Πιο πέρα είναι ο κόσμος

Ένας κόσμος ανοιχτός, πιο έξω από τα στενά περιθώρια της καθημερινότητας μας, πιο μεγάλος από την κοντόφθαλμη οπτική της μικρούτσικης λογικής μας. «Και τον κόσμο αυτόν ανάγκη να τον βλέπεις και να τον λαβαίνεις», έδωσε το στίγμα ο Οδυσσέας Ελύτης.

Ανοιχτοί ορίζοντες «και πλατύς επάνου ο ουρανός  για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη», είναι εκεί και περιμένουν να ανακαλυφθούν από τον καθένα ξεχωριστά.

Αντί αυτού, κλειδωνόμαστε μέσα στα στενά όρια της ευκολίας μας και κυνηγάμε την ουρά μας.

Όλα προσαρμοσμένα στην απλούστευση της ισοπέδωσης, έτσι για να μην ταραχτεί η λιμνάζουσα συνήθεια του ελαφρού, του εύπεπτου, του επιφανειακού.

Ένας κόσμος που τελεί εν βρασμώ, παραδομένος για ακόμα μία φορά στα παιχνίδια συμφερόντων, επαναλαμβάνει την ιστορία του, που αιώνες τώρα γυρνά και ξαναγυρνά στα ίδια ταραχώδη νερά της επικράτησης του ισχυρότερου. «Μιαν απέραντη κόκκινη άμμο ανέβαινα με τη φτέρνα μου σβήνοντας την ιστορία».

Λίγο πιο έξω από το καβούκι μας, ξετυλίγεται η αυριανή καταγραφή και ο καθένας επιλέγει εάν θα συμμετέχει σε αυτήν ή θα προσπεράσει αδιάφορα, για να ταξινομηθεί τελικά στη μάζα των αδιάφορων. «Αυτός ο κόσμος και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι. Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε».

Πέρα από σύνορα και στενές δεσμεύσεις, απλώνεται ο κόσμος, με τις διαφοροποιήσεις και τις αντιθέσεις του, σου δείχνεται και περιμένει να τον παρακολουθήσεις. «Πρώτα θα δεις την ερημιά και θα της δώσεις το δικό σου νόημα».

Με μάτια ανοιχτά δες όχι μόνο την θαυμαστή ομορφιά, που προβάλλεται πάντοτε σε πρώτο πλάνο, αλλά και την ασχήμια της καταστροφής. «Ό,τι σώσεις μες στην αστραπή καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει».

Νιώσε τους κραδασμούς που διαχωρίζουν την ειδυλλιακή ηρεμία, αυτών που είναι συνήθως από την πλευρά των ισχυρών, από τον ταραχώδη αναβρασμό όσων διεκδικούν ακόμη και τα αυτονόητα. «Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά. Μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου η μοίρα!».

Κατάλαβε όχι αυτά που με πληθώρα προσφέρονται, αλλά όσα δυσδιάκριτα προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από όσα δεν λέγονται. «Οι κρυφές συλλαβές όπου πάσχιζα την ταυτότητά μου ν' αρθρώσω».

Και μέσα και πίσω και πέρα από τις εύκολες εικόνες, από την πρώτη ανάγνωση, από τις επιφανειακές εντυπώσεις, υπάρχουν τείχη που ακόμα δεν έχουν πέσει, υπάρχουν κάστρα που ακόμα δεν έχουν παρθεί, υπάρχουν γέφυρες που ακόμα δεν έχουν χτιστεί. Το μόνο που απαιτείται είναι γνώση και σκέψη και ενδιαφέρον, για να ανακαλυφθεί «Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!» και ο ρόλος του καθενός μέσα σ’ αυτόν.

Διαβάστε ακόμα