Όταν το νέο στην πολιτική “μυρίζει” παρελθόν

Δεν υπάρχει πιο κοινότυπο αλλά και πιο απατηλό και ψευδεπίγραφο επιχείρημα για να δικαιολογήσει κάποιος την εμφάνισή του στην πολιτική ζωή του τόπου, από το να επικαλεστεί ότι δήθεν εκφράζει το «νέο». Όταν, σχεδόν πάντα, το «νέο» χρησιμοποιείται ως ο μανδύας που θα καλύψει ό,τι πιο παλιό και παρωχημένο. Ένα σύστημα εξουσίας που ακόμη δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι έχει καταδικαστεί στην συνείδηση της κοινής γνώμης, ότι έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις και κυρίως από τις νέες προκλήσεις και τα διακυβεύματα της εποχής για τα νησιά μας.

Αυτό το σύστημα εξουσίας που λυμαινόταν τον τόπο επί δεκαετίες και κάποια παρακλάδια του εξακολουθούν να το κάνουν ακόμη και σήμερα, επιθυμεί διακαώς την επιστροφή του στα πολιτικά πράγματα, στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές. Περισσότερο εμφανές αυτό γίνεται σε επίπεδο περιφερειακών εκλογών, όπου πέντε χρόνια μετά, οι μέχρι τότε κληρονομικώ δικαιώματι πολιτικοί άρχοντες του τόπου, αδυνατούν να εμπεδώσουν ότι οι πολίτες αυτής της Περιφέρειας, αποφάσισαν να αλλάξουν την τύχη τους. Και το έκαναν με ένα τρόπο ηχηρό και ξεκάθαρο, που δεν άφησε κανένα περιθώριο σε κάποιους για να οραματίζονται την επιστροφή στο παρελθόν.

Επιχειρείται λοιπόν τους τελευταίους μήνες να ανασυνταχθούν όσες «δυνάμεις» απέμειναν από το «ένδοξο» παρελθόν, εκείνες που φαντασιώνονται ότι μπορούν να επιστρέψουν στο πολιτικό προσκήνιο για να συνεχίσουν το «πάρτυ» των προηγούμενων δεκαετιών. ‘Ότι πιο γερασμένο σε νοοτροπία και πολιτική πρακτική, βλέπουμε το τελευταίο διάστημα να επανεμφανίζεται στο προσκήνιο ή παρασκηνιακά, να βαυκαλίζονται ότι επιθυμούν να φέρνουν το νέο στην πολιτική ζωή του τόπου! Αυτό κι αν είναι κωμικό!

Πόσο νέος μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος που εμφανίστηκε στα κοινά πριν από 24 χρόνια; Για εμφανίζει την υποψηφιότητά του ως έκφραση «νέου», μάλλον στερείται αυτογνωσίας. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το νέο στην πολιτική είναι ζήτημα πολιτικής πρακτικής και νοοτροπίας. Κατά συνέπεια και μόνο η αναφορά στο «νέο» αποτελεί έκφραση παλαιοκομματισμού.

Στα λόγια φτιάχνουμε ανώγεια και κατώγεια, λέει ο λαός μας. Και εδώ, τίποτα νέο δεν υπάρχει.

Προσωπικά, δεν εμπιστεύομαι μια παράταξη που ως μοναδικό «πολιτικό» στίγμα έχει το μένος κατά του Περιφερειάρχη, Γιώργου Χατζημάρκου. Δεν εμπιστεύομαι μια παράταξη που χτίστηκε πάνω στο όνειρο της καρέκλας που έχασαν ή που δεν πήραν. Οι προσωπικές εμμονές και εμπάθειες σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πολιτική πρόταση και ούτε εγώ προσωπικά, ούτε κανένας κανένας πολίτης του Νοτίου Αιγαίου δεν θα διανοηθούμε να παραδώσουμε το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας στα απωθημένα του παλιού συστήματος εξουσίας και των εκφραστών του.

Εγώ προσωπικά, κατέβηκα για πρώτη φορά στις εκλογές το 2014. Αν είχα πολιτευτεί το 1994, σήμερα δεν θα είχα το θράσος να εμφανιστώ ως το «νέο» στα κοινά του τόπου. Θα είχα ήδη καταθέσει τα χαρτιά μου για συνταξιοδότηση.