Το βόλεμα

«Βοήθαμε να εκλεγώ κι εγώ να δεις πως θα σε βολέψω». Αυτή η φράση δεν είναι τίποτε λιγότερο από την πραγματικότητα και τίποτε περισσότερο από αυτό που συμβαίνει.

Τρέχει λοιπόν το κάθε στέλεχος, κρατώντας στα δόντια την κομματική του ταυτότητα και μοιράζει ψηφοδέλτια και διαφημίζει τον υποψήφιο ως τον μελλοντικό εθνικό σωτήρα και βάζει αράδα σταυρουδάκια δίπλα στο όνομα του, να το δώσει το ψηφοδέλτιο πόρτα-πόρτα, χέρι με χέρι, για να σιγουρέψει την εκλογή του εκλεκτού.

Τόσο εκλεκτός που αν δεν είχε ξαμολήσει πενήντα νοματαίους να τρέχουν γύρω-γύρω για πάρτη του και να κάνουν το αλισβερίσι της σταυροδοσίας, σιγά μην έβγαινε. Άσε δε που σε αρκετές περιπτώσεις πέσανε και χαρτζιλίκια για να πάρει τις ψήφους από κάτι παραδόπιστους ψηφοφόρους, που την πουλάνε όσο-όσο, σε όποιον πληρώνει καλύτερα.

Με τούτα και με ‘κείνα και με άλλα ακόμα χειρότερα, κέρδισε την πολυπόθητη εκλογή και μετά έρχεται η ώρα της ανταμοιβής. Ανταμοιβή των κόπων όλων αυτών που μόχθησαν, που στάθηκαν πιστοί, που έλιωσαν σόλες παπουτσιών στην προεκλογική τρεχάλα, που λειτούργησαν ως οι κράχτες στο έργο για έναν ρόλο, αυτόν του υποψηφίου.

Μία ανταμοιβή που πρέπει να έρθει άμεσα και φυσικά απλόχερα, με μόνο δεδομένο το βόλεμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, της εξυπηρέτησης των κομματικών φίλων, ανταμοιβή σημαίνει βόλεμα.

Με ποιο τρόπο; Μα με νομότυπες διαδικασίες, που δίνουν το περιθώριο να πάρουνε τα δικά μας παιδιά, θεσούλες, καλά αμοιβόμενες πάντοτε, με τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη.

Άντε καλέ που θέλεις και αξιοκρατία, που θέλεις εφαρμογή της αναγνώρισης της αριστείας στην πράξη.

Ζητούμενο είναι το βόλεμα με κάθε τρόπο. Και ευθύς ανοίγονται ανύπαρκτες θέσεις, χωρίς πραγματικό εργασιακό αντικείμενο, αρκεί τα παιδιά να παίρνουν τον παχυλό τους μισθό από τον κρατικό κορβανά και να λειτουργούν ως γνήσιοι χαραμοφάηδες. Μετακλητοί, με αποφάσεις αμετάκλητες.

Βλέπεις ο ‘εκλεκτός’ εκλεγμένος είναι μέγας και τρανός και σαν κάθε μεγαλόσχημο και σημαντικό πολιτικό στέλεχος έχει ανάγκη από μία στρατιά ανθρώπων γύρω του να τον προσέχουν, να τον εξυπηρετούν, να το ελαφραίνουν βρε αδερφέ από τα βάρη των πολλών υποχρεώσεων του, στον αγώνα του για να εκπροσωπήσει επάξια τους πολίτες που τον εξέλεξαν και πασχίζει για τη σωτηρία τους. Άνθρωπος είναι κι αυτός. Πού να τα προλάβει όλα.

Γραφεία στο κέντρο των αποφάσεων, γραφεία στην εκλογική του περιφέρεια, γραφεία στου βοδιού το κέρατο και όλα φυσικά στελεχωμένα με τους πιο άξιους και ικανούς χαραμοφάηδες, που όλα κι όλα του στάθηκαν. Που έτρεξαν γι’ αυτόν όσο κανένας, που τους οφείλει και δεν μπορεί να φανεί αχάριστος.

Εμένα τώρα, θα μου πεις, γιατί μου κάνει εντύπωση. Πάντοτε έτσι λειτουργούσε η πολιτική εξυπηρέτηση και έτσι συνεχίζει να λειτουργεί και όπως φαίνεται δεν θα πάψει εις τον αιώνα τον άπαντα.

Μα να, είναι που έχω μία ‘δυσπεψία’ όταν θέλουν να καταπιώ το κουτόχορτο που επιχειρούν να με ταΐσουν. Παθαίνω μια αναφυλαξία με τα κάθε τύπου βολέματα.

Φρουρά, φρουρά…κάποιος να με μαζέψει, γιατί τους χαλάω τη σούπα.

Και κατά τον Μηλιώκα «Τις πιο πολλές φορές τονε λυπάμαι. Μα άνθρωπος είμαι κι εγώ πόσο ν' αντέξω. Κι αν τύχει και ζητήσει και τα ρέστα, αλλοίμονο του τότε του χαραμοφάη».