Ερμούπολη – Η αρχόντισσα που μαραζώνει

Γνώρισα για πρώτη φορά την Σύρο, το καλοκαίρι του 1996! Την επισκέφθηκα σαν προορισμό διακοπών και μαγεύτηκα… από την πρώτη στιγμή που ανακάλυψα την Ερμούπολη. Ενώ, η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι μάλλον λάθος προορισμό επέλεξα για τις διακοπές μου, δεν χρειάστηκε παρά ένα αυγουστιάτικο απομεσήμερο στην σκιά της Πλατείας Μιαούλη, για να μαγευτώ από την απέραντη ομορφιά που με περιτριγύριζε….

Είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην τύχη και στον Θεό, έτσι με την βοήθεια και των δύο, βρέθηκα τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου – 1996 – να είμαι ιδιοκτήτρια ενός Νεοκλασικού Αρχοντικού, χαρακτηρισμένο ιστορικό μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, στην περιοχή του Αγίου Νικολάου. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν είχα ποτέ πριν σκεφθεί ότι θα αποκτήσω ένα Αρχοντικό και δεν είχα και την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Η τύχη και ο Θεός που από τότε που ήρθα στην Σύρο, απέκτησε την μορφή του Αγίου Νικολάου, έκαναν τα αδύνατα, δυνατά…. Στην συνέχεια οι άνθρωποι της Σύρου, με κατέκτησαν με την ευγένειά τους, την γενναιοδωρία τους, την φιλία τους. Έτσι άρχισε η Σύρος, η Ερμούπολη, να αποκτά ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, αυτήν του τόπου μόνιμης εγκατάστασης από επιλογή και όχι για τρίτους λόγους. Όμως οι υποχρεώσεις μου, η δουλειά μου, η οικογένεια μου, όλα βρίσκονται στην Αθήνα και εγώ με ένα σακ βουαγιάζ στο χέρι, κάθε Παρασκευή απόγευμα έφευγα για την Σύρο Μου και κάθε Κυριακή βράδυ επέστρεφα στην Αθήνα, γεμάτη Συριανό φώς, εικόνες, μυρωδιές, ομορφιά…. Αισθανόμουν τόσο τυχερή… και τόσο άτυχη συγχρόνως, που έπρεπε να αφήνω κάθε τόσο την Σύρο μου και να επιστρέφω στην Αθήνα. Αυτό διήρκεσε σχεδόν 15 χρόνια, όταν αποφάσισα να τα «μαζέψω» από την Αθήνα και να εγκατασταθώ μόνιμα στην Σύρο, σε αυτό «βοήθησε» ιδιαιτέρως και η οικονομική κρίση, μιας και η δουλειά μου (σύμβουλος ανάπτυξης δικτύων franchise ), σταμάτησε να έχει ενδιαφέρον. Έτσι, εγκαταστάθηκα από τον Μάρτιο του 2012 στη Σύρο και άρχισα να ζω την καθημερινότητά μου στην Ερμούπολη. Μια καθημερινότητα ποιοτική, που εσείς που μένετε χρόνια εδώ ίσως δεν κατανοείτε. Δεν μιλάω για μία καθημερινότητα με λυμένα όλα τα προβλήματα επιβίωσης, χωρίς αγωνίες, χωρίς ανασφάλειες για το αύριο. Μιλάω για μία καθημερινότητα που έχει την ζεστή καλημέρα όποιου συναντήσεις, την γειτονιά, την καμπάνα του Αγίου Νικολάου, την αγορά της Χίου, το καφεδάκι στην παραλία, την συνάντηση με φίλους, το φώς…, αυτό το μοναδικό φώς που αγκαλιάζει την Ερμούπολη όλες τις εποχές του χρόνου και μια μυρωδιά άλλης εποχής, που σε τυλίγει μόλις αποβιβαστείς από το καράβι. Έζησα έναν χειμώνα, τον περσυνό, καθόλου στερημένο από όλα όσα θεωρητικά μας προσφέρει η Αθήνα. Έζησα