει πάρα πολλές φοβίες. Εγώ για παράδειγμα, φοβάμαι πως, θα μου μείνει κανένα κουσούρι. Φοβάμαι, πως θα εθιστώ στα σκυλοτράγουδα. Φοβάμαι πως, ποτέ δε σε ξεπέρασα κι αν την αλήθεια μέσα μου κρατάω, φοβάμαι πως ποτέ τον εαυτό μου δεν ξεγέλασα. Ααα, εσείς προτιμάτε τον Βέρτη. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι συναινείτε σε αυτό το έγκλημα; Δεν κάνετε τίποτα για να μας υπερασπιστείτε. Πολίτες είμαστε κι εμείς, έχουμε δικαιώματα. Έχουμε δικαίωμα στον Σοπέν, στον Μπαχ, στον Βιβάλντι, στον ύπνο. Δεν μπορούμε κάθε πρωί να πηγαίνουμε στις δουλειές μας ξενυχτισμένοι και στουπί. Ε, με τόσο ντιριντάχτα πίνουμε και δυο ουισκάκια.

Πότε θα ακουστεί και η δική μας φωνή; Σας κάνουμε μηνυτήριες αναφορές και τις γράφετε στα αρχεία σας. Σας ζητώ να λάβετε τα μέτρα σας και να τους τιμωρήσετε όλους. Τους γείτονες που μας ενοχλούν με τα πάρτι τους. Τους ανθρώπους που τους νοικιάζουν το σπίτι. Τους επιχειρηματίες που τους προμηθεύουν ποτά. Τον ντιλιβερά που τους έφερε τις πίτσες. Τον μάγειρα που τις έπλασε και τις φούρνισε. Εκείνους που τους πουλούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στερεοφωνικά συγκροτήματα. Την τηλεφωνική εταιρεία που τους δίνει ίντερνετ. Τον ιδιοκτήτη του YouTube. Τις δισκογραφικές εταιρείες. Τους τραγουδιστές, τους συνθέτες, τους στιχουργούς. Τη Βικτώρια Χαλκίτη και τον Άκη Δείξιμο που κάνουν τα φωνητικά. Την εταιρεία που τους παρέχει ρεύμα, τον Δήμαρχο που επέτρεψε την εγκατάστασή τους στον τόπο μας και τον Θεό που έπλασε τον Αδάμ και την Εύα για να τραβάμε αυτά σήμερα. Ναι, κύριέ μου, όλους.

Γνωρίζω ότι έχουμε Δημοκρατία. Τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι 99 περίοικοι που ενοχλούμαστε, στην ίδια χώρα ζούμε, την Ελλάδα. Και τι μας νοιάζει που το νησί έχει 25.000 κατοίκους; Εσείς πρέπει να κάνετε αυτό που σας λέμε εμείς. Δεν μας ενδιαφέρει αν ο απέναντι έχει 100 βραβεία. Δεν μας ενδιαφέρει αν παράγει επιστημονικό ή πολιτιστικό έργο και αν κάνει υπερήφανο το νησί μας. Δεν μας ενδιαφέρει αν ενισχύει την τοπική οικονομία. Μας ενδιαφέρει η γαλήνη μας και το επίπεδο της πόλης, που προσπαθούμε μετά κόπων και βασάνων να διατηρήσουμε. Όσοι ασχολούνται με τα παραπάνω έχουν πολιτικά συμφέροντα και είναι εχθροί του τόπου.

Λοιπόν… θα επιληφθούν του θέματος οι αρχές του τόπου ή θα σας δαγκώσω; Όχι;;; Τι να σου πω; «Λυπάμαι για λογαριασμό σου και γι’ αυτό το φέρσιμο σου, ήξερες όσο κανένας πώς να με πληγώνεις και να κάνεις πάντα το δικό σου, να κοιτάς τον εαυτό σου, ν’ αδιαφορείς για μένα και να προσπαθείς από εμένα ό,τι μπορέσεις να εκμεταλλευτείς». Καλομελέτα και κοντοζυγώνουν οι εκλογές. Ντροπή σας! Ντροπή σας!