Του Γιώργου Ξανθάκη

Σινεπιλογές

  • Δευτέρα, 11 Νοεμβρίου, 2019 - 06:12

Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο /Terminator: Dark Fate (2019) του Tim Miller

Η Dani Ramos (Natalia Reyes) ζει μια απλή ζωή στην Πόλη του Μεξικού με τον αδερφό της και τον πατέρα της όταν ένας υψηλά προηγμένος και θανάσιμος Εξολοθρευτής, ο Rev-9, ταξιδεύει πίσω στο χρόνο για να την κυνηγήσει και να την σκοτώσει. Η επιβίωση της Dani εξαρτάται από τη συνεργασία της με δύο πολεμιστές: τη Grace (Mackenzie Davis), μια παντοδύναμη πολεμίστρια από το μέλλον και μια σκληραγωγημένη Sarah Connor. Καθώς ο Rev-9 καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του χωρίς οίκτο κυνηγώντας τη Dani, οι τρεις τους στρέφονται σε ένα T-800 (Arnold Schwarzenegger) από τον καιρό της Sarah που μπορεί να είναι η τελευταία τους ελπίδα.

 Linda Hamilton και Arnold Schwarzenegger ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους μετά το "Terminator 2: Judgment Day" (1991) του James Cameron (ο σκηνοθέτης επιστρέφει εδώ σε ρόλο παραγωγού) το οποίο σημείωσε τεράστια επιτυχία στο παγκόσμιο box office και που θεωρείται ακόμα και σήμερα μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η ταινία "Terminator: Dark Fate" φιλοδοξεί να ξεκινήσει καινούργια τριλογία ταινιών και επίσης να λειτουργήσει ως άμεση συνέχεια στο κορυφαίο "Terminator 2: Day of Judgment", αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα sequels "Terminator 3: Rise of the Machines", "Terminator: Salvation" και "Terminator Genisys", που δεν είχαν -δικαίως- την ίδια αποδοχή από κοινό και κριτικούς!

Ο Tim Miller («Deadpool») κάθεται στη σκηνοθετική καρέκλα, με τον Cameron να επιμελείται ένα μάλλον άνευρο σενάριο και φροντίζει να ακολουθήσει τη γνωστή και κουραστική συνταγή: ανατινάξεις, καταδιώξεις, μάχες, πυροβολισμοί και ακατάπαυστο τρεχαλητό, τα οποία επαναλαμβάνονται χωρίς καμιά σκηνοθετική έκπληξη. Ακόμη ένα ανανεωμένο franchise, ακόμη μια αποτυχημένη προσπάθεια των μεγάλων στούντιο του Χόλιγουντ να κεφαλαιοποιήσουν μια πνευματική ιδιοκτησία πολύ πέρα από την πρωταρχική της εκδοχή. Μόνο για τους φανατικούς του είδους.

Τηλεοπτικές Σινεπιλογές

• Ο τελευταίος αυτοκράτος (1987) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι (ΕΡΤ2/Τετάρτη 13-11-2019/23.00)

Δραματική βιογραφία, συμπαραγωγής Ηνωμένου Βασιλείου - Ιταλίας 1987.

Πεκίνο, 1908. Αρπάζουν ένα τρίχρονο αγοράκι, τον Που Γι, από το σπίτι του και τη μητέρα του και μέσα στη νύχτα το μεταφέρουν στην Απαγορευμένη Πόλη, την καρδιά της αρχαίας Κίνας.

Ο Που Γι στέφεται αυτοκράτορας του μισού σχεδόν πληθυσμού της γης: «Ο Γιος του Ουρανού».

Όταν όμως, τρία χρόνια αργότερα, η Κίνα γίνεται δημοκρατία τελειώνουν 3.000 χρόνια αυτοκρατορικής διακυβέρνησης. Ο μόνος που δεν αντιλαμβάνεται αυτές τις σαρωτικές ιστορικές αλλαγές είναι ο μικρός Αυτοκράτορας γιατί άλλωστε ο μεσαιωνικός τρόπος ζωής στην Απαγορευμένη Πόλη δεν αλλάζει.

