Βιβλίο, ένα παράθυρο στον κόσμο…

Ανοίγοντας ένα βιβλίο ανοίγω ένα παράθυρο στον κόσμο, ένα παράθυρο στην ψυχή μου, ένα παράθυρο στην ψυχή του διπλανού μου, ένα παράθυρο στη ζωή... Κατανοώντας μέσα από αληθινές ή φανταστικές ιστορίες έχει το μυαλό την ευκαιρία της αληθινής χαλάρωσης, που προϋποθέτει η αληθινή γνώση.

Γνωρίζω δε σημαίνει απλώς συλλέγω πληροφορίες και γνώσεις, γνωρίζω σημαίνει καταλαβαίνω σε βάθος, συναισθάνομαι, «βιώνω», αφήνω στην άκρη εγωισμούς και αυταπάτες, φόβους και μίση και βλέπω κατάματα την αλήθεια, γαλήνια, νηφάλια, σοφά. Την αλήθεια που ξεγυμνώνει τα πάντα, την αλήθεια που ξεσκεπάζει το ψέμα σε πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις ακόμα και, κυρίως, στον ίδιο μου τον εαυτό μου.

Σε αυτή τη βαθιά γνώση με οδηγεί ένας καλός συγγραφέας. Ακόμα, φτάνει καμιά φορά, απ’ την τόση αλήθεια του, να με κάνει να κλαίω. Έτσι μου συμβαίνει με τους μεγάλους…με συγκινούν και δεν τους ξεχνώ ποτέ. Μια εικόνα, μια φράση, μια αλήθεια τους μπορεί ακόμα και να σε αλλάξει, να σε κάνει δεις πράγματα ή να δεις τα πράγματα όπως δεν τα είδες ποτέ. Και όχι μόνο με συγκινεί, αλλά με συγκλονίζει, όσο πολύ λίγοι άνθρωποι  το καταφέρνουν.

Να ‘ναι η ατμόσφαιρα που μ΄ ένα μαγικό τρόπο περιγράφουν στα βιβλία τους, να ‘ναι το πλούσιο ταλέντο τους, να χρησιμοποιούν τα πολύτιμα εργαλεία των λέξεων, να ‘ναι η ίδια ψυχή τους, που τόσο καλά γνωρίζει, έχει το χάρισμα να κατανοεί, να νιώθει, ώστε να μπορεί μετά να μεταδώσει τον ποταμό των  πολυποίκιλων συναισθημάτων της ή άλλων ανθρώπων, να ‘ναι το μυαλό που συλλαμβάνει ανείπωτα πράγματα κι ανακαλύπτει αλήθειες ή όλα αυτά μαζί, που με κερδίζουν;

Κι αυτή η ψυχή των υπέροχων συγγραφέων; Πως να ‘ναι αυτή η ψυχή τους. Φαντάζομαι μια «θάλασσα», άλλοτε γεμάτη τρικυμίες κι άλλοτε γαληνεμένη και μαγική…Μα πάνω απ’ όλα νομίζω πολύ πονεμένη, βαθιά πικραμένη, πολύ μόνη, σκοτεινή, ανεξερεύνητη και δυνατή! Μια ψυχή που δεν μπορείς να την εξηγήσεις, όπως και καμιά ψυχή άλλωστε.

Νομίζω πως ένας τρόπος για να αγαπήσεις την ψυχή σου είναι να γράφεις…Κι όσο πλαισιώνεσαι από ήρωες και φωνές και εικόνες και περιγραφές δεν νιώθεις καμία μοναξιά, αλλά ζεις σε άλλη σφαίρα, θα έλεγα όχι επίγεια, αλλά καθαρά πνευματική και άυλη, ασύλληπτη. Πάντα θαυμάζω το ταλέντο των καλών συγγραφέων να  συνθέτουν περιστατικά και χαρακτήρες, ατμόσφαιρες, εποχές, με τέτοια ακρίβεια, σαν να τις έχουν ζήσει! Αυτή η δική τους σφαίρα της φαντασίας, της τόσο «κοντινής» στην πραγματικότητα, της τόσο σαγηνευτικής με συναρπάζει…

Σε μια τέτοια σφαίρα βρίσκομαι, όταν διαβάζω. Κι όταν διαβάζω  σπουδαία βιβλία, βρίσκομαι εκεί, όπου η ψυχή αυτών των σπουδαίων συγγραφέων μεγαλούργησε αγγίζοντας τ΄ αληθινό, το φωτεινό της φύσης, της ζωής και των ανθρώπων. Αισθάνομαι τυχερή και γεμάτη, οριοθετώντας τον ίδιο μου τον εαυτό, γνωρίζοντας καλύτερα τους άλλους.

Τέτοιο ταξίδι μοναδικό πηγαίνεις κι όλο καλύτερος γίνεσαι γιατί αντικρίζεις εσένα, χωρίς στολίδια κι υπερβολές, κι αποδέχεσαι αυτό που είσαι, γιατί αρχίζεις κάτι να είσαι μέσα στην αλήθεια των πραγμάτων και τις αποκαλύψεις τους. Το διάβασμα με βοηθάει να μην κρύβομαι από τον εαυτό μου. Κι όλα τ’ άλλα ίσως με εμποδίζουν να τον δω. Κατ’ επέκταση, να δω και τους άλλους. Ζούμε σε μια εποχή που μας εμποδίζει να είμαστε εμείς, να αγαπάμε αυτό που είμαστε, να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλο. Άραγε δεν είναι πιο πολύ από ποτέ, μεγάλη η ανάγκη να δούμε ο ένας μέσα στην  φουρτουνιασμένη ψυχή του άλλου;

Μέλος την Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να διαβάσει αξιόλογα βιβλία, που φώτισαν μυαλό και ψυχή. Θα συνεχίσω και φέτος να επιδιώκω όσο μπορώ αναγνώσεις προς την ίδια κατεύθυνση, να συνεχίσω το ταξίδι που έχω αρχίσει. Υπάρχει λόγος σοβαρός να κρατηθούμε σ΄ αυτόν τον κόσμο με σεβασμό στον εαυτό μας, για να  μπορέσουμε να δώσουμε ότι καλύτερο στους άλλους, σμιλεύοντας σαν πέτρα τον χαρακτήρα μας,  τιθασεύοντας τον εγωισμό μας και τη πνευματική μας φτώχεια…Σε όλους τους «συνοδοιπόρους-βιβλιόφιλους» και σε άλλους μελλοντικούς, καινούργιους, καλές αναγνώσεις!

Ερμούπολη, 05-09-2013

Μαρία Π. Κρόντη