"Μνήμη, απουσία και εσωτερική δύναμη"

"Μοναξιά (για την Νίκη…)", τιτλοφορείται η έκθεση ζωγραφικής της Ρούλας Βασιλάκη, η οποία για πρώτη φορά παρουσιάζει στη Σύρο, τις δημιουργίες της.

Η έκθεση, που θα εγκαινιαστεί την Κυριακή 3 Αυγούστου και θα φιλοξενηθεί στην έπαυλη Τσιροπινά, της Ποσειδωνίας, θα είναι ανοιχτή για το κοινό έως και τις 25 Αυγούστου.

Για τα έργα της, τα οποία σφραγίζονται από την προσωπική απώλεια της πολυαγαπημένης της κόρης, αλλά και για την ιδιαίτερη αγάπη της για τη Σύρο, μίλησε στην "Κοινή Γνώμη", η εικαστικός, κα. Βασιλάκη.

"Άδεια δωμάτια που παρουσιάζουν την μοναξιά"

Η έπαυλη Τσιροπινά στην Ποσειδωνία, θα φιλοξενήσει από την Κυριακή 3 Αυγούστου, την ατομική έκθεση της Ρούλας Βασιλάκη, "Μοναξιά (για την Νίκη…)".

Πρόκειται για μία ατομική έκθεση της εικαστικού, η οποία έχει ως θέμα της εσωτερικούς χώρους σπιτιών μιας άλλη εποχής.

"Η έκθεση γίνεται εις μνήμη του παιδιού μου, που την έχασα πριν από ένα χρόνο. Πρόκειται για τη δεύτερη σειρά με προσωπικές μου δημιουργίες, οι οποίες παρουσιάζουν άδεια δωμάτια που βγάζουν μοναξιά, διότι τα ερεθίσματα μου δόθηκαν με την αρρώστια του παιδιού μου που κράτησε γύρω στα έξι χρόνια".

Όπως είπε, η πρώτη της επαφή με τη ζωγραφική άρχισε το 1990, ενώ το ταξίδι με τα χρώματα ουσιαστικά έγινε το 2013 μέσα από τα ταξίδια στο εξωτερικό που έκανε με τον σύζυγό της, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

"Τα πρώτα μου έργα, γύρω στο 2017 - 2018, ήταν εμπνευσμένα από τα πλοία, καθώς ο σύζυγός μου ήταν ναυτικός και σε αυτόν τα αφιέρωσα μετά τη συνταξιοδότησή του. Μέσα από αυτά έβγαλα τον πόνο της θάλασσας και τη ξενιτιάς, καθώς αυτά τα συναισθήματα τα είχα ζήσει, λόγω του ότι ταξίδευα μαζί του", τόνισε χαρακτηριστικά η εικαστικός.

"Έχω παρουσιάσει πολλές εκθέσεις. Η συγκεκριμένη πρόκειται για τη δεύτερη ατομική μου, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη Σύρο. Η πρώτη ατομική είχε γίνει στο Ίδρυμα "Μαρία Τσάκος" στη Χίο, ενώ έχω συμμετάσχει σε διάφορες άλλες ομαδικές στη Μύκονο, στην Αθήνα κλπ, ενώ μερικά από αυτά έχουν αποσπάσει και διακρίσεις", είπε χαρακτηριστικά, κάνοντας και ιδιαίτερη αναφορά στην μεγάλη αγάπη που έχει για τη Σύρο.

"Η Σύρος για εμένα είναι έρωτας, καθώς μου θυμίζει τη ζωή μου. Είμαι Χιώτισσα και στη Σύρο βλέπω στοιχεία του τόπου μου, όπως της θάλασσας και τα πλοία. Το νησί σας είναι ένας κόμβος που συνδέει το Βόρειο Αιγαίο, αλλά και το κέντρο την Αθήνα", είπε χαρακτηριστικά.

Μοναξιά (για την Νίκη…)

"Τα ζωγραφικά έργα της Ρούλας Βασιλάκη σφραγίζονται από την προσωπική απώλεια της πολυαγαπημένης της κόρης, στην μνήμη της οποίας είναι αφιερωμένη η παρούσα έκθεση.

Ένα αίσθημα μοναξιάς και απουσίας πλανάται ανάμεσα στις ερημικές φιγούρες των πλοίων σε διάφορα θαλασσινά τοπία καθώς και σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών μιας άλλης εποχής. Κάποτε εμφανίζεται μια ανθρώπινη φιγούρα, ένα πιάνο ή κρεμασμένες στον τοίχο, νοσταλγικές φωτογραφίες.

