Το νέο νομοσχέδιο για τα Δασικά Οικοσυστήματα Δάση προς εκμετάλλευση

Το υπουργείο Περιβάλλοντος, με το νομοσχέδιο «Δασικά Οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», διευρύνει σκανδαλωδώς τα περιθώρια εκμετάλλευσης των δασικών εκτάσεων και προστατευόμενων περιοχών, αλλά και δασικών περιοχών που είχαν καταστραφεί από πυρκαγιές.

Το εν λόγω δασικό νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει το χωροταξικό του τουρισμού, ώστε να αρθούν και τα τελευταία εμπόδια εκμεταλλεύσεων που προέκυπταν από τις δεσμευτικές διατάξεις των χαρακτηρισμένων δασικών εκτάσεων.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης δασικών περιοχών, με το πρόσχημα των αναπτυξιακών επενδύσεων, παραχωρώντας παράλληλα σε ιδιώτες τα περίπου 19 εκατ. στρέμματα δημόσιων χορτολιβαδικών εκτάσεων.

Χωρίς διάκριση δημόσιας ή ιδιωτικής δασικής περιουσίας, δίνεται πλέον η δυνατότητα ανέγερσης τουριστικών χωριών εντός δασικών ή προστευόμενων περιοχών, γεγονός που ήδη έχει συναντήσει πληθώρα αντιδράσεων, ενώ να σημειωθεί ότι σε αυτό τον σχεδιασμό εντάσσονται και πολλές περιοχές νησιών των Κυκλάδων.

Πέραν αυτών, προστίθενται πλήθος δραστηριοτήτων ως επιτρεπόμενες εντός δασικών εκτάσεων που αφορούν σε βιοτεχνίες γεωργικών προϊόντων, τυροκομεία, σφαγεία, εγκαταστάσεις διαχείρισης λυμάτων, απορριμμάτων και μπαζών.

Προς εκμετάλλευση δίνονται και τα εδάφη, σε εταιρείες εξόρυξης, οι οποίες θα καταβάλλουν μόνο το ποσό στο οποίο εκτιμάται η αξία της εκμεταλλευόμενης επιφάνειας.

Προκλητικές διατάξεις

Οι διατάξεις που μεταβάλλουν το υπάρχον καθεστώς αφορούν στη δυνατότητα δημιουργίας σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, τα οποία θα διαθέτουν γήπεδα γκολφ και σπα, και αυτό εντάσσεται στα πλαίσια προώθησης του ιαματικού τουρισμού.

Εκτός αυτού επιτρέπεται, εντός των δασικών εκτάσεων, η κατασκευή τελεφερίκ και ανάλογων υποδομών.

Στις δασικές εκτάσεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος εγκαταστάσεις που σχετίζονται με βιοτεχνικές μονάδες παραγωγής γεωργικών προϊόντων, τυροκομεία, κτηνοτροφικές μονάδες, ανακυκλώσεις λυμάτων και μπαζών, ενώ ως άκρατος παραλογισμός φαντάζει να κρίνονται επιτρεπτές οι σκαπτικές εργασίες για την ανεύρεση θησαυρού.

Επίσης οι εξορυκτικές εταιρείες θα επιβαρύνονται πλέον όχι με την καταβολή ανταλλάγματος χρήσης ανάλογο της εκμεταλλεύσιμης επιφάνειας, αλλά αντάλλαγμα ανάλογο της επέμβασης μόνο στην επιφάνεια του εδάφους. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ασύδοτη εκμετάλλευση του υπόγειου πλούτου, χωρίς καταβολή αντίστοιχου τιμήματος προς το ελληνικό δημόσιο.

Όσον αφορά στον τρόπο λειτουργίας των αρμόδιων ελεγκτικών επιτροπών, οι δευτεροβάθμιες επιτροπές δασικών αμφισβητήσεων καταργούνται, ως μη αποτελεσματικές, ενώ για την επίλυση διαφορών και αμφισβητήσεων και μέχρι να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες, ορίζεται μία προσωρινή διαδικασία.

Τα έργα που αφορούν σε δασικές περιοχές που κάηκαν, αποκτούν πλέον το ελεύθερο εκτέλεσης τους, καθώς για δασικές περιοχές για τις οποίες υπήρχε έγκριση επέμβασης πριν καούν, πλέον δεν θα χαρακτηρίζονται αναδασωτέες ώστε να είναι δυνατή η αξιοποίηση τους.

Μόνο σε περιοχές που κρίθηκαν αναδασωτέες κατόπιν πυρκαγιάς και ανεγέρθηκαν κτίσματα μετά το 2007 ορίζονται προς άμεση κατεδάφιση, με χρήση αεροφωτογραφιών εκ μέρους του υπουργείου, ενώ οι Περιφέρειες θα ορίζουν και τις τριμελείς επιτροπές που αναλαμβάνουν τη σύνταξη των πρωτοκόλλων κατεδάφισης.

Τα κληροτεμάχια που αποκτήθηκαν μετά το 1975 και τα οποία δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθούν, δεν θα υπάγονται στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας εάν δεν καλύπτονται από δασική βλάστηση, την περίοδο δημοσίευσης του νόμου. Αυτό δίνει το χρονικό περιθώριο καθαρισμού των κληροτεμαχίων από κάθε είδος δασικής βλάστησης.

Άμεσα θιγόμενες οι Κυκλάδες

Η διάταξη που αλλάζει άρδην το καθεστώς κυριότητας γης στις Κυκλάδες, είναι αυτή που βασίστηκε σε σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου και τις απαλείφει από τις περιοχές όπου δεν ίσχυε το τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το σύνολο της γης ανήκει στο Δημόσιο εκτός εάν οι ιδιώτες έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν το αντίθετο.

Δηλαδή στις περιπτώσεις αντιδικιών ιδιωτών με το δημόσιο, σε ότι αφορά αμφισβητούμενα εδάφη ή δασικούς χαρακτηρισμούς, το Δημόσιο μέχρι σήμερα υποχρεούταν να αποδείξει την κυριότητα του, τώρα το τεκμήριο κυριότητας πηγαίνει υπέρ του και ο πολίτης είναι αυτός που καλείται να αποδείξει την κυριότητα της περιουσίας του.

Ειδικά σε περιοχές, όπως συμβαίνει σε πολλά νησιά των Κυκλάδων, όπου τίθενται υπό αμφισβήτηση μεγάλες εκτάσεις γης, θα προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων, καθώς ως αποδεικτικά στοιχεία απαιτούνται συμβολαιογραφικές πράξεις πριν από το 1915.

Όλα ξεκινούν από την αποδοχή ότι οι Κυκλάδες όπως και άλλα νησιωτικά συμπλέγματα, κατά την Οθωμανική κατοχή δεν κατακτήθηκαν αλλά παραχωρήθηκαν στους Τούρκους, ως ήδη κατακτημένα, από τους πρώτους κατακτητές τους Ενετούς, οπότε βάσει αυτού, η νησιωτική γη δεν θεωρήθηκε περιουσία του Οθωμανικού κράτους.

Έτσι κατά την επανάσταση, το Ελληνικό κράτος δεν κατέκτησε εκ νέου τα συγκεκριμένα εδάφη, καθώς δεν υπήρξε επαναστατικός στρατός που τα απελευθέρωσε, απλά του παραχωρήθηκαν, όσα το Τουρκικό κράτος είχε κατακτήσει και είχε υπό την κατοχή του.

Οπότε στην περίπτωση αυτή το Ελληνικό Δημόσιο είναι αυτό που οφείλει να αποδείξει την κυριότητα του επί των εδαφών αυτών και όχι ο πολίτης των νησιών.