Το ημερολόγιο μιας Βουλευτίνας

Σ’ ευχαριστώ, Παναγιά μου Χοζοβιώτισσα! Σ’ ευχαριστώ, Παναγιά μου Θεοσκέπαστη! Σ’ ευχαριστώ, Παναγιά μου Τουρλιανή, Παναγιά μου Εκατονταπυλιανή, Παναγιά μου Χρυσοπηγή και Μεγαλόχαρη! Όλες τις Παναγίες των Κυκλάδων σας ευχαριστώ μέσα απ’ τα βάθη του ντεκολτέ μου. Σας ευγνωμονώ γιατί με τα πανηγύρια και τις ευλογίες σας, κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη των νησιωτών.

Οι κόποι μου, επιτέλους, έπιασαν τόπο. Άξιζαν όλα τα πέρα δώθε με τις μαούνες, οι λουμπουτέν που έλιωσα σε βουνοκορφές και κακοτράχαλα, οι κεφτέδες που έχω μπουκώσει, οι κάλοι που έβγαλα στα πόδια από τους χορούς, οι αλλεργίες από το πολύ λιβάνι και οι ατέλειωτες ώρες που έφαγα σε υπολογιστές και ημερολόγια τοίχου για να βρω το κατάλληλο απόφθεγμα για τις γυναίκες.

Ήμουν ανάμεσα σε δύο. Στο «αν θέλεις να γίνει κάτι, ζήτα το από γυναίκα» της Μάργκαρετ Θάτσερ και στο «δε συμβιβάζομαι, δε θυσιάζομαι, οι εντολές είναι δέκα και από τα όπλα μου, το μεγαλύτερο είναι που είμαι γυναίκα» της Αθηνάς Χαϊκάλη. Αλλά επέλεξα αυτό της Μάργκαρετ, γιατί έχει κάνει και μερικά πραγματάκια στην πολιτική. Σε αντίθεση με τη Βάνα, που τελικά δεν θα κάνει τίποτα. Μου ήθελε και Κίνημα Αλλαγής. Κίνα κυρά μου μέχρι τη βρύση κρύο νερό να φέρεις και άσε εμάς τις πολιτικοποιημένες να μεγαλουργήσουμε.

Ντρούγκου ντρούγκου ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ, τα βραχιόλια μου θα βροντήξουν μέσα στη Βουλή και το προεδρικό μέγαρο. Τα φλας θα πάρουν φωτιά, οι συνάδελφοι θα αυτοπυρποληθούν σαν την συνονόματη και τα like στις φωτογραφίες μου από τα έδρανα θα πέσουν βροχή.

Οι ψηφοφόροι μου θα με βλέπουν από την τηλεόραση και δεν θα με αναγνωρίζουν. Θα αναρωτιούνται «ποια είναι αυτή η θεωρητικιά που αγορεύει με τέτοια ευφράδεια λόγου την παραγγελία της στον μπουφετζή της Βουλής;». Και τότε θα τους απαντάω, με δάκρυα στα μάτια, γιατί εκτός από θεωρητικιά, είμαι και δραματικιά, «εγώ είμαι κυρά-Μαριγώ, η Κατερίνα. Το Κατερινάκι σας. Η Κατερίνα των 33 νησιών και βραχονησίδων. Η Κατερίνα των εννιά και δέκα μποφόρ, των τεσσάρων εποχών, των επτά θαλασσών, του αλωνιού, του σαλονιού και της κουζινοτραπεζαρίας. Η Κατερίνα της αγοράς».

Ψάρια δεν πουλούσα, αλλά εδώ και δυο τετραετίες έχω βγάλει λέπια. Το ‘πε και ο αρχηγός μας. Έχω αλμυρίσει σαν τη σαρδέλα. Κάθε βράδυ χώνομαι σε μια λεκάνη με νερό να φύγει από πάνω μου η αλατίλα κι ακόμα είμαι σαν τις αλυκές της Μήλου. Δεν το βάζω όμως εύκολα κάτω. Θα κάνω τα beauté μου, θα κρεπάρω το μαλλί, θα φορέσω τα επίσημα συνολάκια μου και θα αναστενάξει όλο το Κοινοβούλιο. Από τους τσολιάδες και τους βουλευτές, μέχρι τη φρουράαα, φρουράαα, φρουράαα.

Είμαι τόσο χαρούμενη που ανήκω στην ομάδα ενός φωτισμένου ανθρώπου που ξέρει καλά όσο κανείς άλλος πόσες μάχες έχω δώσει, για να καθίσω πρώτο στασίδι πίστα, για να σηκώσω τον Επιτάφιο, για να έχω την εύνοια όλων των κεφαλών του τόπου και για να μου στρώσει η βαφή.

Ενός ανθρώπου που μας ακούει όλους, που μας αφουγκράζεται, που μας υποσχέθηκε ότι θα μειώσει τον ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ, θα… θα… θα… -δυο λεπτά, γιατί δε βγάζω τα γράμματα του φυλλαδίου, θα… θα… τελειώσει ο φόρος διανομής, εεε… διαμονής για τα ξενοδοχεία –συγγνώμη για το σαρδάμ, αλλά τα διαβάζω πρώτη φορά. Μα γιατί τα κάνουν τόσο μικρά οι κερατούκληδες;-, θα φτιάξει νέο χωρο… χωρο… χωροταξικό για να γίνονται επενδύσεις στα ξενοδοχεία, άρα και θέσεις εργασίες… Καλέ χαμός, σας λέω. Τ’ ακούς αυτά πρόεδρε του Εργατικού; Μη σε ξανακούσω να λες πως υπάρχει ανεργία, θα σε μαλώσω, μπάτσα, μπάτσα.

Επιπλέον, θα επαναφέρει την ασφάλεια και την τάξη που χρειάζεται σε αυτό το μπάχαλο που δημιούργησε το προηγούμενο παρεάκι και θα δίνει 2.000 ευρώ σε κάθε παιδί που γεννιέται και έρχεται στο κόσμο. Τι κάθεστε, λοιπόν;  Αφήστε το Netflix. Αυξάνεστε και πληθύνεστε. Γεννοβολάτε αβέρτα και θα ‘χετε κρέμες και γάλα για τρεις εβδομάδες. Γιατί εμείς θέλουμε περισσότερους Έλληνες πολίτες που θα αγαπούν αυτή τη χώρα και θα θυμούνται σε ποιον οφείλουν την πρώτη τους μπεμπελάκ. Αυτός είναι ο στόχος μας, αγαπητοί νησιώτες. Η ανάπτυξη.

Γιατί το Νουνού και το Νουδού μεγαλώνουν, μεγαλώνουν γερά παιδιά.

Διαβάστε ακόμα