Συμμετοχή και καθήκον

Μία από τις περισσότερο ελπιδοφόρες ενέργειες της νέας διοίκησης του Δήμου, σίγουρα αποτελεί η “αναβίωση” του ρόλου της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης. Μία επιτροπή, που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες, τους φορείς, συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες να καταθέσουν την άποψή τους και να βάλουν το εποικοδομητικό “λιθαράκι” τους στη διαμόρφωση πολιτικής.

Η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης, ωστόσο, ακόμη πάσχει. Τα προηγούμενα χρόνια – και όχι μόνο τα τελευταία πέντε – ο όρος “διαβούλευση”, η νοοτροπία πίσω από τον όρο αυτό, είχαν ατονήσει στη συνείδηση της τοπικής κοινωνίας. Είτε επειδή μερικούς τους “βόλεψε” αυτή η αδιαφορία πολιτών και φορέων για συμμετοχή, είτε επειδή μερικοί φορείς και πολίτες δεν έβλεπαν το νόημα στο να συμμετέχουν, διότι γνώριζαν πως οι προτάσεις και οι παρατηρήσεις τους θα μπουν από το ένα αφτί και θα βγουν από το άλλο, είτε επειδή δημιουργήθηκε ένας φαύλος κύκλος απαξίωσης, η συμμετοχικότητα από πλευράς κοινωνίας, στο δημοτικό έργο έπαψε να υπάρχει.

Αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό, αφενός διότι σκιαγραφεί τη γενικότερη απαξίωση των πολιτών για την πολιτική σκηνή και αφετέρου μέσα από την έλλειψη αυτής της συμμετοχής, οι ασκούντες τη διοίκηση βρίσκουν ακόμη μία αφορμή (αν την ψάχνουν) να “κωφεύουν” στις επιταγές της κοινωνίας.

Η βούληση που έχει εκφραστεί και φαίνεται να αποδεικνύεται στην πράξη, τουλάχιστον σε αυτό το πρώιμο στάδιο, από τη νέα διοίκηση, για ενίσχυση και επαναφορά σε ομαλή και συχνή λειτουργία του σημαντικότερου, στο πλαίσιο επικοινωνίας Δήμου – Δημότη, δημοτικού οργάνου, είναι σαφώς μία ένδειξη, πως τα μέλη της επιθυμούν να ακούσουν τη γνώμη του κόσμου.

Ήδη μάλιστα, από την πρώτη συνεδρίασή της, οι πολίτες και οι εκπρόσωποι φορέων είχαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν ιδιαίτερα καίριες τοποθετήσεις, να εκφράσουν εύλογες απορίες και προβληματισμούς και να φέρουν τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους. Η άσκηση κριτικής, οι ερωτήσεις, οι τοποθετήσεις αποτελούν μεν διαδικασία, που ακολουθείται και στο πλαίσιο του Δημοτικού Συμβουλίου, από τους πολιτικούς εκπροσώπους των δημοτών, ωστόσο εκεί, υπάρχει και η άλλη διάσταση, αυτή της δημιουργίας εντυπώσεων και της πολιτικής ατζέντας. Από την άλλη, στο “τραπέζι” της διαβούλευσης, οι πολίτες και οι φορείς αποτυπώνουν τις αγωνίες και τη θέληση του κάθε κλάδου και τομέα της τοπικής κοινωνίας, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από τα όσα συναντούν στην καθημερινότητά τους.

Πρόκειται για μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, οι δημότες και οι τοπικοί φορείς να συμβάλλουν στην αποφασιστική διαδικασία, είτε καταθέτοντας προτάσεις και παρατηρήσεις, είτε ακόμη και ασκώντας κριτική, για αποφάσεις ή πολιτικές, με τις οποίες δεν είναι ευχαριστημένοι. Είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία, η δημοτική αρχή να καταγράψει τα “θέλω” των ανθρώπων που ζουν στον τόπο που έχει κληθεί να διαχειριστεί για τα επόμενα τέσσερα χρόνια και να ιεραρχήσει ανάγκες και δυνατότητες.

Ωστόσο, αυτή η βούληση δεν πρέπει να είναι μονόπλευρη. Η σχέση Δήμου – Δημότη πρέπει να είναι αμφίδρομη και παραγωγική και αυτό έχει ως προϋπόθεση, οι πολίτες, οι εκπρόσωποι των φορέων, οι εκπρόσωποι των επαγγελματικών ομάδων να συμμετέχουν και να έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα, ανάλογα με το θέμα της κάθε συνεδρίασης της Επιτροπής Διαβούλευσης.

Διότι, καλό το Facebook και οι μακρόσυρτες αναλύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εν γένει, αλλά η συμμετοχή στη διαδικασία και ο διάλογος με τους αρμόδιους είναι αποτελεσματικότερος και πιο σοβαρός τρόπος να διορθώσει κανείς τα κακώς κείμενα και να προτείνει τρόπους να ενισχυθούν οι προσπάθειες που βρίσκονται σε καλή κατεύθυνση.

Άλλωστε, αυτό σημαίνει να είναι κανείς ενεργός πολίτης. Η ενεργοποίηση δεν τελειώνει στις υποψηφιότητες που κατατίθενται κάθε φορά την περίοδο των εκλογών. Αρχίζει και τελειώνει στην καθημερινή ενασχόληση του πολίτη με τα του τόπου του, την ενημέρωσή του, τη θέλησή του να συμμετέχει στις διαδικασίες και στη διαμόρφωση πολιτικής, την άσκηση ελέγχου στους αιρετούς εκπροσώπους του.

Και αυτή είναι μία νοοτροπία, που οφείλει να ενισχυθεί στις τοπικές κοινωνίες, με την έννοια – ας μου επιτραπεί – του καθήκοντος, αφού αποτελεί υποχρέωση του πολίτη σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο, να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Αν οι δημότες επιθυμούν να διαθέτουν τη διοίκηση που τους αρμόζει, τους αξίζει και ικανοποιεί σημαντικές ανάγκες τους, θα πρέπει να την διαμορφώσουν κατ' αυτό τον τρόπο.

 

Διαβάστε ακόμα