Ωωω! Με συγχωρείτε, το έκανα επίτηδες!

Ήταν που ήταν στραβό το κλήμα, έγινε και μεζές για τον κυρ Μέντιο. Γενικά, άμα στραβώσει κάτι, δύσκολα θα το επαναφέρεις στα ίσα του. Η κλίση που έχει πάρει είναι χειρότερη και από κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Την κλήση, την πληρώνεις και κάποια στιγμή την ξεχνάς. Το κλήμα που φιλάει το χώμα, πώς να το ανορθώσεις; Τουλάχιστον, κόψ’ το από τη ρίζα να ησυχάσουμε όλοι. Δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε διαρκώς με ένα προβληματικό αμπέλι. Αφού με κόκα-κόλα θα καταλήξουμε. Κρασί απ’ τα χεράκια σας δεν πρόκειται να πιούμε.

Πάνω που σβήσαμε την πρώτη φωτιά, άρχισε πάλι να μας πνίγει ο καπνός. Κι όπου υπάρχει καπνός ή γούνα θα καίγεται ή οι γλουτοί μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι φλεγόμενοι γλουτοί δεν ανήκουν μόνο σε έναν, είναι συλλογικοί. Τσάμπα οδοντόκρεμα καταναλώνουν οι πυρόπληκτοι. Μόλις υποχωρήσει το έγκαυμα, ο παρανοϊκός εμπρηστής τους κυνηγά ξανά με τη δάδα. Καίει τα σχέδιά τους και μαζί τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Γιατί άλλα μας λέει μπροστά κι άλλα κάνει από πίσω. Κοιμάσαι σε καταπράσινο τοπίο και ξυπνάς σε καμένη γη.

Όταν κάποιος θέλει να επεκτείνει το βασίλειό του εκεί όπου η παράγκα σου βρίσκεται χρόνια, της βάζει μπουρλότο για να του αδειάσεις τη γωνιά. Αλλά εσύ επιμένεις. Έρχεσαι ξανά φορτωμένος με ξύλα για να τη στήσεις από την αρχή. Και του λες «τα ξύλα αυτά μας τα έκαναν δώρο. Εσείς δεν θα πληρώσετε τίποτα. Έναν χώρο δώστε μας μόνο, για να τα φυλάξουμε». Όχι μόνο δεν θα πάρεις χώρο, αλλά θα φας και τα ξύλα στο κεφάλι. «Τι το πέρασες το βασίλειο; Αποθήκη ή στάνη;». Πάρε των ομματιών του και αναζήτησε αλλού στέγη. Δεν χρειάζεται να ξεριζωθείς. Ο τόπος αυτός ήταν πάντα ανοιχτός στους πρόσφυγες. Γίνε πρόσφυγας στην ίδια σου την πόλη. Και άρχισε να χτυπάς πόρτες συγγενών του γαλαζοαίματου. «Μπορούμε να αφήσουμε εδώ τα κομμάτια μας;». Και μέχρι να βρεθεί ο Ξένιος Ζευς, περιπλανιέσαι στα στενά του Ολύμπου με τα μπογαλάκια σου ανά χείρας.

Αν το καλοσκεφτείς, είναι αστείο. Ονομάζεσαι «Σύλλογος Φίλων του Βασιλείου» και το ίδιο το βασίλειο… δε σε θέλει. Κάπως οξύμωρο. Τι του έκανες και προσπαθεί να σε εκτοπίσει; Θα μου πεις, για τα εδάφη… έχουν σκοτωθεί λαοί και λαοί. Δε θα χυθεί αίμα για το Παλάτι της Ψωροκώσταινας; Όλοι το πονούν αυτό το παλάτι. Και τα χαμηλά στρώματα που επί σειρά ετών το φροντίζουν με αφοσίωση και αυτοί που πρόσφατα στρογγυλοκάθισαν στο θρόνο. Και οι δυο πλευρές αισθάνονται εισβολή. Οι μεν ότι ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Ο δε ότι, οι απλοί και ασήμαντοι οικονόμοι δεν τον αφήνουν να διοικήσει το παλάτι όπως οραματίζεται. Δύο στρατόπεδα και στη μέση ένα παλάτι που ουσιαστικά δεν ανήκει σε κανέναν. Απλώς, οι φίλοι το θεωρούν σπίτι τους, λόγω προϋπηρεσίας και ο βασιλιάς κτήμα του λόγω στέμματος. Τίποτα όμως δεν είναι δεδομένο. Σήμερα φέρεις βασιλικό τίτλο… αύριο ψάχνεις δουλειά σε βενζινάδικο στον Καναδά. Μην τρελαίνεστε.

Όλοι οι καλοί χωράνε, λέει ο λαός. Ναι, αλλά όταν κάποιος στερείται τη θέση του, αυτό τι σημαίνει; Ότι ήταν κακός ή ότι κάποιος άλλος τον έκανε να φανεί κακός και ίσως αχρείαστος; Μήπως πληρώνει τις σχέσεις του με τους προηγούμενους βασιλείς; Ή μήπως τελικά πρόκειται για εμπάθεια; Το σίγουρο είναι ότι η πορεία και το έργο ενός συνόλου δε γίνεται να διακοπεί από τη μία ημέρα στην άλλη. Ειδικά όταν σε έχει συνηθίσει σε μία συνεχή δράση και παρουσία. Ακόμη κι αν δεν βλέπεις ξεκάθαρα τις φλόγες, ο καπνός θα τρυπώσει κάποια στιγμή στα ρουθούνια σου. Μία ομάδα ανθρώπων που έχει αποδείξει επανειλημμένως το ζήλο και το μεράκι της για προσφορά δεν εξαφανίζεται από μόνη της. Μοιραία σου περνάει από το μυαλό ότι κάποιος άλλος έχει βάλει το χέρι του ή καλύτερα το πόδι του. Η πρώτη τρικλοποδιά συγχωρείται. Ο άλλος είναι καινούριος, προσπαθεί να μάθει τα βήματά του, του ξέφυγε και μια καλαμιά χωρίς να το θέλει. Στη δεύτερη τρικλοποδιά όμως, τι θα πεις; «Με συγχωρείτε, ήταν και πάλι τυχαίο»; Σιγά, γιατί θα ιδρώσει κι ο Ντορής.

Η πλειοψηφία του κόσμου δεν ενδιαφέρεται για τα εσωτερικά προβλήματα ενός βασιλείου. Ενδιαφέρεται όμως για τις συμπεριφορές των ανθρώπων και το αποτέλεσμα. Κι αν δεν μείνει ευχαριστημένος από αυτά, τότε πάρτε καράβι να φύγετε από μόνοι σας. Ψύχραιμα το λέω.

Διαβάστε ακόμα