"Η κατάντια της κοινωνίας μας"

Καλημέρα Σύρο!

Καλημέρα Ελλάδα!

Μην εκπλαγείτε με αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω. Δεν ξύπνησα στραβά σήμερα. Απλά, σήμερα αποφάσισα να κάνω πράξη αυτό που σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό, αφού όμως πρώτα εξωτερικεύσω όλα εκείνα που με προβληματίζουν και με εξοργίζουν. Όλα εκείνα που δεν μπορώ πλέον να κρατάω μέσα μου. Όλα εκείνα που θεωρώ ότι έχουν αλλοτριώσει και διαφθείρει την κοινωνία μας και τους ανθρώπους που την απαρτίζουν, από τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό.

Και όπως πάντα θα το κάνω επώνυμα.

Δεν θα το κάνω κρυβόμενος πίσω από άσχετα ή αθώα ονόματα και ψεύτικες φωτογραφίες.

Θα ξεκινήσω από μια διαπίστωση που άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο το έχει αντιληφθεί, αλλά το έχει προσπεράσει χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία.

Το νησί μας νοσεί βαριά!

Η κοινωνία μας νοσεί βαριά!

Και δυστυχώς δεν διακρίνω καμία σωτηρία!

Ζούμε σε έναν τόπο που ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει.

Ζούμε σε έναν τόπο που ο καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι του κατεβάσει το μυαλό του και δεν ιδρώνει κανείς.

Ζούμε σε έναν τόπο που σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας επικρατεί η μιζέρια, η τοξικότητα, η θρασύτητα, η χυδαιότητα, η μισαλλοδοξία, η μεμψιμοιρία, η χαιρεκακία, ο τραμπουκισμός, η εξαπάτηση, το κουτσομπολιό. Είναι προφανές ότι θα μπορούσα να προσθέσω πολλά ακόμα ουσιαστικά, αλλά δεν θέλω να κουράσω.

Ζούμε σε έναν τόπο που υπάρχουν, δυστυχώς, πάρα πολλοί ανισόρροποι και ψυχικά διαταραγμένοι – για να μην πω τίποτα πιο βαρύ – οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να διαταράξουν ψυχικά και τους υπόλοιπους. Φαίνεται ξεκάθαρα από τις εκφράσεις τους, από τα μηνύματα ή τα σχόλιά τους, με τα οποία διαρκώς επικρίνουν ή χυδαιολογούν εναντίον οποιουδήποτε λέει ή κάνει κάτι καλό ή θετικό. Λες κι αυτοί είναι οι μοναδικοί άσπιλοι, οι μοναδικοί αμόλυντοι, οι μοναδικοί αναμάρτητοι… Και δυστυχώς δεν αντιδρά κανείς!

Ζούμε σε έναν τόπο που οι ανάξιοι και οι «πουθενάδες» όχι μόνο ζουν και βασιλεύουν, αλλά έχουν τον πρώτο λόγο σε όλα. Κι εκείνοι που πραγματικά αξίζουν, ή που έχουν τις ικανότητες και τις δυνατότητες να ξεχωρίσουν, παραγκωνίζονται και περιθωριοποιούνται.

«Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο», λέει μια λαϊκή έκφραση. Αλήθεια, δεν αναρωτιέστε πόσο συχνά τους συναντάμε πια αυτούς τους ανθρώπους στην καθημερινότητά μας;

Από τότε που μπήκε το διαδίκτυο στη ζωή μας, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, υποτίθεται ότι έγινε η ζωή μας πιο εύκολη. Και πράγματι ήταν έτσι, αλλά μόνο για τα πρώτα 8-10 χρόνια. Στη συνέχεια μπήκαν στη ζωή μας τα social media, τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» όπως τα ονομάζουμε στα ελληνικά, τα οποία υποτίθεται ότι θα μας έφερναν πιο κοντά. Πράγματι έτσι ήταν τα πρώτα χρόνια. Πλέον εδραιώθηκαν για τα καλά και πολλαπλασιάζονται λόγω υπερβολικά προσφερόμενης και διαρκώς αυξανόμενης «πελατείας». Έγιναν κι επάγγελμα! Σημεία των καιρών θα πουν κάποιοι…

Δεν άργησαν όμως να εμφανιστούν οι μίζεροι, οι θρασείς, οι ψυχοπαθείς, οι καταθλιπτικοί, οι «ψεκασμένοι», που στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης και της γνώμης, γράφουν ό,τι και όπως γουστάρουν, χυδαιολογούν, υβρίζουν, δυσφημούν, λασπολογούν, συκοφαντούν και παρόλα αυτά δεν τους αγγίζει κανείς. Και δυστυχώς όλοι αυτοί αποκτούν διαρκώς οπαδούς, πολλαπλασιάζονται όπως οι κατσαρίδες, και μας κατακλύζουν σαν να είναι τυφώνας που τα ισοπεδώνει όλα στο πέρασμά του.

