Ανάλυση CNN: Γιατί ο Πούτιν κέρδισε το παιχνίδι ενώ ο Τραμπ έφυγε μόνο με λόγια και δύσκολες επιλογές

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν πήρε στην Αλάσκα όλα όσα θα μπορούσε να ελπίζει ενώ ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πήρε πολύ λίγα τονίζει σε ανάλυση του το CNN.

 

Τα ερωτήματα

 

Το ερώτημα τώρα είναι αν ο Τραμπ εξασφάλισε κάποιες μέτριες αποδόσεις ή έσπειρε σπόρους για τη μελλοντική ασφάλεια της Ουκρανίας σε περίπτωση που υπάρξει τελική ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία, οι οποίοι δεν ήταν αμέσως εμφανείς μετά τη συνάντηση της Παρασκευής.

 

Κι έχει μείνει με μερικά καυτά στρατηγικά ερωτήματα.

 

 

Παρά τον ισχυρισμό του Τραμπ ότι σημειώθηκε «πολλή πρόοδος» και πως η σύνοδος ήταν «10 στα 10», όλα δείχνουν μια τεράστια νίκη για τον Ρώσο αυταρχικό ηγέτη.

 

Η εντυπωσιακή «σκηνοθεσία» της άφιξης του Πούτιν την Παρασκευή, με σχεδόν ταυτόχρονες αφίξεις προεδρικών αεροσκαφών και βόλτα στο κόκκινο χαλί, προσέφερε εικόνα αποκατάστασης για έναν ηγέτη που θεωρείται παρίας στη Δύση και κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία.

 

Και μέχρι το τέλος της συνάντησης, ο Τραμπ πρόσφερε μια τεράστια παραχώρηση στον επισκέπτη του, υιοθετώντας τη ρωσική θέση ότι οι κινήσεις ειρήνης πρέπει να επικεντρωθούν σε μια τελική ειρηνευτική συμφωνία — η οποία πιθανότατα θα χρειαστεί μήνες ή χρόνια για να διαπραγματευτεί — αντί για μια άμεση κατάπαυση πυρός που θα σταματούσε την τρέχουσα ρωσική επίθεση. Όπως επισήμανε ο Νικ Πέιτον Γουόλς του CNN, αυτό απλώς δίνει στον Πούτιν περισσότερο χρόνο να εξαντλήσει την Ουκρανία.

 

 

Το πιο σημαντικό είναι ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, ο Τραμπ αποσύρθηκε από τις απειλές του να επιβάλει νέες σκληρές κυρώσεις στη Ρωσία και να επεκτείνει τις δευτερογενείς κυρώσεις σε χώρες που αγοράζουν το πετρέλαιό της και έτσι χρηματοδοτούν τον πόλεμο. Είχε απειλήσει με τέτοια μέτρα με προθεσμία που έληξε την περασμένη εβδομάδα, από απογοήτευση για την αδιαλλαξία του Πούτιν και την αυξανόμενη πεποίθηση ότι ο Ρώσος ηγέτης «τον δούλευε».

 

Αυτή η πίεση ίσως ήταν που έφερε τον Πούτιν στην Αλάσκα. Αλλά ο Τραμπ φαίνεται να τη χαλάρωσε χωρίς να πάρει σχεδόν τίποτα πίσω. «Λόγω όσων συνέβησαν σήμερα, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να το σκέφτομαι τώρα», είπε ο Τραμπ σε συνέντευξή του στο Fox News μετά τη σύνοδο.

Ο Τραμπ ενημέρωσε Ευρωπαίους ηγέτες μετά τη σύνοδο, λέγοντάς τους ότι ο Πούτιν ζήτησε από την Ουκρανία να παραδώσει περίπου το ένα τρίτο του Ντονμπάς, που περιλαμβάνει τις ανατολικές περιοχές Λουχάνσκ και Ντονέτσκ, τις οποίες η Ρωσία δεν ελέγχει ακόμα. Σε αντάλλαγμα, θα πρόσφερε να παγώσει τις γραμμές του μετώπου στις περιοχές Χερσώνα και Ζαπορίζια, ανέφερε ο Κέβιν Λίπτακ του CNN, επικαλούμενος Ευρωπαίους αξιωματούχους. Αυτό θα έθετε την Ουκρανία μπροστά σε ένα οδυνηρό δίλημμα. Μερικοί αναλυτές φοβούνται ότι μια τέτοια συμφωνία θα έδινε στις ρωσικές δυνάμεις βάση για μελλοντική επίθεση.

