Απ' το βασίλειο είσαι απών, ε και λοιπόν;

Ένα πρωινό… ο Βασιλιάς μας… φάνηκε ξανά… απ’ το πουθενά.

Δέκα ημέρες προτού ο διάδοχός του καθίσει στο θρόνο, ο έκπτωτος θυμήθηκε να δηλώσει παρουσία ώστε να μας πείσει ότι τόσο καιρό που ήμαστε ήσυχοι, δεν τα είχε φορτώσει όλα στον κόκορα. Εκνευρίστηκε τόσο πολύ με τις φήμες, που αποφάσισε να διακόψει τις τρίμηνες διακοπές του για να βουλώσει ορισμένα στόματα.

«Η ήττα, όπως και ο μουσακάς το βράδυ, δεν χωνεύεται εύκολα».

Αυτό έφτασε στα αυτιά του Βασιλιά, την ώρα που άνοιγε με το φτυαράκι του μια τρύπα στην άμμο, για να χωθεί μέσα. Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Πέταξε το μπολ με τους κεφτέδες στον αέρα, εκσφενδόνισε το αντηλιακό του, παραχώρησε την ξαπλώστρα του σε διπλανό λουόμενο, άφησε το freddo του να γίνει νερομπούλι και έφυγε από την παραλία, σαν ζεματισμένος. Ήταν τέτοια η ταχυκαρδία του που κάποιοι πίστεψαν ότι παθαίνει έμφραγμα. Ο Βασιλιάς έτρεχε να φτάσει στη λιμουζίνα του, ο ναυαγοσώστης έτρεχε πίσω του με τον απινιδωτή στο χέρι και στο παράθυρο του ONE, η Μπάγια Αντωνοπούλου ανέμενε τη ζωντανή επίδειξη.

Ο Βασιλιάς δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι μετά το μεγάλο Βατερλό, άφησε το βασίλειο ακυβέρνητο. Φοβόταν ότι η απάθεια και η αδιαφορία του για φλέγοντα ζητήματα του τόπου, θα λειτουργούσαν εναντίον του όταν θα αποφάσιζε μελλοντικά να ανέβει και πάλι στην εξουσία. «Εγώ εξαφανισμένος; Ας γελάσω τρις. Χα χα χα. Πώς είναι δυνατόν να μου αποδίδονται αυτές οι κατηγορίες;», δήλωσε μεταξύ άλλων στο στενό του κύκλο. «Πότε σταμάτησα να βρίσκομαι δίπλα στο πλευρό των υπηκόων μου; Δεν πήγα στη Γιορτή της μελιτζάνας; Δεν παρευρέθηκα στο πανηγύρι του σμέουρου; Δεν φωτογραφήθηκα στο Γλέντι της κουτσομούρας;». Η αλήθεια είναι ότι, όπου γάμος και χαρά, ο Βασιλιάς πρώτος. Μα υψηλότατε δεν αμφισβήτησε κανείς τις κοσμικές εμφανίσεις σας. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να λείπει η Αυτού Εξοχότητά σας από τόσο σημαντικά γεγονότα όπως η γιορτή της μελιτζάνας; Η αποχή σας από τη διοίκηση του παλατιού έχει σχολιαστεί.

Ο Βασιλιάς έγινε Τούρκος. «Beni kiskananlar boyle diyor». Κάποιος σκούντησε τον διερμηνέα να ξυπνήσει. «Αυτά τα λένε όσοι με ζηλεύουν», μετέφρασε. Μα τι σας ζηλεύουν, αγαπητέ; Σας ψάχνει ο κόσμος και δεν σας βρίσκει. Έχετε αφήσει τους γραμματείς να βγάζουν μέχρι τελευταία στιγμή το φίδι από την τρύπα κι εσείς πίνετε πρωινούς καφέδες δίπλα στον Τάμεση. «Είναι λογικό να μη βλέπουν, γιατί εγώ δεν είμαι άνθρωπος». Κάτι είχαμε πάρει χαμπάρι. «Είμαι ιδέα και την ιδέα δεν τη συλλαμβάνει το γυμνό μάτι». Να του φορέσουμε τότε ένα μπουφανάκι, μήπως και ξαναβρεί το φως του. «Κάποιοι προσπαθούν συνεχώς να με διαβάλουν». Ναι, άλλη όρεξη δεν είχαν. «Και μπροστά τους να σταθώ, θα πουν ότι δε με βλέπουν, για να με συκοφαντήσουν. Αν τους ανέβηκε η μυωπία, να τους πάρουμε καινούρια γυαλιά».

Τώρα μάλιστα. Αυτή είναι μια καλή ιδέα. Να τους αγοράσετε καινούρια γυαλιά για να μπορέσουν να δουν καλύτερα όλο το καμένο έδαφος που αφήνετε πίσω σας. Επίσης αν τους είχατε κάνει δώρο και ένα ζευγάρι ακουστικά, θα μπορούσαν να ακούνε πεντακάθαρα όλα τα μελιστάλακτα λόγια που ξεστομίζετε κατά καιρούς για τους συνεργάτες σας, το προσωπικό του βασιλείου και όσους δε συμφωνούν με τις πολιτικές σας. Στη σακούλα μη ξεχάσετε να βάλετε και ένα αποσυμφορητικό μύτης, γιατί με τόση μπόχα, η καημένη βούλωσε. Τέλος, προσθέστε γάντια για τις περιπτώσεις που παριστάνετε τον γλυκούλη και αρχίζετε τις χειραψίες καθώς και ένα προφιτερόλ, για να τους γλυκάνετε μετά από πέντε χρόνια πίκρας και μασημένης τροφής.  

Και οι πέντε αισθήσεις είναι εξίσου σημαντικές, ωστόσο καμία δεν μπορεί να νικήσει την έκτη, που είναι το ένστικτο. Δεν χρειάζεσαι γυαλιά για να δεις  την αλήθεια στο βλέμμα κάποιου. Δεν χρειάζεσαι ακουστικά για να ακούσεις όσα αδυνατούν να προφέρουν τα χείλη. Δεν χρειάζεσαι γερό ρουθούνι για να διαπιστώσεις ότι κάτι έχει σαπίσει προ πολλού, ούτε σωματική επαφή για να καταλάβεις ποιο χέρι είναι ζεστό και πιο κρύο σαν την καρδιά του κατόχου του. Δεν έχει, λοιπόν, νόημα να ξεφυλλίσουμε το απουσιολόγιο  των τελευταίων μηνών. Ο Βασιλιάς είχε ξεκινήσει από παλιά τις κοπάνες. Γι’ αυτό και δεν προβιβάστηκε. Έμεινε από απουσίες. Κι αυτές δεν καλύπτονται μέσα σε δέκα ημέρες, ούτε παραγράφονται. Θα τον κυνηγούν πάντα και θα μας θυμίζουν πόσο επιμελής ΔΕΝ ήταν.