Το "Όπου Υπάρχει Ελλάδα" σαλπάρει για Σέριφο

Σήμερα, Τετάρτη 18 Ιουνίου στις 14.45, το «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» σαλπάρει για Σέριφο. Η Ευλαμπία Ρέβη και ο Γιώργος Κουρδής επισκέπτονται το νησί με τον ξεχωριστό κυκλαδίτικο αέρα, τα μεταλλεία με την ένδοξη ιστορία, τις πολλές και ποικίλες παραλίες και τα ξεχωριστά της χωριά. Μαζί τους γνωρίζουμε την «άγρια» ομορφιά του νησιού, ακούμε ανθρώπινες ιστορίες, αλλά μαθαίνουμε και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Σερίφου.

Η Χώρα της Σερίφου, με τα όμορφα σοκάκια, τα σπιτάκια στα χρώματα των Κυκλάδων και την καθηλωτική θέα της, αποζημιώνει τον επισκέπτη που έχει ανηφορίσει αρκετά για να την συναντήσει. Την ανακαλύπτουμε και εμείς, παρέα με νέες γυναίκες του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου.

Η Σέριφος καυχιέται για τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον επισκέπτη, τη φύση και τη θάλασσα, αφού έχει 72 παραλίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι μη οργανωμένες. Γνωρίζουμε αρκετές από αυτές δια ξηράς αλλά και με σκάφος.

Το μοναδικό μεταλλευτικό τοπίο της Σερίφου είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας του νησιού. Ένας από τους παλιούς μεταλλωρύχους μάς διηγείται πώς ήταν η ζωή μέσα στις στοές με τα ατέλειωτα ωράρια και την επισφάλεια, ενώ πολίτες και ειδικοί μάς εξηγούν γιατί είναι ζωτικής σημασίας να διασωθεί η εμβληματική Σκάλα Φόρτωσης και να σηκωθεί ανάχωμα στο ενδεχόμενο τουριστικής εκμετάλλευσης της περιοχής.

Ο Δήμος Σερίφου αναγκάστηκε να λάβει μέτρα αναστροφής μιας σοβαρότατης κρίσης, όταν πέρυσι ήρθε αντιμέτωπος με το χειρότερο πρόβλημα λειψυδρίας της πρόσφατης ιστορίας του νησιού. Τα πηγάδια στέρεψαν, το νερό στο φράγμα ήταν λιγοστό και για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς χρησιμοποιήθηκε σε 24 ώρες το νερό που καταναλώνει ο τόπος σε δύο καλοκαιρινούς μήνες. Επήλθε καταστροφή στις καλλιέργειες και οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε το αναγκαίο για την καθημερινότητά τους. Τι γίνεται από εδώ και στο εξής;

Ένα πρώτο βραβείο μελισσοκομικής φωτογραφίας ήταν το επιστέγασμα της δουλειάς ενός φωτογράφου, ο οποίος εγκαταστάθηκε στη Σέριφο και έβαλε μελίσσια. Το μέλι στο νησί είναι σπάνιο χάρη στην ύπαρξη της λεβάντας που του δίνει μοναδική μυρωδιά.

Το σεριφιώτικο κρασί επιβεβαιώνει την οινική παράδοση του νησιού. Οι αμπελουργοί έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο τη λειψυδρία όσο και τα ανεπιτήρητα ζώα που καταστρέφουν τις καλλιέργειες. Παρά τα προβλήματα όμως, ο αγώνας τους για την αναβίωση της παράδοσης φέρνει πολύ γευστικά αποτελέσματα.