 

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είπαν επίσης ότι ο Τραμπ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να προσφέρει αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία μετά το τέλος του πολέμου. Αυτό θα μπορούσε να είναι σημαντικό, καθώς ο πρόεδρος δεν έχει δεσμευτεί ακόμα για υποστήριξη σε οποιαδήποτε δυτική ειρηνευτική αποστολή στη χώρα.

 

Ωστόσο, δεν διευκρίνισε τι είδους υποστήριξη είναι διατεθειμένος να παρέχει.

 

 

Ο δημοσιογράφος του CNN Κιτ Μέιερ ανέφερε το Σάββατο ότι πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν προσκληθεί σε συνάντηση μεταξύ του Τραμπ και του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα. Δεν ήταν σαφές ποιοι θα παραστούν, αλλά αυτό αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέα διεύρυνση της ειρηνευτικής προσπάθειας του Τραμπ ώστε να συμπεριλάβει συμμάχους των ΗΠΑ. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Κιέβου θα είναι επίσης σε επιφυλακή για οποιαδήποτε προσπάθεια να πιεστεί σε παραχωρήσεις σε σχέδια που συμφώνησε ο Τραμπ με τον Πούτιν.

 

Μαχητικά F-35 και ένα βομβαρδιστικό B-2 συνόδευσαν το αεροπλάνο που μετέφερε τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν καθώς έφτανε στη βάση Elmendorf-Richardson, λίγο πριν από τη συνάντηση του με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην Αλάσκα, στις 15 Αυγούστου 2025.

 

Η συνάντηση της Παρασκευής ξεκίνησε με έναν δραματικό εναέριο ελιγμό: ένα βομβαρδιστικό B-2 και μαχητικά F-22 πέταξαν πάνω από τον χώρο, ως ισχυρό μήνυμα υπερδύναμης των ΗΠΑ.

 

Αλλά ο Πούτιν αντέστρεψε τον συμβολισμό, χαιρετώντας τον Τραμπ με τη φράση «Καλησπέρα, αγαπητέ γείτονα», αξιοποιώντας το γεγονός ότι η σύνοδος έγινε στην Αλάσκα για να υπονοήσει ότι οι δύο χώρες έχουν άμεσα κοινά συμφέροντα που δεν θα έπρεπε να διαταράσσονται από έναν μακρινό πόλεμο στην Ευρώπη.

 

Για τους Ουκρανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους — οι οποίοι αποκλείστηκαν από τη συνάντηση και ενημερώθηκαν μόνο κατόπιν — υπήρξε τουλάχιστον μια στιγμή ανακούφισης που ο Τραμπ δεν πούλησε το Κίεβο. Το γεγονός ότι δεν προέκυψε κάποιο σχέδιο ανταλλαγής εδαφών ΗΠΑ–Ρωσίας από την Αλάσκα θεωρείται νίκη για τη διπλωματία της Ευρώπης πριν από τη σύνοδο.

 

Ωστόσο, ο Τραμπ υπαινίχθηκε ότι θα αυξήσει την πίεση στον Ουκρανό ηγέτη όταν συναντηθούν στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα. «Τώρα είναι στο χέρι του Προέδρου Ζελένσκι να το καταφέρει», είπε στο Fox News στη φιλική μετα-σύνοδο συνέντευξη, αφού αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις μαζί με τον Πούτιν σε αυτό που είχε διαφημιστεί ως κοινή συνέντευξη Τύπου.

Οι επιλογές του Τραμπ από εδώ και πέρα

 

Πριν από τη σύνοδο, ο Τραμπ είχε ακυρώσει τις προσεκτικές προσπάθειες του επιτελείου του να περιορίσει τις προσδοκίες, λέγοντας στο Fox News: «Δεν θα είμαι χαρούμενος αν φύγω χωρίς κάποια μορφή κατάπαυσης του πυρός.»

 

Η αποτυχία να το πετύχει είναι σημαντική.

