Πες το στην Καντιώ

Έχεις καημούς ένα σωρό; Πες τους τώρα στην Καντιώ. Τρύπησε το φουσκωτό και σου λείπει ένα κανό; Ζήτα το απ’ την Καντιώ. Άνθη θέλεις στο γλυπτό; Για να γίνει πιο κομψό, viral και ξακουστό; Πρότεινέ το στην Καντιώ. Έχεις χρόνο αρκετό; Για διπλό ελληνικό και μπισκότο γεμιστό; Θα στον ψήσει η Καντιώ.

Είσαι δημότης ή κάτοικος του νησιού και θέλεις να μιλήσεις σε κάποιον; Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο σου αφιερώνει τώρα μια μέρα. Κάθε Παρασκευή μεσημέρι, μπορείς να επισκεφτείς τα γραφεία του και να βγάλεις τα εσώψυχά σου στην πρόεδρο. Δώσε πόνο και μαζί λύσεις για να γίνει το λιμάνι μας ομορφότερο.

Πού ‘ντη, πού ντη, η θέση πάρκινγκ

• Καλησπέρα! Θα ήθελα να κάνω μια κράτηση για τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου. Κρινιώ Δροσάκη, τέσσερα άτομα.
• Κυρία μου, Λιμενικό Ταμείο είμαστε, όχι εστιατόριο.
• Δεν ψάχνω τραπέζι, αλλά θέση στάθμευσης. Τα παιδιά μου παρελάζουν και θέλουμε με τον άντρα μου να κατέβουμε στην πόλη. Πού να το πάμε το αυτοκίνητο; Να μπούμε μ’ αυτό στην πλατεία; Κάθε χρόνο, γίνεται της τρελής. Κάνουμε γύρους στο Νησάκι και δε βρίσκουμε τίποτα. Στο τέλος, ξεμένουμε στο αμάξι και χάνουμε όλο το νταβαντούρι. Δεν υπάρχει πάρκινγκ ούτε για δείγμα. Ούτε στον Άγιο Νικόλαο, ούτε στη Μεταμόρφωση, ούτε πουθενά. Δεν το αφήνω τέρμα Θεού. Πώς θα κατέβω από τη Δόξα και το Καρνάγιο με τα τακούνια; Η μικρή έχει τη σημαία και ο μεγάλος την κάσα. Πώς θα τα κουβαλήσουμε μέχρι εκεί; Αυτοί μετά μένουν με τους φίλους τους και φορτώνουν σ’ εμάς όλα τα συμπράγκαλα. Ξέρετε τι βάρος έχουν; Θέλετε να πάθουμε κήλη; Θέλετε να βγάλουμε κάλους στα χέρια; Θέλετε να βάλω φλατ παπούτσι και οι άλλες μαμάδες να με πιάσουν στο στόμα τους; Τι άγχος κι αυτό χειμώνα-καλοκαίρι… Πηγαίνουμε για φαγητό και μέχρι να φτάσουμε στο αμάξι, το φιλέτο μας έχει βγει απ’ τη μύτη. Παντού κολονάκια, μηχανές και μισιριώτικα αυτοκίνητα, που καταλαμβάνουν ολόκληρες θέσεις. Τι πρέπει να κάνω για να φανερωθεί και σε μένα μία; Τσάμπα η φανουρόπιτα που έφτιαξα πέρυσι. Βρήκα ένα σκουλαρίκι, την ταυτότητα που είχα χάσει, κάτι κάλτσες που είχε φάει το πλυντήριο, αλλά πάρκινγκ ακόμα να βρω. Όλη μέρα στο τιμόνι. Από το σπίτι στο σχολείο, από το σχολείο στη δουλειά, από τη δουλειά στα φροντιστήρια και από τα φροντιστήρια στο σπίτι. Πώς να ‘χω κουράγιο να περπατήσω και χιλιόμετρα; Δεν είμαστε καλά. Παντού θέσεις κλείνουμε. Στο πλοίο, στο θέατρο, στο ιταλικό, σε όλα. Θα κλείσω και στο Νησάκι. Σε γωνία να μας βάλετε, δίπλα στην έξοδο και μη δω φυλλάδια πάνω στους υαλοκαθαριστήρες. Θα μας χάσετε από πελάτες.

Με παρέσυρε ο Λάκης

«Ο γιος μου, ο Λάκης έχει παρεξηγήσει κάποια πράγματα. Από τότε που του διδάξαμε την αξία της ανακύκλωσης, μας φέρνει στο σπίτι ό,τι βρίσκει στο δρόμο για επαναχρησιμοποίηση. Παλιές συσκευές, σάπια έπιπλα, πεταμένα λάστιχα και πολλά ακόμη σκουπίδια. Προχθές τον αφήσαμε στον ποδηλατόδρομο και μετά, μας κουβάλησε τρεις πεζούς και δυο επισκέπτες μαζί με τα μπαγκάζια τους. Τους πήρε σβάρνα με το ποδήλατο και τώρα δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε. Δεν ταιριάζουν με την υπόλοιπη διακόσμηση, συν ότι μας έχουν ζαλίσει στις ερωτήσεις. Ειδικά οι τουρίστες. «Τι ώρα σερβίρεται το πρωινό;». «Έχει ζεστό νερό;». «Υπάρχει roof garden;». Τους έστειλα κι εγώ στην ταράτσα να θαυμάσουν τη μπουγάδα της κυρά-Τασίας απέναντι. Ελάτε σας παρακαλώ να τους πάρετε. Εσείς έχετε καλύτερη θέα. Κι επίσης, φτιάξτε έναν σωστό ποδηλατόδρομο, διότι σε δυάρι μένουμε. Δε χωράμε»!

Βάρκα στο γιαλό

«Σ’ αυτόν εδώ τον φάκελο σας έχω μαζεμένα όλα τα τιμολόγια από τις αγορές μας. Μπρατσάκια, σωσίβια, φουσκωτά θαλάσσης και κανό. Φροντίστε άμεσα να εξοφληθούν γιατί θα φωνάζουν οι επιχειρηματίες. Προς το παρόν, βέβαια πίνουν νερό στο όνομά σας. Χάρη στο έργο της υπηρεσίας σας, κάνουν χρυσές δουλειές. Όσοι θέλουν να περάσουν απ’ το λιμάνι μετά από βροχή, τρέχουν στα μαγαζιά τους για τον απαραίτητο εξοπλισμό. Ειδικά οι νιτσεράδες πουλάνε σαν τρελές. Δεν προλαβαίνουν να μείνουν στα ράφια. Και με κάθε αγορά άνω των 500 ευρώ, παίρνεις δώρο ένα ζευγάρι λαστιχένιες μπότες για τη λίμνη. Θα τα πληρώσετε εσείς απευθείας ή να σας δώσω αριθμό λογαριασμού για να μου τα καταθέσετε; Κι εγώ όμως δεν θα σας αφήσω έτσι. Αυτό το ζευγάρι μπότες είναι για σας. Δεν μας χρειάζονται. Έχουμε άλλα τρία».