Αν χρησιμοποιούσα ποδοσφαιρικούς όρους, θα έλεγα ότι έχει χαθεί τελείως η μπάλα!

Και ξέρετε γιατί γίνεται αυτό; Θα σας πω γιατί, όπως μου το είπε ένας λειτουργός της δικαιοσύνης με τον οποίο συζητούσα πρόσφατα. Τα social media είναι αμερικάνικες εταιρείες. Η εξύβριση, η δυσφήμιση και η συκοφαντία στην Αμερική θεωρούνται αστικά αδικήματα, που σημαίνει ότι συνήθως αντιμετωπίζονται μέσω αγωγών αποζημίωσης και όχι ποινικών διώξεων, στην Αμερική. Και γι’ αυτό το λόγο, εξαιτίας της διαφοράς που υπάρχει μεταξύ ελληνικού/ευρωπαϊκού και αμερικάνικου δικαίου, η Αμερική δεν παρέχει κανένα απολύτως στοιχείο όταν ζητηθεί από την Ελλάδα ή την Ευρώπη για τέτοιες υποθέσεις, εκτός από εξαιρετικές ή ακραίες περιπτώσεις που όμως είναι πολύ σπάνιες. Καταλάβατε λοιπόν γιατί δεν υπάρχει σωτηρία; Καταλάβατε γιατί έχουν υπερπολλαπλασιαστεί οι τοξικοί και οι ψυχικά διαταραγμένοι;

Με αυτά που βλέπω, ακούω και διαβάζω καθημερινά, έχω χάσει πάσαν ιδέα για την κοινωνία που ζούμε, έτσι όπως έχει καταντήσει. Και δυστυχώς αυτός ο κατήφορος δεν φαίνεται να έχει ούτε όρια ούτε πάτο.

Το διαδίκτυο και τα social media μας έχουν φέρει πιο κοντά, έχουν κάνει τη ζωή μας πιο γρήγορη και πιο εύκολη, αλλά δυστυχώς μας έχουν κάνει τρισχειρότερους ανθρώπους.

Πλέον, η τοξικότητα είναι τόσο εθιστική που επικρατεί πλήρως σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας και αυτό μπορεί πολύ εύκολα να το διαπιστώσει κανείς μέσα από τα social media, τόσο από τις ατομικές δημοσιεύσεις της μεγάλης πλειοψηφίας, όσο και από το πλήθος των σχολίων που ακολουθούν. Οι τοξικές συμπεριφορές είναι πια τόσο αναγνωρίσιμες και οι ψυχικά διαταραγμένοι τόσοι πολλοί που αντί να τους κάνουμε στην άκρη, τους επιτρέπουμε να απομυζούν την ενέργειά μας. Γινόμαστε κι εμείς ένα με αυτούς, επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο νιώθουμε προσωπική ικανοποίηση. Μα αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας; Δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε;

Ε, λοιπόν, δεν πάει άλλο!

Είναι τόσο απίστευτη η αηδία και η απέχθεια που νιώθω εξαιτίας όλων αυτών, που δεν ανέχομαι πλέον να αποτελούν μέρος της ζωής μου. Αφού αδυνατώ ν’ αλλάξω τους ανθρώπους, αποφάσισα ν’ αλλάξω τη δική μου καθημερινότητα, να απαλλαγώ απ’ όσα μου προσδίδουν αρνητική ενέργεια και να επιτρέπω να με περιβάλλουν μόνο εκείνοι οι άνθρωποι που μου προσφέρουν κάτι θετικό.

Ειλικρινά αναπολώ τα χρόνια της αθωότητας, της απλότητας και της ειλικρίνειας πριν από την έλευση του διαδικτύου και των social media στη ζωή μας. Ευτυχώς, ανήκω σ’ αυτή τη γενιά που μεγάλωσε και ανδρώθηκε χωρίς αυτά και παράλληλα θλίβομαι αφάνταστα για τις νεότερες γενιές που έχουν γεννηθεί και μεγαλώνουν μέσα σ’ αυτά, έχοντας ή δημιουργώντας αρνητικά πρότυπα στη ζωή τους.

Γι’ αυτό, σε πρώτη φάση, όλοι οι λογαριασμοί μου στα social media θα απενεργοποιηθούν επ’ αόριστον εντός των επόμενων ωρών. Δεν μου είναι αναγκαία για να επικοινωνώ με τους φίλους και τους γνωστούς μου. Υπάρχουν κι άλλα μέσα, περισσότερο αθώα και λιγότερο εθιστικά και τοξικά.

Άργησα πολύ. Το ξέρω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως!

Καληνύχτα Σύρο…

Καληνύχτα Ελλάδα…

Γιώργος Δούναβης