έναν χειμώνα με ζεστούς φίλους, με ατελείωτες συζητήσεις, με δημιουργία, με κοινωνική ευαισθησία, με κινηματογράφο, με θέατρο, με μουσική, με ηρεμία, με ποιότητα. Διαπίστωσα, πόσο κοινωνικά προστατευμένο είναι το περιβάλλον της πόλης μας, διαπίστωσα την αλληλεγγύη που υπάρχει διάσπαρτη από πολλούς φορείς και ιδιαίτερα από την εκκλησία και τους λειτουργούς της, διαπίστωσα την ασφάλεια που με περιβάλει, διαπίστωσα πόσο τυχερή είμαι που επέλεξα να ζήσω εδώ. Διαπίστωσα και προβλήματα, προβλήματα καθημερινά, απλά αλλά άλυτα εδώ και χρόνια, που σέρνονται και σου χαλάνε την διάθεση, σου χαλάνε την εικόνα, σε απογοητεύουν….. κι όταν παραπονεθείς για τα κακώς κείμενα στους αρμοδίους, ΜΟΝΟΝ γραφικός γίνεσαι.  Έτσι λοιπόν, από το ενδιαφέρον ενός πολίτη που βρίσκει πολλά καλά στην επιλογή του, από το ενδιαφέρον για τον τόπο που ζει και που επέλεξε να ζήσει ποιοτικά και δημιουργικά (μιας που δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά ποιά στην Σύρο, τόσο ως σύμβουλος, όσο και από την μετατροπή του Αρχοντικού σε μια μικρή ξενοδοχειακή μονάδα), από το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου θετικά σκεπτόμενου για όσα συμβαίνουν γύρω μας και για τις ευκαιρίες που καθημερινά δημιουργούνται, ακόμη και αυτή την δύσκολη οικονομικά περίοδο που βιώνει η πατρίδα μας, γίνομαι έξω φρενών, με όσα καθημερινά πληροφορούμαι, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νησί και που 16 χρόνια τώρα οι διοικούντες αδυνατούν να λύσουν. Εδώ και 16 χρόνια ακούω για το άλυτο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ερμούπολη, όταν αξίζει να δούμε άλλες Νεοκλασικές πόλεις της Ευρώπης, πώς έχουν αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και να κάνουμε κάτι παρόμοιο. Ακούω κάθε χρόνο, για την πεζοδρόμηση της παραλιακής, για λίγες μόνον ώρες και για μόνον τους δύο τουριστικούς μήνες, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Απορούν πώς και γιατί, κάθε χρόνο η Τουριστική κίνηση μειώνεται, χωρίς να κάνουν το παραμικρό για να διευκολύνουν την ζωή του τουρίστα, Έλληνα και ξένου, που έρχεται στην Νεοκλασική Ερμούπολη και δεν έχει πού να περπατήσει ώστε να θαυμάσει τα πανέμορφα κτήρια, ενώ κινδυνεύει από αυτοκίνητα και μηχανάκια. Κάθεται για να απολαύσει το καφεδάκι του, στα πανέμορφα cafe της παραλίας και την ηρεμία του διαταράσσουν αυτοκίνητα, μηχανάκια, λεωφορεία κλπ. που περνούν από μπροστά του και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής. Προσπαθεί να απολαύσει την θέα του καταπληκτικού Δημαρχείου μας και πάλι παρελαύνουν από μπροστά του όλα τα μέσα μεταφοράς, με αποκορύφωμα κάποιο συγκοινωνιακό κομφούζιο, μιας και όλο κάποιος ασυνείδητος οδηγός θα έχει παρκάρει παράνομα…. Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο πρόβλημα, μιας και είναι αυτό που τελευταία φαίνεται να απασχολεί τους διοικούντες.

