Ο ευρών αμειφθήσεται

Τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι τα ταμεία του, μπροστά στο άπειρο του σύμπαντος; Τρισεκατομμύρια γαλαξίες, με δισεκατομμύρια αστέρια, σε ακτίνα άνω των 13 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Εδώ ανακαλύπτονται πλανήτες χιλιάδες έτη φωτός μακριά από μας, που μοιάζουν με τη Γη. Τίποτα. Ένα τίποτα είμαστε. Μυρμηγκάκια. Τα λεφτά θα κοιτάμε τώρα;

Γλέντα τη ζωή, όλοι δύο μέτρα παίρνουν γη. Τα λεφτά είναι δανεικά, χέρια αλλάζουν τακτικά. Να τα κάψεις! Τι τα θες; Μήπως τά ‘χες κι από χτες;

Α, μα, πια! Μας έχετε τρελάνει με τα λεφτά. Πόσα είναι τα λεφτά; Πόσα ήταν πριν τα λεφτά; Πού πήγαν τα λεφτά; Τι τα κάνατε τα λεφτά; Μα για αυτά θα μιλάμε τώρα; Βάρυνε ο καιρός, θα βρέξει, λέει. Να ειδοποιήσουμε τον κόσμο να μη βραχεί.

Ναι και που λες, ο πολιτισμός. Ωραίο πράγμα ο πολιτισμός. Έχουμε εδώ πολιτισμό πολύ. Να φάν’ και οι κότες. Πληρώνει ο πολιτισμός. Τσάκα από δω ένα εισιτηριάκι, τσάκα απ’ την άλλη μία είσοδο, τα βγάζει τα λεφτά του. Αλλά ζητάει κιόλας. Αυτοί που παράγουν τον πολιτισμό εδώ, αυτοί που τον κρατούν στη ζωή, όλο το χρόνο, θέλουν και να τους υποστηρίζουμε. Τι άτιμοι είστε εσείς, βρε; Καλά δεν τα πηγαίναμε; Τι το θέλετε τώρα το μαρούλι; Θέλετε καρέκλες; Έχουμε. Μην τις σπάσετε όμως διότι αν χρειαστεί να πάρουμε άλλες θα μας έρθει λίγο δύσκολα. Θέλετε χώρους; Έχουμε! Λεφτά θέλετε; Δεν έχουμε... χρόνο, καθόλου χρόνο, πρέπει να φύγουμε, τα λέμε μία άλλη φορά, μη χαθούμε.

Ας είναι καλά και η Μύκονος. Ωραία η Μύκονος. Κοσμοπολίτικο νησί. Με τουρισμό, με κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, με λεφτά, με άδειες. Πολλές άδειες. Πάλι καλά, που υπάρχουν οι άδειες, να μπαίνει στο ταμείο κανέ... να πάρουμε κι εμείς κάποια στιγμή μια άδεια να πάμε κανένα ταξιδάκι.

Ωπ! Σταματήστε όλοι ό,τι κάνετε. Μπήκε μέσα κάποιος να πληρώσει τις οφειλές του; Τρεχάτε, καλέ! Φέρτε τις σερπαντίνες, το χαρτοπόλεμο, τις σφυρίχτρες και τις κορδέλες! Να τον γιορτάσουμε τον άνθρωπο! Τι εννοείς δεν υπάρχει λόγος για πανηγυρισμό κάθε φορά που μπαίνει κανείς να πληρώσει οφειλή πάνω από 50ρικο; Αφού τέτοια γεγονότα είναι κοσμοϊστορικά! Τι; Δεν είναι; Όχι, φυσικά, δεν μας ενδιαφέρουν τα λεφτά... Το θέμα είναι βαθύτερο, είναι η επαφή με τον κόσμο, είναι η καλημέρα που ανταλλάσσουμε, είναι η ανθρώπινη συντροφιά, είναι η ανάγκη να τσιμπήσουμε κανένα χαρτο... νόμιζα, ότι άκουσα βροντή, λες να βρέξει τελικά;

Πού το πάτε, πού το φέρνετε, όλο στα λεφτά ο νους σας. Βρε σεις, τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, είναι δωρεάν. Ένα ηλιοβασίλεμα, ένας καλοκαιρινός έρωτας, μία βραδιά με τους φίλους μας, η αγκαλιά της μάνας. Αλλάζονται αυτά με χρήματα; Και επειδή, δηλαδή, είμαστε φορέας αυτοδιοίκησης, δεν μπορούμε να είμαστε ρομαντικοί; Δεν μπορούμε να εστιάζουμε στο συναίσθημα;

Άντε τώρα, πηγαίνετε να αγαπήσετε και να αγκαλιαστείτε και να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα, στην περίπτωση, που πέσει στην αντίληψή σας κανένα δίευρω, κανένα χάρτινο, κανένα τσέκι, να το φέρετε από δω, μπας και ρεφάρουμε και ο ευρών αμειφθήσεται. Κάθε ευρώ και μία τσίχλα.