Αυτή η νέα γενιά υποψηφίων!

Αρκετά νέα πρόσωπα φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια των συνδυασμών που κατέρχονται στις εκλογές.

Αυτή η φρεσκάδα που αποπνέουν οι νέοι άνθρωποι σε κάνει να αναθαρρείς για το ότι τελικά η τόσο αδικοσχολιασμένη νέα γενιά δεν είναι και τόσο αδιάφορη όσο την κατηγορούν.

Να που η συμμετοχή και η εμπλοκή τους στην εκλογική διαδικασία δίνει ελπίδα πως οι «Μαθουσάλες» της πολιτικής ζωής αφήνουν χώρο στο καινούριο, που έρχεται να πάρει τις τύχες των τόπων στα χέρια του, να αναλάβει τομείς διοίκησης, να μετέχει στη λήψη αποφάσεων.

Ένα εύγε και στους επικεφαλής των συνδυασμών που έκαναν αυτού του είδους τα ανοίγματα και έδειξαν, στην πράξη πια, μία διάθεση ανανέωσης, δίνοντας πολιτικές ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους.

Όμως η χαρά της πρώτης εντύπωσης δεν κρατά πολύ, όταν μία προσεκτικότερη ματιά στα πρόσωπα, όταν η προσμέτρηση όλων των παραμέτρων που συντέλεσαν στην επιλογή των υποψηφίων σε προσγειώνει σε ένα ωμό και καθόλου ελπιδοφόρο ρεαλισμό.

Χωρίς καμία διάθεση μηδενισμού και δίχως την παραμικρή διάθεση γενικεύσεων και «τσουβαλιάσματος» των νέων ανθρώπων που μετέχουν στην εκλογική διαδικασία, έρχονται κάποια αντικειμενικά κριτήρια και προκαλούν μία «ανώμαλη προσγείωση» στην πραγματικότητα.

Πρωτίστως οι επικεφαλής, οι οποίοι ψάχνοντας μανιωδώς για υποψηφίους πλεύρισαν ότι κινείται, χωρίς κανένα αξιολογικό κριτήριο.

Τα παραδείγματα αρκετά και δυστυχώς λυπηρά.

Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση διαφορετικό, όμως τόσο ταπεινών πολιτικάντικων υπολογισμών, που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει.

Η προσέλκυση μερίδας ψηφοφόρων, συγκεκριμένου ακραίου ιδεολογικού προσανατολισμού, μέσω του προσώπου ενός νέου ανθρώπου.

Κάποιες άλλες νέες παρουσίες, επιλέχθηκαν απλώς για να κλείσουν τα ψηφοδέλτια με τον υποχρεωτικό αριθμό υποψηφίων, επιβεβαιώνοντας την ένδεια των επικεφαλής να πείσουν άτομα να τους ακολουθήσουν.

Νέες δροσερές υπάρξεις, οι οποίες επιλέχθηκαν λόγω της τηλεοπτικής τους αναγνωρισιμότητας, ως κίνητρο προσέλκυσης ψήφων και με πολιτική αξιοποίηση των καλλίγραμμων αναλογιών τους.

Νεαρά άτομα που διαθέτουν είτε μεγάλο επαγγελματικό κύκλο είτε μεγάλο σόι, επιλέχθηκαν με μοναδικό κριτήριο τον αριθμό των σταυρών με τους οποίους θα πριμοδοτήσουν τον συνδυασμό.

Από την άλλη πλευρά οι ίδιοι οι υποψήφιοι, που είτε δεν έδειξαν να αντιλαμβάνονται τίποτα από τον καιροσκοπικό σχεδιασμό των επικεφαλής που τους πλησίασαν, είτε με απόλυτη επίγνωση δέχθηκαν να γίνουν οι ψηφοσυλλέκτες εξυπηρετητές τους.

Νέοι άνθρωποι που ουδόλως σκέφτηκαν αν διαθέτουν τις ικανότητες για να ασκήσουν διοίκηση, αν έχουν έστω και το στοιχειώδες ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στον τόπο και ξαφνικά από την πλήρη άγνοια θα κληθούν να μετέχουν επί της ουσίας σε ένα δημοτικό ή περιφερειακό όργανο, χωρίς να παίζουν τον ρόλο της «γλάστρας», σηκώνοντας απλώς το χέρι στις ψηφοφορίες των αποφάσεων των αρχηγών, αλλά όντας πραγματικά χρήσιμοι.

Είναι ταυτόσημο της νέας γενιάς το επαναστατικό πνεύμα και η πίστη ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Μόνο που ο κόσμος δεν αλλάζει επειδή συγκεντρώνουν αυξημένο αριθμό like στις διαδικτυακές τους αναρτήσεις με τσαχπίνικες πόζες.

Δεν αλλάζει με τα «ουάου» ως επιφώνημα έκπληξης, επιδοκιμασίας, συναίνεσης ή θαυμασμού, σε ένα περιορισμένο γνωστικό υπόβαθρο έστω και των στοιχειωδών της γλώσσας τους και τα χαζοχαρούμενα γελάκια της επικοινωνιακής τους ανοησίας.

Ευτυχώς δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και οι άλλοι. Οι νέοι της ελπίδας, της επίγνωσης, της ικανότητας, του οράματος.

Και το είπε ο Αλμπέρ Καμύ «Κάθε γενιά νομίζει ότι είναι προορισμένη να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου ξέρει ότι δεν θα τον ξαναφτιάξει, αλλά η αποστολή της είναι ίσως πιο σπουδαία. Πρέπει να εμποδίσει τον κόσμο να χαλάσει».