 

Η Ρωσία δεν έχει πρόβλημα να δεσμευτεί σε μια λεπτομερή ειρηνευτική διαδικασία με ατελείωτες διαπραγματεύσεις που θα της επιτρέπουν να συνεχίζει να πολεμά — συμπεριλαμβανομένης της ολοένα και πιο επιτυχημένης θερινής της επίθεσης — ενώ συζητά. Αλλά οι Ουκρανοί απελπίζονται για ανακούφιση από χρόνια ρωσικών επιθέσεων με drones και πυραύλους εναντίον αμάχων, ενώ μια ολόκληρη γενιά αιμορραγεί σε πεδία μάχης που θυμίζουν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες χωρίς κατάπαυση του πυρός θα αφήσουν την Ουκρανία εκτεθειμένη είτε στη ρωσική είτε στην αμερικανική πίεση.

 

Η ζέση του Τραμπ να δουλέψει για την ειρήνη στην Ουκρανία είναι αξιέπαινη, ακόμη κι αν οι επανειλημμένες δημόσιες αιτήσεις του για το Νόμπελ Ειρήνης εγείρουν ερωτήματα για τα πραγματικά του κίνητρα. Ένα θετικό της συνόδου είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία — οι χώρες με τα μεγαλύτερα πυρηνικά οπλοστάσια — ξαναμιλούν.

 

Ωστόσο, η βασική υπόθεση της ειρηνευτικής προσπάθειας του Τραμπ είναι ότι η ισχύς της προσωπικότητάς του και το υποτιθέμενο μοναδικό του ταλέντο ως «ο καλύτερος διαπραγματευτής στον κόσμο» μπορούν να τερματίσουν πολέμους. Αυτός ο μύθος φαίνεται πλέον πολύ φθαρμένος μετά το μακρύ ταξίδι επιστροφής του από την Αλάσκα.

 

Και καθώς δεν έπιασε τους δικούς του στόχους στη σύνοδο της Αλάσκας, ο Τραμπ άφησε τον εαυτό του με δύσκολους υπολογισμούς για τα επόμενα βήματα:

 

Θα επανέλθει στις προηγούμενες προσπάθειες να πιέσει την Ουκρανία για μια επιβαλλόμενη ειρήνη που θα νομιμοποιήσει την παράνομη εισβολή του Πούτιν και θα επικυρώσει την ιδέα ότι τα κράτη μπορούν να ξαναγράφουν διεθνή σύνορα, ανατρέποντας έτσι μια θεμελιώδη αρχή της μεταπολεμικής εποχής;

 

Ή, καθώς η σκόνη θα καταλαγιάζει και θα επιδιώκει να επισκευάσει το πλήγμα στο κύρος του, θα επιστρέψει στις αμερικανικές πιέσεις και τις κυρώσεις για να προσπαθήσει να αλλάξει τους υπολογισμούς της Ρωσίας; Άφησε τουλάχιστον ανοιχτή αυτή την πιθανότητα στη συνέντευξη του στο Fox News, λέγοντας: «Ίσως χρειαστεί να το σκεφτώ σε δύο ή τρεις εβδομάδες, αλλά τώρα δεν χρειάζεται να το σκεφτούμε.»

 

Εναλλακτικά, θα δεσμευτεί στο ρωσικό όραμα για συνομιλίες που θα στοχεύουν σε μια τελική ειρηνευτική συμφωνία; Η ιστορία δείχνει ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι ούτε γρήγορο ούτε αξιόπιστο από τη ρωσική πλευρά. Ο ίδιος ελπίζει σε μια τριμερή σύνοδο με τον Πούτιν, τον Ζελένσκι και τον ίδιο. Αυτό θα ικανοποιούσε τη λαχτάρα του για θέαμα και μεγάλες τηλεοπτικές στιγμές. Αλλά μετά τα στοιχεία της Παρασκευής ότι η Ρωσία δεν θέλει να τελειώσει τον πόλεμο, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς κάτι τέτοιο θα έφερνε πρόοδο.

 

Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι ο Τραμπ απλώς θα αποθαρρυνθεί ή θα βαρεθεί με τις λεπτομέρειες και την αγγαρεία μιας μακροχρόνιας ειρηνευτικής διαδικασίας που δεν προσφέρει μεγάλες, γρήγορες νίκες για να πανηγυρίσει με τους υποστηρικτές του. Η εκστρατεία του Τραμπ για το Νόμπελ υπέστη πλήγμα

 

Ο Τραμπ μπορεί να παραμένει η καλύτερη ελπίδα για ειρήνη στην Ουκρανία. Μπορεί να μιλά απευθείας με τον Πούτιν, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν η Ουκρανία ή οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της. Τελικά, η αμερικανική ισχύς θα είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί η ασφάλεια της Ουκρανίας, καθώς οι Ευρωπαίοι δεν έχουν την ικανότητα να το κάνουν μόνοι τους. Και οι ΗΠΑ διατηρούν τη δυνατότητα να πλήξουν τη Ρωσία και τον Πούτιν με άμεσες και δευτερογενείς κυρώσεις.

