Ο Ευχαριστιακός Άρτος δίνει νόημα και βάθος στη ζωή

Τις τελευταίες δύο Κυριακές μελετάμε το 6ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου κατά Ιωάννη, κατά το οποίο ο Ιησούς προσπαθεί να παρουσιάσει στους μαθητές του τον εαυτό του ως τον άρτο της ζωής.

«Εκείνο τον καιρό γόγγυζαν οι Ιουδαίοι για τον Ιησού, επειδή είπε: `εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό'. Κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου εμείς γνωρίζουμε καλά τον πατέρα και τη μητέρα; Πώς λέει τώρα: `έχω κατέβει απ' τον ουρανό';" Αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: "Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα. Είναι γραμμένο στους προφήτες: ‘ Όλοι θα διδαχθούν απ' το Θεό‘. Ο καθένας που άκουσε από τον  Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα. Όχι ότι κάποιος είδε τον Πατέρα, παρά μόνο αυτός που είναι απ' το Θεό. Αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: όποιος πιστεύει έχει την αιώνια ζωή.

Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν στην έρημο το μάννα και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει απ' τον ουρανό, για να φάνε απ' αυτόν και να μην πεθάνουν. Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου».

Όπως εξηγεί ο π. Γιάννης Μαραγκός, οι Ιουδαίοι γόγγυζαν για τον Ιησού, επειδή είπε: «εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό». Κι έλεγαν: «Αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου εμείς γνωρίζουμε καλά τον πατέρα και τη μητέρα; Πώς λέει τώρα: «έχω κατέβει απ' τον ουρανό».

Οι ακροατές του Ιησού μουρμούριζαν, γιατί;  Γιατί οι  Ιουδαίοι με το πέρασμα του χρόνου  είχαν ερμηνεύσει το  μάνα ως σύμβολο του Λόγου του Θεού, η τήρηση του οποίου δίνει στο λαό τη ζωή. Ακόμη, πίστευαν ότι η προέλευση, η καταγωγή του Μεσσία, θα ήταν άγνωστη. Τώρα έχουν μπροστά τους, τουλάχιστον, έναν θρασύ, έναν ανισσόροπο, αν όχι και ιερόσυλο, γιατί όχι μόνο  ξέρουν  το ποιος είναι, από πού  κρατά η σκούφια του, όπως λέμε, έχει και μια καταγωγή που τίποτα καλό δεν προμηνύει : “ο γιος του ξυλουργού”,  αλλά και με τα λεγόμενά του, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήθελε για τον εαυτόν του μια σχεδόν θεϊκή καταγωγή.

Βέβαια και ο Ιησούς καταλαβαίνει ότι τους  βάζει σε δύσκολη θέση. Ωστόσο, δεν μετριάζει τη διδασκαλία του, αντίθετα προσπαθεί να τους δώσει να καταλάβουν την αλήθεια των λεγομένων του.  Βλέποντας, μάλιστα, την  απροθυμία τους και τη διστακτικότητά τους να επιμένουν και ότι κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να τους πείσει για την αλήθεια του ισχυρισμού του, διακηρύττει αμέσως ότι χρειάζεται η επέμβαση του Θεού για να γίνουν κατανοητά  αυτά που κηρύττει . «Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει» και «Ο καθένας που άκουσε από τον  Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα». Η πίστη είναι ένα δώρο Θεού, και εκ μέρους  του ανθρώπου  χρειάζεται μόνο η διαθεσιμότητα να αφήσουμε το Θεό, δια μέσου του Ιησού, να μας δώσει τη ζωή, τον άρτο της ζωής που κατέβηκε από τον ουρανό και να κάνουμε τη ζωή του ζωή μας.

Αποτέλεσμα αυτής της αποδοχής της προσφοράς του Θεού από τον άνθρωπο, είναι «εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα» γιατί «Είναι γραμμένο στους προφήτες: ‘ Όλοι θα διδαχθούν απ' το Θεό‘. Ο καθένας που άκουσε από τον Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα. Όχι ότι κάποιος είδε τον Πατέρα, παρά μόνο αυτός που είναι απ' το Θεό. Αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: όποιος πιστεύει έχει την αιώνια ζωή».