Κάθε κατίνα... στον πάγκο της

Ανοησίες, φαιδρότητες, γελοιότητες... Καθ΄ όλη τη διάρκεια του τελευταίου χρονικού διαστήματος οι πολίτες ετούτου του τόπου συναντούν μόνον κενολογία από όλους εκείνους που έχουν κληθεί να τους υπηρετούν και οι οποίοι έταξαν ένα καλύτερο μέλλον, η ουσιαστική προσπάθεια για το οποίο βέβαια, ακόμη και στοιχειωδώς, αναζητείται!

Τον ψύχραιμο παρατηρητή πάντα τον ενοχλούσε και θα συνεχίσει να τον ενοχλεί η αταξία που παρατηρείται σε επίπεδο οργάνωσης, καθώς προδίδει μία αναρχία πρωτίστως σε επίπεδο σκέψεων, προτάσεων και διαθέσεων ή προθέσεων, ενώ επιπλέον, επιβεβαιώνει την καλώς κρυμμένη μέχρι χθες, δημιουργική ασάφεια των πρώτων πλέον της πόλης.

Σκοπός μερικών κι ας μην το παραδέχονται είναι να δείξουν εξ αρχής ότι είναι καλύτερα παιδιά και σαφώς πιο εργατικά από τα προηγούμενα, ώστε με τη γνωστή συνταγή του Τζον του καλού παιδιού να διατηρηθούν για χρόνια στις θέσεις που άδειασαν λόγω απαίτησης του χρόνου και της ιστορίας του τόπου.

Με φόντο τα εργοτάξια που στήθηκαν δεξιά κι αριστερά και αφορούν σε δρομολογημένα από το παρελθόν έργα και αυτά υλοποιούνται, ξεπήδησαν άμα τη εμφανίσει των πρώτων ξηλωμένων δρόμων ή δαπέδων ή παιδικών χαρών, τα μαύρα σκυλιά της ντροπής, εξωθεσμικά κυρίως “εργαλεία” με την ανοχή, τη συναίνεση αλλά και την προτροπή πολλές φορές κατεχόντων εξουσίας, προκειμένου να κάμψουν λασπολογώντας πάντα(!), οποιαδήποτε διαφωνία ή παράπονο ή αντίδραση θα μπορούσε εύλογα να προκύψει από την πλευρά της κοινωνίας (δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα), αντιμετωπίζοντάς την και βαφτίζοντάς την δε, εχθρό!

Κοινή διαπίστωση όλων όμως (κατεργάρηδων και μη) είναι πως όταν κάποιος έχει να δείξει έργο, προχωρά και απαντά ενώ για τις στημένες αντιδράσεις μόνον, αδιαφορεί!

Η σημερινή πραγματικότητά μας όμως, σε ένα μέρος που όλα έρχονται στο φως είναι μετρημένα κουκιά και τίποτα παραπάνω. Ήτοι, από το παρελθόν έργα που ωρίμασαν κι όφειλαν να υλοποιηθούν για να μην απωλέσουν τις χρηματοδοτήσεις τους, προώθηση αυτών χωρίς τήρηση χρονοδιαγραμμάτων και με μέτρα που μοιάζουν να τιμωρούν στην καθημερινότητά τους, τους πολίτες, βιαστικές απαγορεύσεις στο κέντρο χωρίς ρεαλιστικές μετρήσεις και προϋποθέσεις επιτυχίας τους, παντελής απουσία σκέψης και γνωστοποίησης νέων έργων μικρότερων ή μεγαλύτερων, γενικόλογες και σύντομες ανακοινώσεις που παρόλα αυτά φιλοξενούν μεγαλοστομίες (και το αποτέλεσμα της υλοποίησης(;) αυτών τουλάχιστον αργεί), φανφαρολογίες περί οργανωμένου σχεδίου τουριστικής ανάπτυξης και απουσία ενημέρωσης για τις συνεδριάσεις του συλλογικού αρμόδιου οργάνου παρά τις δημόσιες διαβεβαιώσεις για αποστολή των προσκλήσεων στα μέσα ενημέρωσης, με το στανιό αναβάθμιση ατόμων περιορισμένων εμπειριών και κυρίως, ικανοτήτων και παράλληλη προκλητική υποβάθμιση του πανευρωπαϊκά αναγνωρισμένου επιστημονικού έργου μερικών ανθρώπων, κατηγορηματική διάψευση των προεκλογικών εξαγγελιών περί δίκαιων αποφάσεων, νοικοκυροσύνης και διαφάνειας, αναγωγή μικρών γεγονότων σε ύψιστης σημασίας για τον τόπο “επιτεύγματα” όπως η λειτουργία μερικών λαμπτήρων, μα και εύστοχες κριτικές ανησυχίας περί σπάταλης διαχείρισης των οικονομικών εκ μέρους όμως μίας - κατά τα άλλα - ανύπαρκτης αντιπολίτευσης.

Τα ανωτέρω έρχεται να επιβεβαιώσει η απουσία ενός απολογισμού, η μόνιμη ενασχόληση (αποδεδειγμένα) με τα διαδικτυακά καφενεία ατόμων που θα έπρεπε να τρέχουν και να μη φτάνουν... αλλά και η συστηματική προσπάθεια να χειραγωγηθεί ο κοινός νους και να ταφεί η κοινή λογική, ώστε να μην αποκαλυφθεί η άγνοια και η απραγία.

Δεν είναι προσβολή να αναγνωρίσουμε πως η περίφημη γνωστή κατίνα που έβγαινε στο μπαλκόνι της και σχολίαζε κάποτε τα πάντα, σήμερα έχει θέση και “διοικεί”, μεταφέροντας την ανόητη στάση της σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, στις οποίες ακολουθούν καθημερινά κι εμμονικά ματαιόδοξοι θεσμικοί κι εξωθεσμικοί επιχειρώντας τη διαστρέβλωση της αλήθειας.

Αν κάτι έχει κουράσει την τοπική κοινωνία – και μόνον όποιος απέχει από αυτήν δεν το κατανοεί – αυτό είναι ο σκυλίσιος καβγάς, που συχνά φωτογραφίζει τον επικίνδυνα αυταρχικό κι εγωκεντρικό χαρακτήρα μερικών ανθρώπων που μας περιβάλλουν και θέλουν να επιβληθούν.

Ωστόσο, από το κάρβουνο... δεν γεννήθηκε ποτέ δημιουργία, δεν προόδευσε κανένας τόπος, δεν πήρε ανάσα κανένας πολίτης. Κι επειδή αυτή η μαυρίλα επιχειρεί να διχάσει την τοπική κοινωνία, οι πολίτες είναι αυτοί που θα πρέπει να δώσουν τις απαντήσεις τους και με κάθε ευκαιρία να στείλουν την κάθε κατίνα... στον πάγκο της!

ΥΓ. Κι επειδή η υπόθεση “κάρβουνο” έχει συνέχεια και πρέπει να είμαστε ακριβοδίκαιοι, κρατήστε στο νου σας τη λέξη “επίτιμος” και οσονούπω εις το επανιδείν!