Προσοχή στο κενό

Πανηγυρισμοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Όχι που βγήκε η καινούρια κυβέρνηση, αλλά που βγήκαν, λέει, τα ακραία στοιχεία από τη βουλή. Ναι, βέβαια, ας πανηγυρίσουμε, ας χαρούμε, ας κάνουμε το γύρο του θριάμβου και όταν τελειώσουν οι τυμπανοκρουσίες και οι αλαλαγμοί της απόλυτης ευτυχίας, ας προσεδαφιστούμε λίγο να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά.

Έφυγαν τα ακραία στοιχεία από τη βουλή, όντως; Αν μιλάμε για τα μέλη των ακροδεξιών οργανώσεων, με βεβαρημένα ποινικά μητρώα και ενώ η δικαιοσύνη ακόμη εργάζεται για να αποφανθεί αν ευθύνονται για προπηλακισμούς και δολοφονίες, ναι, τότε, αυτά τα στοιχεία “έφυγαν”. Δεν θα κάθονται στα έδρανα του κοινοβουλίου, αν και μέσα στην κοινωνία μας αυτά και οι φίλοι τους, θα συνεχίζουν να υπάρχουν, να δρουν και να φανατίζονται ακόμη πιο λυσσαλέα τώρα, που έχασαν αυτή τη λεπτή φέτα από την πίτα της εξουσίας.

Όμως είναι όλα τα ακραία στοιχεία έτσι; Όχι. Μερικά πήραν χαμπάρι από νωρίς το παιχνίδι, έβγαλαν τα μαύρα, ντύθηκαν ακριβά κοστουμάκια, σενιαρίστηκαν, έβαλαν και άφτερ σέιβ και ζελέ στο μαλλί και έτσι, καλοκουρεμένοι, καλοξυρισμένοι, καλοβαλμένοι, αναζήτησαν αλλού καταφύγιο, προκειμένου να συνεχίσουν να δρουν διχαστικά, διασπείροντας ρατσιστικό λόγο, ξενοφοβία, ρατσισμό, ομοφοβία και όλα τα καλά του κόσμου, αλλά τώρα πιο κυριλέ, πιο κόσμια, από βήμα διαχρονικά στημένο στο κέντρο της πλατείας της χώρας.

Φυσικά με την ανοχή όλων, αφού όλοι γνωρίζουμε το ποιόν καθενός εξ αυτών, οι “κυριλέ” ακραίοι κέρδισαν το στοίχημα και βρίσκονται αυτή τη στιγμή, είτε θριαμβευτές και σε θέσεις ευθύνης για το μέλλον όλης της χώρας, είτε τυλιγμένοι στη ζεστή θαλπωρή των εξευγενισμένων “πέπλων” παραλλαγής, τα οποία επέλεξαν να ντυθούν.

Κάποτε, όταν ήμασταν μικροί, οι γονείς μας, προσπαθώντας να μας προστατεύσουν, μάς έλεγαν να αποφεύγουμε τις “κακές παρέες”, τους “αλήτες”, τα κακοποιά στοιχεία. Και εμείς, στο άκουσμα αυτής της φράσης, φανταζόμασταν τύπους φοβερούς, μαλλιάδες, θεόρατους, με καρφιά στους καρπούς και με άγριες φάτσες. Αλίμονο, όμως, η ζωή μας δίδαξε, πως οι μαλλιάδες, οι ψηλοί, όσοι ενδεχομένως δεν ντύνονται με ό,τι επιτάσσει κάθε χρόνο η μόδα, μόνο “αλήτες” δεν είναι και ότι η πραγματική αλητεία, η πραγματική κακία, ο πραγματικός κίνδυνος, βρίσκεται ως συνήθως συγκαλυμμένος και συνυφασμένος στο φάσμα του καθωσπρεπισμού. Δεν είναι, δηλαδή, η διαφορετικότητα απειλή, αλλά η “κανονικότητα”, αφού αποτελεί ένα εξαιρετικό χαλί, που από κάτω της μπορεί να κρυφτεί άνετα οποιοδήποτε σκουπίδι και μάλιστα, χωρίς να χαλάει την αισθητική του δωματίου.

Έτσι και με τα ακραία στοιχεία. Αυτά που διακρίνονται διά γυμνού οφθαλμού, αυτά που βροντοφωνάζουν την ταυτότητά τους, αποτελούν σαφέστατα μικρότερη απειλή, από τα άλλα, αυτά τα καλοξυρισμένα και καλοβαλμένα, που πλασάρουν ένα συντηρητικό και συνεσταλμένο προφίλ, αλλά στην ουσία πρόκειται για χειρότερα ακραίες προσωπικότητες, που αντλούν δύναμη από την “πισίνα” των συντηρητικών, αλλά προοδευτικών, την οποία και δηλητηριάζουν μέρα με τη μέρα, δήλωση με τη δήλωση, από τη μία προσπάθεια πόλωσης στην επόμενη.

Προσοχή στο κενό, λοιπόν, διότι στον πάτο του κενού αυτού εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού. Κανένας δεν μπορεί να λέει, ότι δεν γνωρίζει, ότι δεν έχει ενημερωθεί, ότι δεν κατάλαβε. Το πρώτο βήμα – να φύγουν τα εμφανώς ακροδεξιά στοιχεία από τον τόπο έκφρασης της δημοκρατίας – έγινε. Τώρα το επόμενο και αυτό που έχει ίσως ακόμη μεγαλύτερη σημασία, είναι να ξεριζωθούν και να αποσχιστούν από τις δημοκρατικές δυνάμεις (όποιας πολιτικής ιδεολογίας, μπλε, ροζ, πράσινης, κόκκινης, κίτρινης) και οι καλυμμένοι ακραίοι, αυτοί οι ευπρεπισμένοι, οι “κυριλέ”.

Διαβάστε ακόμα