Οικοδομώντας μια ευτυχία που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση

Στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας συναντούμε εποχές ιστορικών ανακατατάξεων και κρίσεων, όπως η σημερινή εποχή, όπου όλα φαίνονται συγκεχυμένα, απρόβλεπτα, καμιά φορά χωρίς νόημα. Το παλιό δείχνει να καταρρέει, αλλά το καινούριο να μην ανατέλλει.

Όπως περιγράψει ο π. Γιάννης Μαραγκός, ο άνθρωπος, βιώνοντας τέτοιες καταστάσεις, νιώθει αγωνία, φόβο και αναζητά κάτι πάνω στο οποίο θα ακουμπήσει, ένα μέλος που θα πιστέψει και από το οποίο θα αντλήσει δύναμη για να ζήσει και να δημιουργήσει. Αναζητά κάτι που να έχει μία λογική συνάφεια μέσα σε αυτή την αταξία που ζει και να βρει έναν προσανατολισμό.

Ακολουθεί η κατά Μάρκον Ευαγγελική περικοπή.

Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του, εκείνες τις μέρες μετά από αυτή τη μεγάλη θλίψη ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και το φεγγάρι δεν θα δώσει το φως του, και τα αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό, και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν. Kαι, τότε, θα φανεί το σημείο τού Yιού τού ανθρώπου στον ουρανό· και, τότε, θα θρηνήσουν όλες οι φυλές τής γης, και θα δουν τον Yιό τού ανθρώπου να έρχεται επάνω στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και πολλή δόξα. Kαι θα αποστείλει τούς αγγέλους του με δυνατή φωνή σάλπιγγας· και θα συγκεντρώσει τούς εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους, από τις άκρες των ουρανών μέχρι τις άλλες άκρες τους. Kαι από τη συκιά μάθετε την παραβολή· όταν το κλαδί της γίνει ήδη απαλό, και βγάζει φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος. Έτσι κι εσείς, όταν δείτε όλα αυτά, να ξέρετε ότι είναι κοντά, επί θύραις. Σας διαβεβαιώνω, δεν θα παρέλθει αυτή η γενεά,18 μέχρις ότου γίνουν όλα αυτά. O ουρανός και η γη θα παρέλθουν, τα λόγια μου όμως δεν θα παρέλθουν. Για την ημέρα εκείνη, όμως, και την ώρα, δεν γνωρίζει κανένας, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατέρας μου.