Περιτριγυρίζεται από αξιωματούχους, αυλικούς και πάνω από 1.500 ευνούχους, οι οποίοι του συμπεριφέρονται σαν να είναι θεός. Μόνο που δεν του επιτρέπεται να βγει έξω από το παλάτι, ούτε να γνωρίσει την πραγματικότητα του κινεζικού λαού.

Στα 18 του παντρεύεται με δυο συζύγους, όταν εντέλει η ιστορία ανατρέπει τα πάντα. Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κίνας ζει μια συναρπαστική ζωή που την σημαδεύει όλος ο εικοστός αιώνας.

Γίνεται ένας από τους αντιήρωες των σύγχρονων καιρών, ένας σύγχρονος Πίτερ Παν, που στροβιλίζεται μέσα στην ταραχώδη ιστορία της Κίνας του 20ού αιώνα, μέχρι τον θάνατό του το 1967.

• Χειμερία νάρκη (2014) του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν (ΕΡΤ1/Δευτέρα 18-11-2019/00.15)

Η ταινία τοποθετείται στο ορεινό τοπίο της Καππαδοκίας, στην Κεντρική Ανατολία, όπου ένας δημοφιλής άνθρωπος της περιοχής, ο πρώην ηθοποιός Αϊντίν, διαθέτει το δικό του μικρό ξενοδοχείο «χωμένο» στην πλαγιά του λόφου. Τώρα είναι χειμώνας και το ξενοδοχείο είναι εκτός σεζόν. Ο Αϊντίν διαχειρίζεται την επιχείρησή του μαζί με τη νεαρή σύζυγό του Νιχάλ -με την οποία έχει μια θυελλώδη σχέση- και με την αδελφή του, Νετζλά, η οποία υποφέρει λόγω του πρόσφατου διαζυγίου της. Ακόμη, γράφει μια στήλη για την τοπική εφημερίδα και προσπαθεί να ολοκληρώσει ένα πολυσέλιδο βιβλίο πάνω στην ιστορία του τουρκικού θεάτρου.

Επίσης, ο Αϊντίν έχει κληρονομήσει όλες τις τοπικές επιχειρήσεις και ιδιοκτησίες του πατέρα του, το νοίκι των οποίων έχει αναλάβει να συλλέγει ο διαχειριστής του. Όταν ένα ντόπιο αγόρι, αγανακτισμένο από την ταπείνωση που έχει υποστεί ο πατέρας του από τον διαχειριστή του Αϊντίν, αποφασίζει να ρίξει μια πέτρα στο τζιπ του πρώην ηθοποιού, ο διαχειριστής τον οδηγεί κατευθείαν σ’ αυτόν. Όμως ο Αϊντίν τον απαλλάσσει από κάθε ευθύνη ή συμμετοχή αυτού που έγινε.

Καθώς η ταινία εξελίσσεται, η κουκούλα του αυτάρεσκου και δυνατού άντρα με την οποία έχει «ντυθεί» ο Αϊντίν σταδιακά υποχωρεί. Σε μια σειρά από εξαιρετικές στημένες σκηνές, η ταινία εμβαθύνει στον ψυχισμό του Αϊντίν και στις αλληλεπιδράσεις του με τη σύζυγό του, τη χωρισμένη αδελφή του και την οικογένεια του αγοριού που πέταξε την πέτρα.

Ο Αϊντίν έρχεται σταδιακά αντιμέτωπος, πρόσωπο με πρόσωπο, μ’ αυτό που πραγματικά είναι.

Η «Χειμερία νάρκη» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, είναι μια ταινία-ποίημα, για έναν άνθρωπο χαμένο στη χειμερία νάρκη του τόπου του, που τη ζει χωρίς να παραπονιέται, συνηθισμένος πια σ’ αυτήν, χωρίς όμως να ξεχνά το παρελθόν του.

Φεστιβάλ – Βραβεία – Διακρίσεις

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2014, κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο FIPRESCI (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου).

Επίσης, κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στα Asia Pacific Screen Awards 2014, το 3ο Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών του Ντάλας – ΗΠΑ και το 2ο Βραβείο στην ίδια κατηγορία από την Ένωση Κριτικών του Λος Άντζελες – ΗΠΑ.

Τέλος, η «Χειμερία νάρκη» αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Τουρκίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2015.

Ετικέτες: 

Διαβάστε ακόμα