Τι περιμένουμε από τη δημοτική επιτροπή που θα συναντήσει τον υπουργό Υγείας

  • Σήμερα - 6:13

*του Νίκου Αλμπανόπουλου

Με αφορμή προχτεσινό άρθρο στην “Κοινή Γνώμη” για την επιτροπή του δημοτικού συμβουλίου που θα επιδιώξει να συναντήσει τον υπουργό Υγείας, μερικές πρόσθετες σκέψεις και πληροφορίες.

Η σύσταση επιτροπής αποφασίστηκε σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τη συρρίκνωση του νοσοκομείου, με τη παρουσία εργαζομένων του που ανέδειξαν σημαντικές -αλλά λιγότερο γνωστές- πλευρές του ζητήματος. Στόχος της επιτροπής είναι να πιέσει όπως και όσο μπορεί, για βελτίωση στη στελέχωση και την εν γένει κατάσταση.

Από την πλευρά μας ως δημοτική παράταξη «Σύρος Εξ Αρχής», αναδείξαμε στη συνεδρίαση ορισμένα ζητήματα. Πρώτον, παραθέσαμε συγκριτικά στοιχεία για τη στελέχωση σε δύο σχετικά κοντινές περιόδους. Το 2018 οι γιατροί που υπηρετούσαν σε επτά επιλεγμένες ειδικότητες (παθολόγοι, χειρούργοι, αναισθησιολόγοι, καρδιολόγοι κ.ά.) ήταν 21, φέτος λιγότεροι από τους μισούς. Συνεπώς δεν είναι η «νησιωτικότητα» που εμποδίζει τη στελέχωση, όπως είναι η αόριστη δικαιολογία. Νησιωτικότητα υπήρχε και το 2018, δεν άλλαξαν τα γεωλογικά δεδομένα. Αυτά που έχουν αλλάξει έκτοτε είναι η ακρίβεια, η δυσκολία με τη στέγη και βέβαια η κυβέρνηση.

Τους λόγους που οι γιατροί δεν έρχονται, τους εξήγησαν στο δημοτικό συμβούλιο η πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Κατερίνα Καλογεράκη και ο γιατρός Ιορδάνης Παπαδόπουλος. Τον βασικότερο ρόλο έχουν παίξει οι νόμοι διάλυσης του ΕΣΥ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Με την κατάργηση, ανάμεσα σε πολλά άλλα, της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών, διαχρονικού πυλώνα του ΕΣΥ. Έτσι, δεκάδες γιατροί στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις μπορούν να εργαστούν παράλληλα στον ιδιωτικό τομέα αυξάνοντας σοβαρά τις αποδοχές τους. Ποιος θα επιλέξει μια μικρή επαρχιακή πόλη; Να σημειώσω ότι ανάλογη έλλειψη προσωπικού αντιμετωπίζει το νοσοκομείο σε νοσηλευτικό και τεχνικό προσωπικό. Ειδικά τα κενά σε νοσηλευτές (λείπουν γύρω στα 40 άτομα!) έχουν ως συνέπεια να μεταβιβάζεται η δαπάνη στην τσέπη του συγγενούς (έχει γίνει πλέον συνηθισμένη διαδικασία η πρόσληψη ιδιώτη νοσηλευτή για τη νύχτα στο νοσοκομείο).

Με όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι κωμικοτραγικό να βλέπει κανείς τους ανθρώπους της κυβέρνησης (όχι μόνο τους βουλευτές του νομού) να βγάζουν ανακοινώσεις για τις θέσεις γιατρών που προκηρύσσονται, αλλά να... ξεχνούν κατόπιν να ανακοινώσουν ότι καλύπτονται από καμία ως ελάχιστες από αυτές. Κλασικό δείγμα ανθρώπων που νοιάζονται μόνο για το Δελτίο Τύπου, την προσωπική προβολή και το μαυρογυαλούρικο «κατόπιν ενεργειών μας». Δεν νοιάζονται για την πραγματικότητα των νησιωτών, που η ίδια η ψήφος τους στη Βουλή διαμόρφωσε. Αλλά ας το κρατήσουν αυτό στα υπόψη οι Κυκλαδίτες, που βοηθούντος του αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου έστειλαν στη Βουλή 4 στους 4 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.

Τώρα, για τη δική μας δουλειά. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς, μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες να φέρει αποτέλεσμα η συνάντηση με τον υπουργό της κυβέρνησης που διαλύει το ΕΣΥ; Απαντώ: η εμφάνιση μιας επιτροπής αιρετών, που θα κρατάει πάνω της ένα ψήφισμα υπογεγραμμένο από δημάρχους των Κυκλάδων, που θα πάρει δημοσιότητα, που θα μεταφέρει την αγανάκτηση του κόσμου, έχει νόημα. Υπό όρους, μπορεί να φέρει και κάποιο αποτέλεσμα, έστω σημειακό, έστω πρόσκαιρα. Τα όρια της επιτυχίας μέσα στο ασφυκτικό πολιτικό πλαίσιο, τα αντιλαμβάνονται όλοι. Αλλά όταν έχεις δίπλα σου κόσμο που σήμερα εξαναγκάζεται να ταξιδεύει Αθήνα για στοιχειώδεις εξετάσεις ή επεμβάσεις, έχεις καθήκον να διεκδικήσεις οτιδήποτε μπορείς. Πολύ περισσότερο όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου ζητούν από το δημοτικό συμβούλιο τη στήριξή του. Στεκόμαστε και με αυτό τον τρόπο δίπλα τους και σε κάθε περίπτωση δεν απαλλάσσουμε την κυβέρνηση από μια πίεση και μια αρνητική δημοσιότητα επιπλέον. Ειδικά αν βοηθούν όλα αυτά να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ποια πολιτική υποβαθμίζει τη δημόσια υγεία και το μεγαλύτερο νοσοκομείο των Κυκλάδων.

Αυτό είναι το καθήκον του δημοτικού συμβουλίου και βέβαια δεν ολοκληρώνεται εκεί. Υπήρξαν ήδη πολλές κινητοποιήσεις και ασφαλώς πρέπει να υπάρξει συνέχεια, με επιμονή και κλιμάκωση.