Δεν ήταν ποτέ μία εύπεπτη γιορτή

Όσο φορτώνω χρόνια στην πλάτη, και ως γυναίκα, δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο από τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ούτε καν τα στοιχειώδη για τούτη τη ζωή και παρόλα αυτά κάθε στιγμή, κάθε λεπτό εκφράζονται με τρόπο εύκολο, τέτοιον..., που παραπέμπει στην καθημερινή συνήθειά μας, να ξυπνάμε και προτού σηκωθούμε από το κρεβάτι να βάζουμε τις παντόφλες μας! Χωρίς σκέψη, μηχανικά, από συνήθεια και μόνο... Και φοβάμαι, καθώς διαμορφώνουν τον κόσμο!

Λέξεις, λόγια, απόψεις εύπεπτες που δεν τις “γέννησε” κάποια ιδιαίτερη διαδικασία σκέψης, ούτε προήλθαν από πνευματικό κόπο, εκστομίζονται συστηματικά από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι στον φθηνό και πολλές φορές πρόστυχο ρυθμό της εποχής, δεν διστάζουν να ξαναγράφουν γεγονότα, να αλλάζουν την ιστορία και μανιωδώς να αναπαράγουν σαθρές απόψεις σχετικά με συγκεκριμένες σελίδες της αιματοβαμμένης ιστορίας μας. Της δικής μας και γενικώς του κόσμου! Από άγνοια, αδιαφορία, αναισθησία ή και προστυχιά!

Αν και οι πεποιθήσεις του καθενός σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, τον οδηγούν να αποδέχεται, να υιοθετεί ή και να διαφοροποιεί τη στάση του αναφορικά με Παγκόσμιες Ημέρες, όπως αυτές έχουν αποφασιστεί και οριστεί να τιμώνται, ωστόσο, συγκεκριμένα γεγονότα που αποτέλεσαν την αφορμή τους, δεν μπορούν να παραβλέπονται, δεν μπορούν να παρερμηνεύονται και σαφώς είναι ανεπίτρεπτο να μην αποτελούν κτήμα των περισσοτέρων, ακόμη κι ως γενική γνώση!

Η σημερινή στήλη, δυστυχώς, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μία εξωτερίκευση ενός εσωτερικού πένθους για την αυτοκαταστροφική τάση μας - ως γυναίκες - να επιμένουμε να μη διδασκόμαστε από την ιστορία μας μέσα στον χρόνο!

Και μία απόδειξη αυτής της τάσης μας, αποτελεί και η άγνοια της ουσίας της σημαντικότερης ίσως σελίδας της ιστορίας μας, αυτής που θα παραπέμπει πάντοτε στην 8η Μαρτίου του 1857, και η οποία ως ημερομηνία, αποφασίστηκε να οριστεί μετέπειτα, ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αλλά όμως, έχει επιδιωχθεί σχεδόν αλήτικα και σταθερά να αποκτήσει ένα άνοστο χρώμα...

Αυτό το χρώμα που παραπέμπει στην ευτέλεια, τη φθήνια και θέλει τη γυναίκα να αποτελεί ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης για εμπορικό ή άλλο κέρδος, στόχος που επιτυγχάνεται και μέσα από την προώθηση της άποψης, πως ετούτη η ημέρα είναι ημέρα χαράς, γιορτής, κεφιού, γέλιου και ξεγνοιασιάς κι όχι ημέρα αγώνα, αξιοπρέπειας, σκέψης με σκοπό τη διεκδίκηση μίας καλύτερης θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, στον εργασιακό χώρο, γενικώς στη ζωή.

Κατακλυσμιαία λοιπόν, οι σημερινές γυναίκες βομβαρδίζονται από μηνύματα και προσφορές εκ μέρους ινστιτούτων ομορφιάς, επιχειρήσεων ένδυσης και υπόδησης, εμπορικών καταστημάτων κι επιχειρήσεων διοργάνωσης εκδηλώσεων ή και πάρτι με σκοπό να τιμήσουν(;) την κάθε γυναίκα! Δυστυχώς, στην πλειοψηφία τους οι σημερινές γυναίκες, διαπιστώνεται πως αρέσκονται να ανταποκρίνονται στην καταναλωτική μανία, κάνοντας μάλιστα τα πάντα για μία ημέρα κεφιού και θέτοντας σε δεύτερο πλάνο τις ρεαλιστικές και βασικές ανάγκες τους, αλλά και των οικογενειών τους! Έτσι, δείχνουν δυστυχώς ότι αντιλαμβάνονται και τιμούν... τους αγώνες των γυναικών για εργασιακή αξιοπρέπεια, που γράφτηκαν στην ιστορία με τα πιο σκούρα χρώματα και που σήμερα θα έπρεπε να φωτίζουν τη στάση ζωής τους!

Εξωτερικεύοντας αυτό το εσωτερικό πένθος που γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο χρόνο με τον χρόνο, αυτήν την ημερομηνία, θέλω μόνο να πω πως, έχει έρθει η στιγμή να κάνουμε την αυτοκριτική μας ως νέες γυναίκες, που οι περισσότερες από εμάς αποτελούμε μέρος μίας σκληρής πραγματικότητας, την οποία και βιώνουμε σε κάθε επίπεδο, προσωπικό, επαγγελματικό, κλπ.. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να πάρουμε θέση...

Εξωτερικεύοντας αυτό το εσωτερικό μούδιασμα για την εικόνα που παρουσιάζουμε συνολικά, θέλω μόνο να εκφράσω πως, η 8η Μάρτη, δεν ήταν και δεν θα παραπέμπει ποτέ(!), σε τίποτα αντίθετο, από την πορεία των γυναικών που αντιστέκονται στην εκμετάλλευση, τη βία και παλεύουν για ισοτιμία, αξιοπρέπεια και κατάκτηση δικαιωμάτων σε κάθε επίπεδο της ζωής, εργασιακής και όχι μόνο!

Χθες, 8 Μαρτίου για μία ακόμη φορά περίσσεψαν τα πολλά λόγια και τα ανούσια πάρτι και κόντρα σε αυτά, οφείλουμε να επιλέξουμε τη γνώση και τον αγώνα. Σε διαφορετική περίπτωση, η όποια εύπεπτη επιλογή, έχει και τις συνέπειές της!