Με αξιοπρέπεια

Μία νέα εκλογική αναμέτρηση επίκειται σε 5 μήνες, με τους επίδοξους μνηστήρες των αυτοδιοικητικών αξιωμάτων να περιφέρουν την προεκλογική τους πώρωση σε κάθε συνάθροιση κοινωνικού, πολιτικού, ακόμα και θρησκευτικού ενδιαφέροντος.

Τίποτε δεν φαίνεται ικανό να τους φρενάρει μπροστά στη μανιώδη τους ανάγκη για προβολή με κάθε τρόπο και μέσο ή να εμποδίζει την επιδίωξη τους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε κάθε μικρό ή μεγάλο γεγονός.

Σαν καλοστημένα γλαστράκια σε παρτέρια, με μαϊντανούς ή μολόχες, στοιχίζονται ο ένας δίπλα στον άλλο, σε εκδηλώσεις, με μοναδικό τους μέλημα να καταγράψουν την παρουσία τους οι κάμερες και να απαθανατιστούν στα φωτογραφικά ενσταντανέ.

Και να μετά οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα σχόλια που υπερθεματίζουν για το γεγονός, οι μελοδραματικές αρλούμπες, για να χτυπήσουν και το συναίσθημα των ψηφοφόρων, τα αυτοπαινέματα μεταξύ των συμπαθούντων, τα «καρφώματα» των ορκισμένων εχθρών και τα υπονοούμενα κατά των αντιπάλων.

Όμως η τόση έκθεση δεν είναι πάντοτε ωφέλιμη, όπως οι ίδιοι θέλουν να πιστεύουν, γιατί ο φωτογραφικός φακός πολλές φορές αποδεικνύεται αμείλικτος, καθώς καταγράφει και όσα δεν θα ήθελαν με τίποτε να φανούν, όπως την απόλυτη βαριεστιμάρα ή τα ύπουλα βλέμματα προς όποιον αντιπαθούν, ακόμα και τη δυσαρέσκεια σε ανεπιθύμητα συναπαντήματα.

Τέτοιες προσωπικές εκποιήσεις δεν περιορίζονται μόνο στα παζάρια του «φαίνεσθαι», αλλά ακόμα χειρότερα και σε ένα πολιτικό παζάρεμα, όπου η σκοπιμότητα παρακάμπτει το ήθος, η επιδίωξη υποσκελίζει την τιμή, η εκλογή υπερνικά την αξιοπρέπεια.

Μία αξιοπρέπεια που πουλιέται και αγοράζεται αναλόγως της αφθονίας του πολιτικού χρήματος και της πολιτικής στόχευσης, μέχρι σημείου πλήρους απώλειας της.

Ποια αξιοπρέπεια; Αυτών που στο βωμό του πολιτικού τους οφέλους θυσιάζουν κάθε αυτοσεβασμό;

Έτσι έρχονται κι επιβεβαιώνουν στην πράξη τους Marx και Engels περί μετατροπής της προσωπικής αξιοπρέπειας σε ανταλλακτική αξία.

Ποια αξιοπρέπεια; Αυτών που αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους σαν κοπάδια τετράποδων, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη τους;

Μήπως αυτή την αξιοπρέπεια που ο Γκαίτε όριζε ως στοιχείο αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου; «…τώρα ο άνθρωπος ως ποιητής του εαυτού του θα αποκτήσει αυτοσυνείδηση και θα δημιουργήσει μόνος του τις συνθήκες της ζωής του και θα θεμελιώσει μια ανεξάρτητη αξιοπρέπεια». Πόσο αυτό προδίδει την πραγματικότητα των διεκδικητών της πολιτικής επικράτησης;

Μα και αυτός ακόμη ο όρος της αξιοπρέπειας είναι εξαρτώμενος από παραμέτρους που διαμορφώνονται αναλόγως του τις εξυπηρετεί, καθώς κόβεται και ράβεται στα μέτρα της ρητορικής που αρθρώνουν ή στη λογική των πολιτικών πρακτικών που εφαρμόζουν, αγνοώντας ή παραβλέποντας κάθε στοιχείο ήθους, καταλήγοντας κενός περιεχομένου.

Μία αξιοπρέπεια που αρχίζει και τελειώνει στις πόζες μπροστά στις κάμερες, ενώ συνθλίβεται στα παρασκήνια των πολιτικών μεθοδεύσεων.

Κι όπως είχε τραγουδήσει ο Bob Dylan «Κάποιος μου έδειξε μια εικόνα κι απλώς γέλασα / Η αξιοπρέπεια δεν έχει φωτογραφηθεί ποτέ».

Διαβάστε ακόμα