Σε… τέσσερα χρόνια πάλι

Οι μέρες περνούν κι όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο θα φουντώνουν οι συζητήσεις – αντιπαραθέσεις μεταξύ των υποψηφίων. Θα δούμε και θα ακούμε συνεχώς πράγματα για τα οποία θα αναρωτιόμαστε αν τα προβλήματα είναι τωρινά ή χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις θα προσπαθήσουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι το πρόβλημα είναι μεγάλο κι άλυτο, αλλά και πως όλα έγιναν αυτούς τους τελευταίους μήνες. Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί δεν ξέρουν για πιο λόγο έχουν θέση υποψηφιότητα. Όμως δεν πρέπει να συζητάμε για τα προβλήματα, αλλά τις λύσεις που θα πρέπει να δοθούν.

Και φτάσω στην ουσία. Μας λένε το τελευταίο χρονικό διάστημα πως, άκουσον – άκουσον, το αθλητικό κέντρο του Δήμου αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Μα καλά τόσα χρόνια, τόσες χιλιάδες λέξεις και ρεπορτάζ που έχουν αναλύσει μέχρι και την τελευταία… πέτρα του κανείς δεν τα διάβαζε, κανέναν δεν συγκίνησαν. Μα καλά, τώρα συνειδητοποίησαν ότι τα κτήρια του αθλητικού κέντρου έχουν θέματα; Τόσα χρόνια που έσταζε η Α’ κλειστή αίθουσα του αθλητικού κέντρου, που η πισίνα έχει περάσει από… σαράντα κύματα, δεν τα έχει προσέξει κανείς; Ο αθλητισμός θέλει εγκαταστάσεις και συνεχή έργα για την συντήρηση του. Τις εγκαταστάσεις αυτές τις χρησιμοποιούν μικροί και μεγάλοι, αλλά κυρίως αυτά τα παιδιά που ξεκινούν και κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον αθλητισμό. Αλήθεια, μπορούν να προπονούνται κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες; Θα πρέπει όσοι συζητούν για το αθλητικό κέντρο να το κάνουν με ιδιαίτερη προσοχή, γιατί δυστυχώς οι κάτοικοι αυτού του νησιού «πλήρωσαν το μάρμαρο» μιας άτυπης αλλά έντονης κόντρας.

Η Σύρος, δυστυχώς ή ευτυχώς, ναι μεν έχει τους αθλητικούς χώρους αλλά οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα. Όλα έχουν ειπωθεί εκατοντάδες φορές. Αλλά είναι κρίμα να βλέπεις γήπεδα γεμάτα με κάδους σκουπιδιών, ακόμη κι αν η τοποθέτησή τους σε αυτά είναι προσωρινή. Το γήπεδο της Βάρης, το οποίο δεν έχει απασχολήσει κανέναν τα τελευταία 10 ίσως και περισσότερα χρόνια, θα μπορούσε να είχε δώσει πολλές λύσεις στο ήδη προβληματικό τοπίο των ελλιπών αθλητικών υποδομών. Ένα ολόκληρο χωριό θα είχε τον δικό της χώρο άθλησης, θα μπορούσαν να προπονηθούν – γυμναστούν μικροί και μεγάλοι. Το γήπεδο του Πάγου, που αντί για ποδοσφαιρικός χώρος, που ήταν η αρχική του χρήση, έχει δοθεί στο Paint ball, όχι κακώς αλλά το συγκριμένο άθλημα θα μπορούσε να είχε τον δικό του χώρο σε άλλο σημείο και μάλιστα θα μπορούσε να είναι και καλύτερα κι όχι στριμωγμένο σε τέσσερις γραμμές.

Χώροι υπάρχουν πολλοί, λύσεις θα πρέπει να δοθούν.