 

Αλλά ο Τραμπ πρέπει να το θέλει. Και προς το παρόν φαίνεται ξανά κάτω από τη γοητεία του Πούτιν.

 

Η φανερή χειραγώγηση του Αμερικανού προέδρου από τον Ρώσο ηγέτη και η ευπιστία του Τραμπ ανησυχούν την Ουκρανία. Στο Fox News, ο Τραμπ είπε ότι ο Πούτιν επαίνεσε τη δεύτερη θητεία του, λέγοντάς του ότι οι ΗΠΑ ήταν «καυτές σαν πιστόλι» και ότι παλιότερα πίστευε πως «οι ΗΠΑ ήταν νεκρές».

 

Ο Πούτιν ενίσχυσε επίσης δημόσια έναν από τους βασικούς ισχυρισμούς του Τραμπ: ότι η εισβολή πριν από τρία χρόνια «ποτέ δεν θα είχε συμβεί» αν ήταν πρόεδρος. «Είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα ήταν πράγματι έτσι. Μπορώ να το επιβεβαιώσω», είπε ο Πούτιν.

 

Ο Τραμπ είπε στον Σον Χάνιτι του Fox News ότι ήταν «τόσο χαρούμενος» που άκουσε αυτή την επιβεβαίωση από τον Πούτιν και ότι ο Ρώσος ηγέτης ενίσχυσε έναν ακόμα από τους ψευδείς ισχυρισμούς του, λέγοντάς του ότι «δεν μπορείς να έχεις σπουδαία δημοκρατία με επιστολική ψήφο». Το γεγονός ότι ένας Αμερικανός πρόεδρος πήρε τέτοιες δηλώσεις τοις μετρητοίς από έναν αυταρχικό ηγέτη είναι εξωφρενικό — ακόμη περισσότερο δεδομένων των εκτιμήσεων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ότι η Ρωσία παρενέβη στις εκλογές του 2016 για να βοηθήσει τον Τραμπ να κερδίσει.

 

Τελικά, τα γεγονότα στην Αλάσκα τρύπησαν τον ισχυρισμό του Λευκού Οίκου σε πρόσφατη δήλωση ότι ο Τραμπ είναι «ο Πρόεδρος της Ειρήνης». Ο ίδιος έχει προβάλλει τις παρεμβάσεις του που ψυχράνθηκαν εντάσεις σε αντιπαραθέσεις μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, Ρουάντας και Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, Ταϊλάνδης και Καμπότζης, και Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, για να υποστηρίξει ότι δημιουργεί ειρήνη σε όλο τον κόσμο με εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό.

«Φαίνεται ότι έχω μια ικανότητα να τα τελειώνω», είπε στο Fox News αναφερόμενος σε αυτές τις συγκρούσεις.

 

Πράγματι, αξίζει πίστωση για την αποτελεσματική χρήση της αμερικανικής επιρροής σε αυτές τις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου και του μοναδικού «μαστιγίου» των εμπορικών πλεονεκτημάτων των ΗΠΑ. Έχει σώσει ζωές, ακόμη κι αν οι συμφωνίες του συχνά είναι λιγότερο περιεκτικές απ’ ό,τι φαίνονται.

 

Αλλά η αποτυχία του μέχρι στιγμής να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία — τον οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα ήταν εύκολο να λυθεί — σε συνδυασμό με τη συνενοχή των ΗΠΑ στην ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα, σημαίνει ότι η κληρονομιά του ως ειρηνοποιού και το Νόμπελ που τόσο επιθυμεί παραμένουν μακριά.

 

Κάποτε είχε προβλέψει ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε 24 ώρες. Παρά τις φανφάρες του, ένα σχόλιο στο Fox News δείχνει ότι μετά την Αλάσκα έχει καταλάβει καλύτερα πόσο δύσκολο θα είναι:

 

«Νόμιζα ότι αυτό θα ήταν το πιο εύκολο από όλα και τελικά ήταν το πιο δύσκολο.»