Η ταπεινοφροσύνη είναι η αρετή που οδηγεί στον Θεό

Σύμφωνα με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή κατά Λουκά, όταν ο Ιησούς βρισκόταν ακόμη στη Σαμάρεια είπε στους μαθητές του την παραβολή για τον άδικο κριτή που δεν φοβόταν τον Θεό και δεν σεβόταν άνθρωπο, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Θεός, που είναι απόλυτα δίκαιος και καλός, θα απαντήσει, αν οι δούλοι του δεν σταματούν να προσεύχονται.

Ανάμεσα σ’ αυτούς που ακούνε τον άκουσαν, υπήρχαν μερικοί που αισθάνονταν μεγάλη αυτοπεποίθηση για την πίστη τους. Είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι είναι δίκαιοι, και περιφρονούσαν τους άλλους. Έτσι, σ’ αυτά τα άτομα, εκείνος απηύθυνε την ακόλουθη παραβολή:

«Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν, ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος και άρχισε να προσεύχεται ως εξής σχετικά με τον εαυτό του: «Θεέ μου, σε ευχαριστώ που δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή ακόμη κι όπως αυτός εδώ ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές τη βδομάδα, δίνω το δέκατο από όλα όσα αποκτώ». Αλλά ο τελώνης, που στεκόταν σε κάποια απόσταση, δεν ήταν πρόθυμος ούτε τα μάτια του να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά χτύπαγε συνέχεια το στήθος του, λέγοντας, «Θεέ μου ελέησέ με τον αμαρτωλό». Επειδή ο τελώνης αναγνώρισε ταπεινά τις αδυναμίες του, ο Ιησούς λέει: «Σας λέω, αυτός ο άνθρωπος κατέβηκε στο σπίτι του έχοντας αποδειχτεί περισσότερο δίκαιος από εκείνον τον άνθρωπο· επειδή καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, αλλά εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί».

Ως εκ τούτου, ο Ιησούς δίνει και πάλι έμφαση στην ανάγκη να είμαστε ταπεινόφρονες.