Απορώ ειλικρινά με όλους όσους, τόσα χρόνια προσπαθούν να λύσουν τα ίδια και τα ίδια προβλήματα, που ιστορικά παρουσιάζονται κάθε χρόνο, ίδια και άλυτα, (κυκλοφοριακό Ερμούπολης, δημιουργία δημοσίων θέσεων parking, ελλιπής τουριστική κίνηση, μικρή περίοδος τουριστικής κίνησης, ελλιπής ενδοκυκλαδική επικοινωνία, ανύπαρκτη αεροπορική σύνδεση με άλλες πόλεις της Ελλάδας ή του εξωτερικού, μηδαμινή έως ανύπαρκτη αξιοποίηση του τουρισμού των κρουαζιερόπλοιων, ελλιπής πρόσκληση και οργάνωση για να υποδεχτούμε συνεδριακό τουρισμό, ελλιπής προβολή του νησιού ως Τουριστικό προορισμό τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ελλιπής προβολή των διεθνών πολιτιστικών δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται στο νησί ( φεστιβάλ αιγαίου, φεστιβάλ κλασσικής μουσικής, φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, φεστιβάλ anima syros κλπ ) από τους αρμόδιους φορείς, ελλιπής και της τελευταίας στιγμής προγραμματισμός για οργάνωση και προβολή εκδηλώσεων π.χ. το καρναβάλι, που μπορούν να φέρουν επισκέπτες και εσωτερικό τουρισμό εάν προβληθούν σωστά και εγκαίρως, ελλιπής αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της καθαριότητας της πόλης, που κάθε χρόνο γιγαντώνεται μιας και τα κονδύλια λιγοστεύουν, ανύπαρκτη αντιμετώπιση των αδέσποτων ζώων, που έχουν κατακλύσει τις γειτονιές και δημιουργούν καθημερινά εστίες μόλυνσης, σε όλα τα στενά δρομάκια και τις περιοχές που σπάνια εμφανίζεται πλέον ο οδοκαθαριστής, τέλος ελλιπής οργάνωση της εξυπηρέτησης του πολίτη στην καθημερινότητά του. Και το βασικότερο, καμία διάθεση να διευκολύνουμε ή να στηρίξουμε τον πολίτη της πόλης μας, αν δεν είναι «δικός μας». Κάθε χρόνο, αν πάρετε την ίδια χρονική περίοδο τις εφημερίδες, θα διαπιστώσετε ότι κάθε χρόνο επαναλαμβάνονται τα ίδια άλυτα προβλήματα, που μπαλώνονται προς στιγμήν και πάμε παρακάτω, αλλά πάλι προκύπτουν και απαιτούν λύση. Αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν 16 χρόνια που ζω τα προβλήματα της πόλης μου, να μην έχει δοθεί μόνιμη λύση, έστω σε κάποια από αυτά. Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται επιτυχημένη μια ομάδα ανθρώπων που διοικεί, όταν δεν μπορεί ή δεν θέλει για λόγους ψηφοθηρικούς να δώσει λύσεις. Συζητάμε να υποβάλουμε πρόταση για την ανάδειξη της Ερμούπολης σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, όταν έχουμε επί δεκαετίες άλυτα τόσα βασικά θέματα. Μήπως εθελοτυφλούμε? Μήπως μας παραμυθιάζουν προεκλογικά, με στόχους απραγματοποίητους? Δεν είμαι καθόλου αρνητική με την υποβολή της πρότασης, απλά θεωρώ ουτοπικό όταν κάποιος δεν έχει λύσει επί δεκαετίες βασικά προβλήματα που τον απασχολούν, να ασχοληθεί με δομές και προϋποθέσεις που θα τον δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο. Ακούω για μελέτες που απαιτούνται για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πόλη μας, μελέτες για την υποβολή του φακέλου για την διεκδίκηση της Πολιτιστικής πρωτεύουσας το 2021, μελέτες για την επίλυση του συγκοινωνιακού, των θέσεων parking, της καθαριότητας κλπ. και απορώ με όλους τους διοικούντες που ενώ γνωρίζουν ότι στην Σύρο υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, με γνώσεις και εμπειρία, που θα ήταν διατεθειμένοι να βοηθήσουν στην επίλυση όλων αυτών των θεμάτων, παρέχοντας τόσο τις