«Ήταν όνειρο… ζωής»

Η Σύρος στον τελευταίο αγώνα Dragster που πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη εκτός από τις επιτυχίες που είχε με τους αθλητές να καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις. Είχε και γυναικεία παρουσία η οποία τράβηξε την προσοχή πάνω της. Φυσικά μιλάμε για την Ειρήνη Ξαγοράρη η οποία πήρε το βάπτισμα του… πυρός και έτρεξε στον αγώνα Dragster με την μηχανής της. Απέδειξε πως τα… όνειρα αν τα πιστεύεις μπορούν να πραγματοποιηθούν καθώς όπως μας τόνισε παρακάτω η ίδια κατάφερε να το… ζήσει. Μία εμπειρία ζωής μας είπε η Ξαγοράρη η οποία μετά από αρκετά μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να αγωνιστεί και μάλιστα αρκετοί να μιλήσουμε με κολακευτικά σχόλια. Η πρώτη της εμπειρία πλέον ανήκει στο παρελθόν και η Συριανή αθλήτρια βάζει νέους στόχους και κάνει όνειρα ακόμη και για θέση στο… βάθρο.

Η Ειρήνη Ξαγοράρη μίλησε αρχικά στην «Κοινή Γνώμη» για την απόφασή της να ασχοληθεί με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και ταυτόχρονα να πάρει και μία γεύση από… αγών.

«Ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω, δηλαδή ο μηχανοκίνητος αθλητισμός ανέκαθεν ήταν κάτι που ήθελα να ασχοληθώ. Όπως για παράδειγμα με τους ανθρώπους που έκανα παρέα ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία και είχαν κάποια μηχανή. Από εκεί και πέρα το πρώτο βήμα έγινε όταν έκλεισα τα 16, όταν απέκτησα την πρώτη μου μηχανή μικρού κυβισμού. Μέσα από τις οικονομίες που έκανα κατάφερε να εκπληρώσω ένα μου όνειρο. Από εκεί και πέρα όσο ο καιρός περνούσε τόσο μεγάλωνε η επιθυμία να αποκτήσω μία μηχανή μεγάλου κυβισμού. Ήθελα να οδηγώ εγώ μία μηχανή, ελεύθερα, μόνη, χωρίς να είμαι ως δεύτερο άτομο πάνω σε κάποιο δίκυκλο. Μου άρεσε και μου αρέσει η ελευθερία που σου δίνει η μηχανή όταν την οδηγάς. Δούλεψα σκληρά ένα ολόκληρο καλοκαίρι και κατάφερα να αγοράσω μία μεγάλου κυβισμού μηχανή. Την αγόρασα χωρίς να γνωρίζω να την οδηγώ, αλλά ήταν το πάθος μου, το όνειρό μου. Από εκεί και πέρα με την βοήθεια του Ερρίκου Βουτσίνου, στήσαμε τη μηχανή στα μέτρα μου και έτσι βγήκα  στον δρόμο. Βέβαια για να βγει η μηχανή στους αγώνες χρειάστηκαν κάποιες μετατροπές που και πάλι με την Βοήθεια του Ερρίκου, έγινε ότι ήταν απαραίτητο».

Για το πώς νιώθει όταν είναι πάνω στην μηχανή και οδηγά τόσο στο δρόμο όσο και στην πίστα η νεαρή αθλήτρια του μηχανοκίνητου αθλητισμού είπε: «Η οδήγηση στον δρόμο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και έτσι πιστεύω πως νιώθω όπως όλος ο κόσμος. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να πω, πως όταν οδηγώ τη μηχανή στον χρόνο, νιώθω καλά και κακά βλέμματα πάνω μου και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Πόσο περίεργο είναι μία κοπέλα να οδηγά μηχανή μεγάλου κυβισμού. Γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι κάτι το διαφορετικό. Ποια η διαφορά για παράδειγμα να οδηγάς παπάκι και ποια έναν… Δούκα; Τώρα για αυτό που νιώθω όταν μπήκα στην πίστα… μακάρι να μπορούσε να μπει μία κάμερα στην ψυχή του κάθε αγωνιζόμενου και φυσικά και σε μένα για να μπορεί να γίνει κατανοητό το συναίσθημα που νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Είναι κάτι μοναδικό, κάτι που δύσκολα μπορείς να περιγράψεις και να μπορεί να το καταλάβει κάποιος, αν δεν έχει ζήσει αυτή την εμπειρία. Η αδρεναλίνη είναι στα ύψη, είναι τρομερό το συναίσθημα όταν ξεκινάς για να μπεις στην πίστα, να πάρεις θέση στην εκκίνηση, αλλά και την ώρα που ανοίγεις το γκάζι για να ξεκινήσεις τον αγώνα. Όταν έρθει η ώρα του αγώνα, το μόνο που κάνεις είναι να ανοίξεις το γκάζι και εκεί τα… ξεχνάς όλα».

Σε άγχωσε η όλη προετοιμασία για τον αγώνα;

 «Λόγω ότι ήταν ο πρώτος μου αγώνας, στο πρώτο μου πέρασμα ήθελαν όλοι να με βοηθήσουν. Αυτό πράγματι με άγχωσε πολύ. Γιατί ήθελα να τους δικαιώσω, ήθελα να πάω στην γραμμή εκκίνησης και να ανοίξω το γκάζι και να φύγω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στο ξεκίνημα η μηχανή μου σηκώθηκε σούζα, κάτι που δεν μου είχε συμβεί ξανά, αρχικά τρόμαξα πάρα πολύ, όμως δεν έκλεισα τον γκάζι, συνέχισα τον αγώνα και κατάφεραν να κάνω ένα καλό πέρασμα. Στη συνέχεια μίλησα με όλους όσους ήταν δίπλα μου και τους ζήτησα ευγενικά να με αφήσουν να αγωνισθώ και να προσπαθήσω μόνη μου. Αυτό με βοήθησε στο να τρέξω χωρίς άγχος, καθώς ήξερα πάρα πολύ καλά τόσο τα όρια της μηχανής όσο και τα δικά μου».