Τίποτα ωστόσο δεν είναι παθητικό και στατικό. Η πλούσια πινελιά, η χρωματική τόλμη της παλέτας, οι διάφορες υφές που παράγονται με πυκνώσεις και αραιώσεις του υλικού, η αφαιρετική - πολλές φορές - διαπραγμάτευση των μορφών, όλα πάλλονται και προσφέρουν ένα ζωντανό και εκφραστικό ζωγραφικό σύνολο.

Μέσα από την φαινομενική απλότητα των θεμάτων, αναδεικνύεται μια κρυφή ποιητικότητα. Η ζωγραφική πηγαίνει πέρα από την επιφάνεια αυτών που απεικονίζει, σε μια αποκάλυψη ονειρικών οραμάτων. Σε μια εσωτερική δύναμη που αναζητά την ελπίδα", αναφέρει για τις εικαστικές δημιουργίες, η εικαστικός και ιστορικός τέχνης, Ξένια Μαρλίτση.

Ποια είναι η Ρούλα Βασιλάκη

Η Ρούλα Βασιλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Χίο.

Η πρώτη της επαφή με τη ζωγραφική, έγινε το 1990, όταν διατηρούσε κατάστημα με είδη λαϊκής τέχνης, σχεδιάζοντας κεραμικά. Τα υπόλοιπα χρόνια, μέχρι και το 2013, πέρασαν ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο και κυρίως στην Λατινική Αμερική. Εκεί ήρθε σε επαφή με τα έντονα χρώματα, τα οποία προσπαθεί έκτοτε να βάλει στο εικαστικό της έργο.

Παράλληλα με την προσωπική της ζωγραφική, παρακολούθησε μαθήματα για έξι χρόνια σε ιδιωτικά εργαστήρια εικαστικών.

Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την παρατήρηση της φύσης και την αποτύπωση του φωτός με έντονα (πολυποίκιλα) χρώματα.

Η πρώτη θεματική της ενότητα, ήταν τα "καράβια". Πρόκειται για έργα βιωματικά λόγω των πολλών ταξιδιών με αυτά. Καράβια αφημένα (παρατημένα), μέσα σε θάλασσες, πότε ήρεμες και πότε φουρτουνιασμένες, που δεν παύουν όμως να δηλώνουν ακόμα κι έτσι την παρουσία τους.

Συνεχίζοντας την αναζήτηση της και πειραματιζόμενη με διάφορα εικαστικά θέματα, δημιούργησε την δεύτερη θεματική ενότητα τα "παλιά δωμάτια". Δωμάτια εγκαταλειμμένα που δείχνουν την τάση των ανθρώπων να εγκαταλείπουν ότι δεν τους είναι πια ωφέλιμο ή συμφέρον. Όμως, ακόμα κι αυτά, δεν παύουν να έχουν την ομορφιά τους και να λένε την ιστορία τους.

Ατομικές εκθέσεις

- "Ίδρυμα Μαρία Τσάκος", Χίος (Ιούλιος 2018) με τίτλο "Των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων".

Ομαδικές εκθέσεις

- "Trii Art Hub", Κουκάκι, Αθήνα (2019).

- "Ίδρυμα Μαρία Τσάκος", Χίος (2019), με τον Σύλλογο Ομογενών Αμερικής.

- Στην "Venus Art Gallery"στο Aphrodite Beach Resort Mykonos -"Σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου" (.2019).

- Στην "Πινακοθήκη Κυκλάδων", Ερμούπολη της Σύρου (2019)

- Στην "Art Gallery Venus"στο Aphrodite Resort Καλαφάτης Μύκονος - Restart Contemporary Art Platform ( 2019).

- Στο "Κέντρο Τέχνης", Νάουσα της Πάρου, (2019).

- Στο "Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζη στο "9ο Φιλοσοφικό Forum", Κηφισιά (2019).

- Στο Παλαιό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πλάκα (2018).

- Στο Αρχοντικό Ξυδά (2018), με τον "Σύλλογο Ομογενών Αμερικής" Χίου.

- Στον Σύλλογο "Παρνασσός", Αθήνα (2018).

- Στον Σύλλογο "Απελλής", Αθήνα (2018).

-Στον εκθεσιακό χώρο του Δήμου Αθηναίων "Μελίνα" (2018).

- Στην “Γκαλερί του Νότου”, Πειραιάς (2020).

- Με την Art Way, στην “Gallery Δημιουργων”, Κηφισιά, (2020).