υπηρεσίες τους εθελοντικά, μιας που τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη αυτού του τόπου, που από Αρχόντισσα, έχει καταλήξει να είναι το παραπαίδι στο Τουριστικό γίγνεσται. Μια πόλη που θα έπρεπε να έχει Τουρισμό 12 μήνες τον χρόνο, με προγραμματισμό και με διαφορετικές εκδηλώσεις κάθε μήνα, ώστε να προσελκύει συνεχώς νέο κοινό με διαφορετικά ενδιαφέροντα, μια πόλη που θα έπρεπε να είναι πρότυπο για τα άλλα κυκλαδονήσια, μιας και είναι η πρωτεύουσα των Κυκλάδων, η Αρχόντισσα με όλα αυτά, που από το παρελθόν κουβαλάει και δεν μπορεί στο παρόν να εξυπηρετήσει, λόγω αδυναμίας των ανθρώπων που την κυβερνούν, όχι γιατί δεν έχουν τις δυνατότητες, αλλά γιατί δεν έχουν στόχο, δεν έχουν όραμα για την πόλη για το νησί. Μένουν προσηλωμένοι σε επιλογές συνεργατών, που είτε θα τους δώσουν ψήφους, είτε θα τους επιβάλουν τα κόμματα και η μικροπολιτική που εφαρμόζουν. Όλα αυτά τα χρόνια και ειδικότερα τον τελευταίο, που έζησα την καθημερινότητα του νησιού και της πόλης, γνώρισα πολύ αξιόλογους ανθρώπους, που ζουν στην Σύρο και ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο, πέρα από πολιτικά και κομματικά μετερίζια. Αυτούς τους ανθρώπους, που γνωρίζουν και έχουν τις λύσεις, οι διοικούντες τους αγνοούν. Αντί να δημιουργηθούν εισηγητικές επιτροπές, από ανθρώπους που έχουν άποψη, γνώση και λύση, για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη μας, αντί να μαζευτεί όλο το δυναμικό που μπορεί να βοηθήσει το νησί και σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχει  ένας ικανός αριθμός ανθρώπων που είτε κατάγεται από την Σύρο, είτε αγαπά και ζει στο νησί από επιλογή, που έχουν και την γνώση και την εμπειρία, αλλά κυριότερα την διάθεση να προσφέρουν εθελοντικά, μιας και έχουν εργαστεί με επιτυχία στην ελεύθερη αγορά, ή έχουν διατελέσει διευθυντικά στελέχη σε οργανισμούς της δημόσιας διοίκησης και τώρα βρίσκονται συνταξιοδοτημένοι αλλά ενεργοί και δυναμικοί στην Σύρο, που δυστυχώς τους απογοητεύει. Είμαι σίγουρη, πως όλοι αυτοί αλλά και άλλοι πολλοί, που συνεισέφεραν κατά το παρελθόν, είτε μελετητικά, είτε με την γνώμη και την τεκμηριωμένη άποψή τους, σε θέματα που απασχολούν την πόλη μας, αλλά παραγκωνίστηκαν γιατί δεν ήταν ημέτεροι, βλέποντας άλυτα προβλήματα που λιμνάζουν, είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε επιτροπές και ομάδες , ώστε να βοηθήσουν στην επίλυσή τους. Δεν είναι δυνατόν, αυτήν την εποχή, με όλες τις δυσκολίες που περνάμε, να επιμένουμε και να εμμένουμε στα λάθη του παρελθόντος. Η κομματική και η μικροπολιτική διοίκηση, μας έφθασαν εδώ που φθάσαμε. Αν δεν καταλάβουμε ότι όλοι μαζί μπορούμε, με τις γνώσεις, με την εμπειρία, με την καθημερινή μας προσπάθεια, να οδηγήσουμε εμείς τις εξελίξεις και περιμένουμε ακόμη από τρίτους τις λύσεις στα θέματά μας, έχουμε χάσει και την τελευταία ευκαιρία μας. Και κάτι τελευταίο, όλα αυτά με προβληματίζουν και τα αναφέρω όχι για να κάνω κριτική σε όσους είναι στην εξουσία και διοικούν, αλλά για να δώσω μια άλλη διάσταση και άποψη στα θέματα που καθημερινά μας προβληματίζουν . Έχω μια ελπίδα, ότι κάποιοι, θα αφήσουν την παλιομοδίτικη τακτική που ακολουθούν και θα καλέσουν το δυναμικό της πόλης να βοηθήσει εθελοντικά, ώστε να επωμιστεί και τις ευθύνες των αποφάσεών του.

Με εκτίμηση Ράνια Νικολοπούλου