Ζηλεύουν πολύ... ζηλεύουν πολλοί

«Αυτό που κάνω εγώ, θες να μιμηθείς, να να να να να, μην το προσπαθείς», λέει ένα pop τραγούδι και παρ’ όλη την ελαφρότητά του, θίγει μία μεγάλη αλήθεια. Όταν ο άλλος έχει κάτι που δεν έχουμε εμείς, ένα μαχαίρι σφηνώνεται στην καρδιά μας και δεν μπορεί να το τραβήξει από κει, ούτε ο βασιλιάς Αρθούρος, της Αγγλίας. Αυτό το κάτι, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Από σπίτι και χρήματα, μέχρι δημοφιλία, συμπάθειες, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, εξουσία. Αν, μάλιστα, πρόκειται για έναν συνδυασμό πολλών από τα παραπάνω, τότε ο πόνος γίνεται ακόμη πιο αβάσταχτος.

Τι κάνεις σ’ αυτή την περίπτωση; Φέρνεις κάποιον καρδιολόγο να σ’ αλλάξει την καρδιά, μεταμόσχευση να κάνει και μια άλλη να σου βάλει; Ορισμένοι καταφεύγουν σε μία οικονομικότερη λύση. Αντί να ψάχνουν τον Γιακούμπ, πιάνουν χώμα από τη γλάστρα τους, προσθέτουν λίγο νερό, πλάθουν το μείγμα με τις χούφτες τους και μετά… αρχίζουν να το πετάνε προς τους αντιπάλους, εκείνους που βρίσκονται στην κορυφή της πολυκατοικίας. Μέχρι όμως να φτάσει στο ρετιρέ, η λάσπη κάνει σύχρηστα και τα χαμηλότερα διαμερίσματα. Κοινώς, στην προσπάθειά τους να βρουν το στόχο, βρωμίζουν τα πάντα.

Η τακτική αυτή έχει διττό χαρακτήρα. Από τη μια φανερώνει την ατσαλοσύνη του λασπολόγου, ο οποίος αδυνατεί να κεντράρει σε αυτό που τον καίει περισσότερο και από την άλλη, ξεσκεπάζει την πρόθεσή του να ελέγχει τα πάντα. Μηδενίζει με τη μέθοδο της τσουβαλοποίησης το σύνολο των ενεργειών που επιχειρούν οι απέναντι, σαν να τους λέει «εγώ στη θέση σας, θα έπραττα διαφορετικά». Πολύ ωραία. Σε ποιο κομμάτι από όλα; Γιατί δε γίνεται ένας άνθρωπος να είναι παντογνώστης. Να παίζει στα δάχτυλα και τα οικονομικά και τα τεχνικά και τον τουρισμό και τον πολιτισμό. Αλλιώς, καμία κυβέρνηση και κανένα αυτοδιοικητικό όργανο δεν θα είχαν ολόκληρο επιτελείο. Θα ήταν one man show ή woman αντίστοιχα, γιατί με αυτό το όνειρο ζουν ορισμένοι.

Και πώς αποκαλύπτεται αυτός που κόπτεται κυρίως για το δικό του καλό και όχι για το κοινό; Ξυπνάει μία ημέρα από τη χειμερία νάρκη και επιδιώκει με έναν σμπάρο να πετύχει χίλια δυο τρυγόνια. Για να το καταφέρεις αυτό, θα πρέπει πρώτον να γνωρίζεις από κυνήγι και δεύτερον να ξέρεις το είδος των πτηνών που σημαδεύεις με το όπλο σου. Άντε και τα σκότωσες. Ξέρεις τί να τα κάνεις; Ή σε ικανοποιεί απλά το γεγονός ότι τα έβγαλες από τη μέση; Μπορείς να ανέβεις στο δέντρο να κλωσήσεις ή σου αρκεί που οι φωλιές τους είναι πλέον δικές τους; Έξω απ’ τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρεις. Όταν κληθείς να μπεις στον κύκλο, θα μπορέσεις να κουνήσεις τα πόδια σου ή θα καθίσεις απέναντι να δίνεις οδηγίες στους υπόλοιπους για το πώς χορεύεται ο Μενούσης ο Μπιρμπίλης κι ο Μεχμέτ αγάς.

Είναι αστείο να βλέπεις τις απελπισμένες προσπάθειες κάποιων να υπερπροβάλουν το «εγώ» τους, μπαίνοντας σε χωράφια, άγνωστα για τους ίδιους. Πώς είναι δυνατόν να έχεις ολοκληρωμένη άποψη για τον πολιτισμό, όταν η μόνη σου σχέση με αυτόν είναι τα πανηγύρια, όπου παρευρίσκεσαι για να κερδίσεις ψηφοφόρους; Οι ενέργειες που γίνονται τόσο για την αναβάθμιση του πολιτιστικού αγαθού όσο και για την εξωστρέφειά του είναι γνωστές στον κόσμο, ο οποίος παρακολουθεί τις εξελίξεις και δεν περιμένει τον κάθε πικραμένο να τον ενημερώσει με δύο αράδες που ξεπατίκωσε από κάποιο ελλιπές δελτίο τύπου και «μετέφρασε» με τρόπο που εξυπηρετεί τους σκοπούς του.

Επομένως, ο καημός τους δεν είναι τί συζητήθηκε και τί όχι στη συνάντηση με την Υπουργό Πολιτισμό, αλλά το ότι οι ίδιοι δεν συμμετείχαν και δεν φωτογραφήθηκαν μαζί της. Μία λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι το photoshop. Παίρνεις τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε, αφαιρείς όποιους ζηλεύεις περισσότερο (όλους) και προσθέτεις εσένα. Συμβουλή: να μείνει τουλάχιστον η κ. Κονιόρδου για να έχει θέμα η φωτογραφία. Επιπλέον, όταν δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη απάντηση από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να γίνει δημόσια αναφορά για όλα εκείνα που της ζητήθηκαν. Και είναι κουτό να ρίχνεις πυροβολισμούς στον αέρα για να πείσεις τους άλλους ότι οι υπεύθυνοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και πως δεν νοιάζονται για την ανάπτυξη και την προβολή του τόπου τους. Κάθε δυο μέρες, το νησί διαφημίζεται στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Να σου κανονίσω να μιλήσεις κι εσύ για το πανηγύρι στο Κίνι; Το ΄χεις.

Διαβάστε ακόμα