Αξίζουν οι θυσίες και οι προσπάθειες που έκανες ώστε να πάρεις μέρος στον πρώτο σου αγώνα;

«Και βέβαια αξίζουν και όχι μόνο αξίζουν και θα συνεχίσω να προσπαθώ. Θέλω να προτρέψω κι άλλες κοπέλες να ασχοληθούν με το άθλημα αυτό. Είναι μία μοναδική εμπειρία. Ακούω και μου λένε διάφορες κοπέλες πως φοβούνται να ασχοληθούν ή να ανέβουν σε μεγάλη μηχανή, ενώ ταυτόχρονα τους αρέσει πάρα πολύ. Αυτό που έχω να τους πω να αφήσουν πίσω τους τον φόβο και να το δοκιμάσουν».

Η εμπειρία του αγώνα ήταν όπως την είχες φανταστεί και την είχε σχεδιάσει μέσα στο μυαλό σου;

«Όλα ήταν όπως τα είχα φανταστεί. Ήταν κάτι που ήθελα να το ζήσω και φυσικά να το προσπαθήσω και στο μέλλον. Είναι κάτι το μοναδικό το οποίο αξίζει να το… ζεις».

Για τους επόμενους στόχους της η Συριανή αθλήτρια είπε: «Θέλουμε αρχικά να δούμε πως θα τα πάω στον επόμενο αγώνα μου και ίσως στη συνέχεια πάρω μία δεύτερη μηχανή που θα την στήσουμε από την αρχή με αγωνιστικούς προσανατολισμούς. Αυτό φυσικά θα γίνει ώστε να μην χρειάζεται να κάνουμε συνεχώς διαφοροποιήσεις στην μηχανή που έχω και να έχω μία για τους αγώνες και μία για την καθημερινότητά μου. Από εκεί και πέρα στόχος μου είναι κάποια στιγμή να καταφέρω να ανέβω στο βάθρο. Όσο κι αν ακούγεται… τρελό, εγώ θέλω να κατακτήσω κάποια από τις τρεις πρώτες θέσεις. Βέβαια η κατηγορία μου είναι πάρα πολύ δύσκολη, καθώς αγωνίζονται αθλητές με διαφόρους τύπου μηχανών, και διαφόρων κυβικών. Υπάρχουν μηχανές τουρμπάτες ή με νίτρο, μηχανές με περισσότερα κυβικά από την δική μου. Όμως το όνειρό μου είναι να διακριθώ και να καταφέρω κάτι τόσο δύσκολο.

Υπάρχουν άνθρωποι που σε βοηθούν και σε στηρίζουν;

«Φυσικά και υπάρχουν, με βοηθούν και με στηρίζουν όλοι. Περισσότερα βέβαια ο Ερρίκος (σ.σ. Βουτσίνος), ο οποίος μου δείχνει πράγματα, μου εξηγεί και πάνω από όλα με στηρίζει. Επίσης εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους, στον πρώτο μου αγώνα ήρθαν κι από άλλες ομάδες να με βοηθήσουν. Αλλά και υπάρχουν και κάποιοι χορηγοί που με βοήθησαν να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα».

Μια γυναίκα σε ένα καθαρά ανδρικό σπορ, τι έχεις να πεις σε όλες όσες επιθυμούν και οι ίδιες να ακολουθήσουν τα δικά σου βήματα.

«Πρέπει να το τολμήσουν, να το βάλουν πείσμα και να το προσπαθήσουν. Υπάρχουν διάφοροι αγώνες στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και μπορεί να μην τους ταιριάζει το Dragster, υπάρχει το σούπερ μότο, ή το Σταν σόου. Οι αγώνες με τις μηχανές είναι κάτι μοναδικό, σου απελευθερώνει την… ψυχή».

Τέλος, ο Ερρίκος Βουτσίνος μίλησε με την σειρά του για την προσπάθεια της Ειρήνης Ξαγοράρης, για τον αγώνα που πήρε μέρος, αλλά και για το τι θα ακολουθήσει.

«Ήταν μία δικαίωση για την Ειρήνη που κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Αρχικά ξεκινήσαμε να στήνουμε την μηχανή στα μέτρα της, καθώς χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια για να συμβεί αυτό. Από εκεί και πέρα ήμουν λίγο διστακτικός ως προς το να πάρει μέρος στους αγώνες και ειδικά σε αγώνα Dragster. Όχι γιατί δεν είχαν εμπιστοσύνη στην Ειρήνη, αλλά δεν ήξερα πως θα συμπεριφερθεί πάνω στην κόλλα , και η αντίδρασή της πάνω στο φανάρι. Είναι πολλά τα χιλιόμετρα που αναπτύσσει η  μηχανή στην απόσταση των 400 μέτρων. Τελικά, όλα πήγαν καλά και είμαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα. Από την αρχή προσπαθήσαμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια και να δουλέψουμε πάνω στην μηχανή, ώστε να έχουμε καλύτερο πλασάρισμα. Είναι μία πάρα πολύ δύσκολη κατηγορία και από μόνη της η προσπάθεια δεν φτάνει. Υπάρχουν διάφορα κυβικά  και πολλές μεγαλύτερες μηχανές από της Ειρήνης. Εγώ από την πλευρά μου είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για το μέχρι τώρα αποτέλεσμα».