Των κορμιών η πυρκαγιά

Πώς τον περάσατε εσείς τον καύσωνα; Λιώσατε; Λιώσατε;

Τι κακό ήταν κι αυτό που μας βρήκε, εν μέσω του θέρους και εν άκρω του Ιούνη; Και το καταλαβαίνουμε, καλοκαίρι είναι, ζέστη θα κάνει, τα παιδιά του χειμώνα γνωρίζουν, ότι έχουν μπροστά τους ένα τρίμηνο μαρτύριο και οι υπόλοιποι, ότι έχουν μπροστά τους ένα τρίμηνο γεμάτο περιστασιακές δυσφορίες. Αυτό συμβαίνει κάθε καλοκαίρι. Αυτό, όμως που συνέβη αυτό το καλοκαίρι, έστειλε αδιάβαστες και τις δύο παραπάνω ομάδες.

Να πνίγεσαι από τη ζέστη, να πηγαίνεις να πάρεις βαθιά ανάσα και να καίγεται ο λάρυγγας από τον αέρα, που ήταν λες και έβγαινε από τη φουφού του καστανά και να κοντεύεις στάχτη να γίνεις σατανά.

Να ζεσταίνεσαι μέσα στο σπίτι και να πηγαίνεις να ανοίξεις ένα παράθυρο, και καλά για να κυκλοφορήσει αέρας μέσα στο σπίτι και μόλις το ανοίγεις, να μπαίνει η λαίλαπα η ίδια μέσα, αφήνοντάς σε με εγκαύματα πρώτου βαθμού, πριν το κλείσεις ξανά σε 20 μικροδευτερόλεπτα.

Να πιάνεις το κοντρόλ να ανοίξεις το ερκοντίσιο και βάζοντας το δάχτυλο στο ON να περνάνε όλοι οι φουσκωμένοι λογαριασμοί της ΔΕΗ, που έχεις πληρώσει και έχεις δει να πληρώνουν ποτέ στη ζωή σου, πριν το πατήσεις, παραφράζοντας Παπάζογλου «θα ανάψω κι ας μου βγει και σε κακό».

Και εκεί που έχεις έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με το χειρότερο φόβο σου (λογαριασμός ΔΕΗ 1.842 ευρώ) και τον νίκησες, έχει έρθει το δροσό και κάθεσαι με ανοιγμένα χέρια και πόδια για να ξεπυρώσεις 360ο, να ακούς το «τσαφ» και να συνειδητοποιείς με τον τρόμο ζωγραφισμένο στον αμφιβληστροειδή, ότι έχει υπάρξει διακοπή ρεύματος.

Άντε ξανά-μανά να προσπαθείς να δημιουργήσεις δροσιά με φυσικά μέσα στο σπίτι, αλλά μάταια. Ο ιδρώς να κυλάει ωσάν τον Αλιάκμονα περνώντας μέτωπο, λωβούς, αυτά, σαγόνι και σπλιτς στο στέρνο. Το δέρμα να κολλάει. Ο ύπνος να αποτελεί άπιαστο όνειρο, αφού ούτε το κατωσέντονο δεν αντέχεται πάνω στο κορμί.

Να ξανάρχεται το ρεύμα, να χοροπηδάς από τη χαρά σου που γλίτωσες στο τσακ τη θερμοπληξία και ώσπου να πεις «παγάκι», να ξανακόβεται. Θρήνος, οδυρμός, σιχτίρια. Ο ίδιος ο πάροχος, που χρυσοπληρώνεις και έχει γίνει μέσον για να χρυσοπληρώνεις ακόμη και για τον αέρα που αναπνέεις, σε γράφει στην παλιά του την αρβύλα και σου κόβει το ρεύμα, γιατί πολύ απλά δεν προετοιμάστηκε για τον καύσωνα, για τον οποίο προειδοποιούσαν τσιρίζοντας όλα τα δελτία ειδήσεων εδώ και καμία εβδομάδα.

Να επιλέγεις να δροσιστείς στο νερό της θάλασσας και με το που φτάνεις σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από την παραλία να έρχεσαι αντιμέτωπος με ορδές παρκαρισμένων, γεγονός, που αυτόματα μεταφράζεις, ως «δεν πρόκειται να βρω θέση για την πετσέτα μου, ούτε αν σκαρφαλώσω στα κλαδιά του αρμυρικού».

Και αφού βρίσκεις κάποια τετραγωνικά εκατοστά ώστε να ακουμπήσεις το 20% από το λιωμένο από τη ζέστη κορμί σου, αφού η παραλία είναι πιο πηγμένη και από το Privilege επί εποχής παλιού καλού ΠΑΣΟΚ, νιώθεις τον ήλιο να καίει αμείλικτα κάθε μόριο της ύπαρξής σου, σε βαθμό κακουργήματος. Πέφτεις δροσίζεσαι, βγαίνεις καίγεσαι, πέφτεις δροσίζεσαι, βγαίνεις καίγεσαι και αυτό συνεχίζεται μέχρι να πεις «ήμαρτον».

Να έρχεται το βράδυ και να μην μπορείς να σταθείς πουθενά. Ούτε σε μπαλκόνι, ούτε σε καφετέρια, ούτε σε ουζερί δίπλα στο κύμα. Να περπατάς, γιατί έκανες το λάθος να βγεις από το σπίτι και να νιώθεις το λίβα που αναβλύζει από την πυρωμένη ακόμη άσφαλτο.

Να γυρίζεις στο σπίτι και να προσπαθείς να κοιμηθείς, χωρίς air conditioning, αφού το έτερον ήμισυ σου έχει αρχίσει τη γκρίνια, ότι το αθώο και πολυαγαπημένο σου αυτό μηχάνημα «μου στεγνώνει το λαιμό, μου φέρνει λουμπάγκο, με αρρωσταίνει, μου προκαλεί εφιάλτες» κλπ κλπ. Να περιμένεις να κοιμηθεί και να το ανάβεις ίσα ίσα στο χαμηλό, να μη σε πάρει χαμπάρι και βάλει μπροστά την κρεβατομουρμούρα, να σου κάψει τον εγκέφαλο, εκτός από το ήδη καμένο σώμα σου, που είναι το τελευταίο πράγμα που θέλεις να συμβεί 2 η ώρα τη νύχτα και με 35oC.

Ευτυχώς, απ’ ότι ενημερώνει η ΕΜΥ, έρχεται πτώση της θερμοκρασίας και οι εγκέφαλοί μας – ας ελπίσουμε τουλάχιστον – θα έχουν τη δυνατότητα να επανασυσταθούν σε κανονική μορφή, μετά την αποχύμωση που υπέστησαν, με αποτέλεσμα, μερικοί να μπορούν να συγκρατήσουν μόνο την έννοια του AegeanBall και να αδυνατούν να επεξεργαστούν άλλες πληροφορίες, όπως, για παράδειγμα, την απώλεια της έδρας της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αιγαίου, από το νησί.

Καλή ανάρρωση από τον καύσωνα, καλή ανάρρωση στο εργοστάσιο της ΔΕΗ, καλή ανάρρωση για τα μυαλά μας, μήπως και καταφέρουν να συγκεντρωθούν στην μακροπρόθεσμη αναπτυξιακή δυνατότητα του νησιού και ας προσευχηθούμε όλοι μαζί, άλλη φορά, τέτοιο κακό να μη μας ξαναβρεί.