“Γάμος” από συμφέρον

Κάποιες εξελίξεις σε προεκλογικό διάστημα έρχονται απλώς να φανερώσουν τη σήψη στα πολιτικά πράγματα, την αποσύνθεση σε επίπεδο αξιών ή στη χειρότερη περίπτωση να αποδείξουν την ανυπαρξία έστω και στοιχειώδους πολιτικής αξιοπρέπειας για ορισμένους αυτοδιοικητικούς!

Η ανάγκη να υπάρχει κάποιος στη δημόσια ζωή, προερχόμενος από μία παράταξη που έχασε τον βηματισμό της ιδιαιτέρως νωρίς, που διαλύθηκε από το πρώτο σχεδόν διάστημα και που τα μέλη της ποτέ δεν συνυπήρξαν πάνω σε κοινό παρονομαστή, για ορισμένους είναι κραυγαλέα!

Τόσο έντονη μάλιστα, που οι ίδιοι δε διστάζουν να γίνουν ακόμη και περίγελος στην τοπική κοινωνία για να “σώσουν” (όπως πιστεύουν) το σαρκίο τους πολιτικά, καταφέρνοντας να δείξουν τελικά, ότι “καίγονται” αυστηρά και μόνον για την προσωπική τους πολιτική ύπαρξη, την οποία ολοφάνερα πια, δεν τοποθέτησαν ειλικρινώς ποτέ(!) στην υπηρεσία της κοινωνίας που τους εξέλεξε!

Είναι σύμφωνο με τη λογική σκέψη πως, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πολιτική ζωή πρέπει να κρίνονται και να αξιολογούνται από τις πράξεις τους!

Ως εκ τούτου, παρομοίως κρίνονται και τα πολιτικά παντρέματα που προκύπτουν με ένα εξ αυτών από όσα έχουν ανακοινωθεί το τελευταίο διάστημα, να σχολιάζεται σε γενικότερο επίπεδο από πολίτες, εξαιρετικά αρνητικά!

Τα ερωτήματα συγκεκριμένα: Τι κοινό μπορεί να έχει ένας άνθρωπος που καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα με εκείνους που απλόχερα χάρισαν τη σφραγίδα τους σε αρνητικές καταστάσεις; Τι συνδέει ένα αυτοδιοικητικό πρόσωπο που είχε ταυτιστεί με την κριτική απέναντι σε όσους διοικούσαν με παρωπίδες και εγωκεντρισμό, με τους ίδιους τους πολιτικούς που έγιναν συνώνυμα της αλαζονείας; Τι ενώνει το ίδιο πρόσωπο που εισέπραττε διάφορους αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τη δημόσια στάση του, με εκείνους που χωρίς κόπο και αβασάνιστα έθιγαν προκλητικά την αυτονόητη συμπεριφορά άσκησης ελέγχου προς τη διοίκηση του τόπου;

Αλήθεια, πώς μπορεί να συνυπάρξει ένα άτομο – που δημοσίως κατήγγειλε – το “κλείσιμο” του ματιού στην ακροδεξιά, με όσους έπρατταν σχετικά για εκλογικό όφελος; Πώς θα συμπορευθεί ο συγκεκριμένος αυτοδιοικητικός με την πλευρά που πλάσαρε “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” στους δημότες αναφορικά με επενδύσεις, οι οποίες όχι μόνον δεν ήρθαν σε αυτήν τη θητεία, αλλά ακόμη και θεωρητικά λειτούργησαν κατά της ανάγκης ουσιαστικής ανάπτυξης της Τριτοβάθμιας στον τόπο;

Επιπλέον, με ποια λογική συντάσσεται ο ίδιος με πλευρά που διεκδικεί ξανά τη διοίκηση ενός τόπου, τις κινήσεις της οποίας στηλίτευε σε κάθε επίπεδο δημοσίως, παρατηρώντας πως, δεν έχουν “πυξίδα” και αποτελούν “τουφεκιές στον αέρα” για θέματα βελτίωσης της καθημερινότητας, των υποδομών και της ανάπτυξης του νησιού;

Και τέλος, πόση φερεγγυότητα εκτιμά ότι εμπνέει πια, σε πολίτες που τον είχαν επιλέξει για τις δυναμικές παρεμβάσεις του, που κατά κύριο λόγο έθεταν στο προσκήνιο τις ρεαλιστικές ανάγκες του απλού δημότη;

Σήμερα, σε μία κρίσιμη χρονικά στιγμή για τον τόπο, που οι άνθρωποί του κυρίως πρέπει να επιλέξουν τα πρόσωπα εκείνα που θα φέρουν αποτέλεσμα, θα αφουγκράζονται τις ανάγκες τους και θα υπηρετούν το κοινό όφελος, μακριά από την καταστροφική νοοτροπία της ατομικής επιβίωσης, ή και του “κανιβαλισμού” στη δημόσια ζωή, οι αυτοδιοικητικοί εκείνοι που έσπευσαν σε “γάμο” ντροπής, πρέπει να γνωρίζουν πως για τους πολλούς είναι ξεκάθαρο πως – δια της ατόπου - έβαλαν σε προτεραιότητα το προσωπικό συμφέρον τους!

Κι αυτή είναι μία διαπίστωση, που ήρθε να επιβεβαιωθεί απόλυτα πια, από γελοίους και στημένους μονολόγους περί πρόθεσης δημοκρατικής αναμέτρησης με αντιπάλους, που – δήθεν – δεν βρήκαν ευήκοα ώτα!

ΥΓ. Ακόμη και οι μονοκύτταροι οργανισμοί αντιλαμβάνονται, γελούν κι απομακρύνονται χιλιόμετρα μακριά.