«Να είστε σπλαχνικοί όπως και ο Πατέρας»

Στο σημερινό βιβλικό ανάγνωσμα που προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη, μας παρουσιάζεται ο Δαυίδ, νέος ακόμα, ο οποίος υπηρετούσε τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ, Σαούλ. Εκεί έδειξε τις στρατιωτικές και μάλιστα ηγετικές ικανότητές του, τις οποίες όλοι εκτίμησαν, ακόμα και ο βασιλιά, που κάποια στιγμή άρχισε να φοβάται ότι ο Δαυίδ γίνεται πολύ λαοφιλής και θα θελήσει να του πάρει και το θρόνο. Γι’ αυτό φρόντισε να τον διώξει το συντομότερο από την αυλή του και την υπηρεσία του και να τον καταδιώξει μέσα στην επικράτειά του.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο μας αφηγείται πως ο Δαυίδ είχε την ευκαιρία ένα βράδυ να σκοτώσει τον βασιλιά Σαούλ, καθώς και οι δύο είχαν καταφύγει στην ίδια σπηλιά για να περάσουν τη νύχτα τους.

Κι ενώ θα μπορούσε να τον είχε φονεύσει, ο Δαυίδ δεν το έκανε, αντιθέτως πήρε το δόρυ του και ένα κομμάτι από το μανδύα του και έφυγε. Όπως εξηγεί ο π. Γιάννης Μαραγκός μέσα από τη διαδικτυακή παρουσία του, δε μας ενδιαφέρει τόσο ο αγώνας για την κατάκτηση της εξουσίας, όσο οι λόγοι για τους οποίους ο Δαυίδ δε σκότωσε το βασιλιά, ενώ οι σύντροφοί του του έλεγαν «άπλωσε το χέρι σου πάνω του και θα τελειώσουν τα βάσανά σου». Εκείνος είπε «γιατί να το κάνω, ποιος θα απλώσει χέρι εναντίον του εκλεκτού του Κυρίου και θα μείνει ατιμώρητος»; Πράγματι ο Θεός είχε διαλέξει τον Σαούλ ως πρώτο βασιλιά και αυτό ο Δαυίδ το αναγνωρίζει. Παρόλο που ο Σαούλ ήταν εχθρός του, ο Σαούλ δεν αρνείται την ορθότητα της θεϊκής επιλογής. Η δεύτερη δικαιολογία που έδωσε ήταν «ο κύριος ας ανταμείψει τον καθένα μας σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του και την πιστότητά΄’α του». Δηλαδή, ο Δαυίδ απορρίπτει την αυτοδικία και εμπιστεύεται τη δίκαια κρίση του Θεού.