Θέλω...

Η ανθρώπινη ζωή να έχει αξία!

Εγκληματικές ενέργειες σκορπίζουν προκλητικά και με χυδαιότητα θάνατο και στάχτη! Σοκαριστικές εικόνες καθ΄ όλη τη διάρκεια των τελευταίων 24ωρων βομβαρδίζουν μία κοινωνία μέχρι πρότινος μουδιασμένη – που παραδόξως αλλά κι ευτυχώς – ενεργοποιήθηκε, αποδεικνύοντας την αλληλεγγύη της και τα άμεσα αντανακλαστικά της και μάλιστα σε χρόνο ενεστώτα, βοηθώντας τους πληγέντες!

Άκρως θλιβερά γεγονότα στιγματίζουν τη χώρα μας και αρκετούς ανθρώπους της, που δοκιμάστηκαν στον μέγιστο βαθμό, αναμετρήθηκαν με τον πανικό, με την απειλή αλλά και κάποιοι – γενναία - με τον θάνατο! Μία η είδηση των ημερών, το βαρύ πένθος, αλλά εκατομμύρια οι σκέψεις που κατακλύζουν τον νου, όταν κάθε δημόσια αναφορά και κάθε εικόνα αποτυπώνει την τραγωδία που γράφτηκε στον τόπο μας, με τον αριθμό των νεκρών συνεχώς να αυξάνεται!

Πολλές, είτε ποιητικές, είτε πιο πεζές εξάρσεις θα μπορούσαν να “γεννηθούν” αναφορικά με όσα κάποιοι βίωσαν, κάποιοι έζησαν από κοντά και άλλοι ακούσαμε και διαβάσαμε από πιο μακριά, ωστόσο μία είναι η κύρια εσωτερική σκέψη και ανάγκη, κάθε ανθρώπου που πασχίζει να διατηρήσει τη λογική του, απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις: Στο “περιθώριο” όσων συντελέστηκαν και όσων πρέπει άμεσα να δρομολογηθούν για να ανακουφιστεί έστω κι ελαφρώς, άμεσα, το βαρύτατο πένθος, να αναδειχθεί η ανάγκη για τον σεβασμό απέναντι στην ανθρώπινη ζωή!

Πάντα η ίδια επίμονη σκέψη όταν προκύπτουν ακραία και θλιβερά γεγονότα, που φέρνουν νεκρούς στο προσκήνιο και κρύβουν... πίσω τους εκμετάλλευση, αδιαφορία, περιβόητη... ανάπτυξη, κέρδη, συμφέροντα, πολιτικές σκοπιμότητες κι εν τέλει, σάπιους ανθρώπους με νοσηρή σκέψη, που στο βωμό της καλοταϊσμένης τσέπης τους, δεν διστάζουν να κοστολογήσουν την ανθρώπινη ύπαρξη και να την εξισώσουν με το μηδέν!

Πάντα η ίδια ξεκάθαρη σκέψη περί απροκάλυπτης εκμετάλλευσης, η οποία για να επιβιώσει σαν άλλος “δαίμονας”, ζητά και δυστυχώς(!) “πίνει” ανθρώπινο αίμα!

Με φόντο τις μαρτυρικές ώρες για πάρα πολλούς συνανθρώπους μας που έζησαν και γλίτωσαν από την πύρινη και φονική “γλώσσα”, αλλά και με φόντο τις δεκάδες ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν αδίκως, μία επιθυμία κατακλύζει τη σκέψη: Να πάψει η κοινωνία μας να είναι σάπια!

Να καταγγέλλονται οι προκλητικές ενέργειες που στοιχίζουν ζωές, να λειτουργήσει η δικαιοσύνη και να διαλευκανθεί η υπόθεση του στυγνού εγκλήματος, προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες! Να πάψουν να κοκορομαχούν τα πολιτικά πρόσωπα επάνω από τις σορούς των ανθρώπων που χάθηκαν, να πάψουν να εμφανίζονται στην πρώτη γραμμή τα πολιτικά κοράκια που σπεύδουν να ξεπλύνουν την αηδιαστική ιδεολογία τους, να σταματήσει επιτέλους η εκμετάλλευση του ανθρώπου και να τιμάται η ίδια η ζωή και ο άνθρωπος!

Ας πάψει αυτή η κοινωνία να δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της, αδιαφορώντας για την κοινή περιουσία όλων και για το περιβάλλον, που μόνον εκ των υστέρων και όταν αυτό πια έχει γίνει στάχτη το θυμάται! Ας σταματήσει να έχει συνεχώς παρουσία το άρρωστο πρόσωπο της αδιαφορίας και της απαξίωσης των πάντων και ας ζητούν όσοι απέμειναν Άνθρωποι, να καλλιεργηθεί άλλη κουλτούρα στη σκέψη, η συλλογική συνείδηση κι ως εκ τούτου, να προκύψει και η απαίτηση για ασφαλείς πόλεις και περιοχές που θα έχουν μέτρα και μέριμνα για αντιπυρική ή όποια άλλη προστασία.

Θέλω μία κοινωνία που δεν θα είναι συνώνυμο της κούφιας αγανάκτησης και των εξάρσεων του καναπέ και του διαδικτύου, αλλά μία κοινωνία που θα πολλαπλασιάζει τις πράξεις αλληλεγγύης όταν αυτές είναι απαραίτητο να υπάρξουν για να ανακουφίσουν τον συνάνθρωπο!

Θέλω μία κοινωνία που θα καταφέρει επιτέλους να σκέφτεται και να διεκδικεί για την ανθρώπινη ζωή, πριν την καταστροφή!

Μία κοινωνία, στην οποία οι άνθρωποι θα πάψουν να σταυρώνονται στο όνομα του κέρδους, του συμφέροντος και της οικονομικής εμμονής...