Στο ξημέρωμα της μέρας, η Ανάσταση της Ζωής

Γιορτάζοντας το Πάσχα του Ιησού Χριστού, γιορτάζουμε μαζί και το έλεος του Θεού που είναι η Ανάστασή μας.

Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές μας δίνουν να καταλάβουμε ότι για το γεγονός του Πάσχα δεν υπήρξε κανένας αυτόπτης μάρτυρας. Όλοι είδαν μόνο ένα κενό μνήμα. Υπογράμμισαν επίσης ότι πρώτες είδαν το μνήμα μερικές γυναίκες από εκείνες που κατά τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του Ιησού τον ακολουθούσαν.

Η μαρτυρία των γυναικών, σύμφωνα με τα νομικά έθιμα της εποχής του Ιησού Χριστού, δεν είχε καμία αξία. Δεν μπορούσαν να προσέλθουν στο δικαστήριο και να καταθέσουν υπέρ ή κατά κάποιου κατηγορουμένου. «Ήταν σαν να μην υπήρχαν», εξηγεί ο π. Γιάννης Μαραγκός.

Κι όμως ο Ιησούς εμπιστεύεται στις γυναίκες το πρώτο μήνυμα της Αναστάσεως. Και όχι σε γυναίκες τυχαίες, αλλά σε εκείνες που μοιράστηκαν τη ζωή μαζί του, έτσι που να μπορούν να εντοπίσουν τι κοινό υπάρχει μεταξύ εκείνου που έφτασε μέχρι τον σταυρικό θάνατο και εκείνου που αναστήθηκε. Για τον ίδιο λόγο και οι επόμενες εμφανίσεις του Ιησού γίνονται μόνο στους αποστόλους του και στους άμεσους μάρτυρές τους, γιατί αυτοί θα έχουν ή μπορούν να έχουν τα επιχειρήματα για να κατανοήσουν τι έχει συμβεί.

Ακολουθεί η ευαγγελική περικοπή κατά Λουκά.

«Την πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο, από τα βαθιά χαράματα οι γυναίκες πήγαν στο μνήμα φέρνοντας μαζί τους αρώματα που είχαν ετοιμάσει. Βρήκαν όμως, την πέτρα κυλισμένη από το μνήμα, και μπήκαν μέσα, αλλά δεν βρήκαν το σώμα τού Κυρίου Ιησού. Ενώ ήταν γεμάτες απορία για το συμβάν, δύο άνδρες στάθηκαν κοντά τους με φόρεμα που άστραφτε. Και καθώς εκείνες φοβήθηκαν, και έσκυψαν το πρόσωπο στη γη, είπαν σ’ αυτές: Γιατί ζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; Δεν είναι εδώ, αλλά αναστήθηκε. Θυμηθείτε πώς σας είχε μιλήσει, ενώ ήταν ακόμα μαζί σας στη Γαλιλαία, όταν σας είπε: Ο Υιός τού ανθρώπου πρέπει να παραδοθεί στα χέρια των αμαρτωλών ανθρώπων,  να σταυρωθεί, και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Τότε, εκείνες θυμήθηκαν τα λόγια του. Όταν επέστρεψαν από το μνήμα, τα διηγήθηκαν όλα αυτά στους έντεκα και σε όλους τους υπόλοιπους. Αυτές ήταν η Μαρία Μαγδαληνή και η Ιωάννα και η Μαρία, η μητέρα τού Ιακώβου, και οι υπόλοιπες μαζί μ’ αυτές, που έλεγαν αυτά στους αποστόλους. Και τα λόγια τους φάνηκαν μπροστά τους σαν παραλήρημα, και δεν τις πίστευαν. Ο Πέτρος, όμως, έτρεξε στο μνήμα, και, καθώς έσκυψε μέσα, είδε τα σάβανα μόνο. Γύρισε σπίτι γεμάτος θαυμασμό, μετά από αυτό το γεγονός».